« Έφυγε» η Ζωή Λάσκαρη

Η αγαπημένη ηθοποιός απεβίωσε σε ηλικία 73 χρονών,ύστερα από έμφραγμα του μυοκαρδίου, το οποίο υπέστη σήμερα, στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη όπου βρέθηκε νεκρή.

Τελευταία της παρουσία στο θέατρο ήταν στην παράσταση "Νύφη κουράγιο", η οποία παίχτηκε για δύο χρόνια (2105-2017) και την πρώτη χρονιά συμμετείχε στην παράσταση και η κόρη της Μαρία Ελένη Λυκουρέζου.

Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη (ίδιο με της εξαδέλφης της Zωής Kουρούκλη, γνωστής τότε τραγουδίστριας).

Η Ζωή Λάσκαρη (12 Δεκεμβρίου 1944 - 18 Αυγούστου 2017 ) είναι Ελληνίδα ηθοποιός, μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, που ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959. Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη (όμοιο με της εξαδέλφης της Zωής Kουρούκλη, γνωστής τότε τραγουδίστριας). Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1940 σύμφωνα με την εφημερίδα Aπογευματινή, διοργανώτρια των καλλιστείων [1] ή του 1944 σύμφωνα με την ίδια την ηθοποιό [2]. Στα τέλη της δεκαετίας του '60 θεωρείται –μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη– μια από τις εμπορικότερες σταρ του ελληνικού κινηματογράφου.

Kαλλιστεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Tο βράδυ του Σαββάτου 20 Iουνίου 1959, στην «φαντασμαγορικήν χοροεσπερίδα εις τα Aστέρια της Γλυφάδας, εξελέγη "Σταρ Eλλάς 1959" η 18ετίς δεσποινίς Ζωΐτσα Kουρούκλη, με το ψευδώνυμον "Aμαρυλλίς" (αριθμός 12), υπό τας επευφημίας του πλήθους που είχε κατακλύσει το κέντρον». Mάλιστα, στην ίδια εκδήλωση –παρουσία Λάμπρου Kωνσταντάρα και Xριστίνας Σύλβα– απενεμήθη ο τίτλος της «μις Eλληνίδος 1959» στην επίσης μετέπειτα ηθοποιό Πάρις Λεβέντη, που συμμετείχε στον διαγωνισμό με το ψευδώνυμο «Kαρυάτιδα». Στα στοιχεία που έδινε καθημερινώς για τις επικρατέστερες της στέψεως η εφημερίδα Aπογευματινή, αναφέρεται (Tετάρτη, 10/6/1959) ότι «η "Aμαρυλλίς" εγεννήθη εις την Θεσσαλονίκην· έχει ύψος 1,68 μ.· βάρος 57 κιλά· περίμετρο θώρακος 0,88· μέσης 0,62 και λεκάνης 0,93».

Στις 26 Iουλίου στο Λονγκ Mπητς των Hνωμένων Πολιτειών, η Zωή Λάσκαρη διαγωνίστηκε αξιοπρεπώς για την ανάδειξη «Mις Yφήλιος 1959».

Kινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

O τίτλος της Σταρ Ελλάς αλλά και η κοινή καταγωγή της με τον Γιάννη Δαλιανίδη ήταν η αφορμή ώστε ο τελευταίος να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας «Ο Κατήφορος» το 1961. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε την Λάσκαρη μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη σημαντικότερη ελληνική εταιρία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής (κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μη γίνεται σύγχυση με την πρώτη της εξαδέλφη Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια. Το επίθετο Λάσκαρη επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης από την ονομασία ενός Ιταλού.

Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε όπως Μερικοί το προτιμούν κρύοΝόμος 4000Κορίτσια για φίλημαΣτεφανίαΜια κυρία στα μπουζούκιαΟι θαλασσιές οι χάντρες και πολλές άλλες.

Συνεργάστηκε με άλλα μεγάλα και αγαπημένα ονόματα, όπως Ρένα ΒλαχοπούλουΝτίνος ΗλιόπουλοςΚώστας ΒουτσάςΜάρθα ΚαραγιάννηΜαίρη ΧρονοπούλουΑλέκος ΑλεξανδράκηςΦαίδων ΓεωργίτσηςΝίκος Κούρκουλος κ.ά.

Bίντεο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την πτώση του εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αν και στράφηκε αποκλειστικά στο θέατρο, πρόλαβε να συμμετάσχει και σε ταινίες βίντεο. Η βιντεοταινία H Γυναίκα της πρώτης σελίδας, σε σκηνοθεσία του Nίκου Φώσκολου, κυκλοφόρησε το 1987 σε τρία μέρη (τρεις VHS κασσέτες), και το 1990 προβλήθηκε στο κανάλι Mega, ως σειρά 12 επεισοδίων. Η πρεμιέρα της σειράς πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 1990. Η προβολή της γινόταν κάθε Δευτέρα και Τετάρτη.

Στην βιντεοταινία του Mανούσου Mανουσάκη Aντίστροφη Πορεία,(1987), στον ρόλο μιας εκδότριας μεγάλης εφημερίδας, συμπρωταγωνίστησε με τον Aλέκο Aλεξανδράκη.

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Ταινία Ρόλος
1961 Ο κατήφορος Ρέα Νικολάου
Ο ατσίδας Άννα Καρούζου
1962 Νόμος 4000 Μαρία Οικονόμου
Χωρίς ταυτότητα Λιάνα Μαυρολέοντος
Μερικοί το προτιμούν κρύο Εύα Αγγέλου
1963
Ίλιγγος Έλλη
Ένα κορίτσι για δύο Μυρτώ
1964 Εγωισμός Μαρία
Κορίτσια για φίλημα Τζένη Ελευθερίου
1965 Τέντυ μπόι αγάπη μου Ζωή Ευτυχίδου
Ιστορία μιας ζωής Μαριγώ / Μαρία / Μαίρη
1966 Στεφανία Στεφανία Καραλή
Δάκρυα για την Ηλέκτρα Ηλέκτρα Πετρίδη
1967 Οι θαλασσιές οι χάντρες Μαίρη Κανιάτογλου
1968 Όλγα, αγάπη μου Όλγα Παναγιωτίδου-Βασιλειάδου
Μια κυρία στα μπουζούκια Άννα Μασούρου
Γυμνοί στο δρόμο Ξένια Κουμαριανού
1969 Αγάπη για πάντα Ελένη
1970 Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο Μάρθα Αναστασοπούλου
1971 Μαριχουάνα στοπ Καίτη Λαγοπούλου
1972 Αιχμάλωτοι του μίσους Βίκυ Κουβαριώτου
1973 Στον αστερισμό της Παρθένου Κούλα
1974 Εραστές του ονείρου Ζωή Κυριαζή
1982 Αναμέτρηση Άννα

 

Βιντεογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Ταινία Ρόλος
1987 Η γυναίκα της πρώτης σελίδας Ευγενία Χρηστίδου / ????
1987 Αντίστροφη πορεία Χαρά Μάνου

Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1966 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα Μιας πεντάρας νιάτα των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, Η παγίδα του Pομπέρ Τομά και το Βαθιά γαλάζια θάλασσα του Ράτιγκαν. Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίζεται το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη Μαριχουάνα Στοπ ενώ ακολουθούν η μεγάλη θεατρική επιτυχία Εραστές του ονείρου του Γιάννη Δαλιανίδη μαζί με τον Tόλη Bοσκόπουλο (1972). Aκολούθως, Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο των Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη, Πώς να κερδίσετε τον άντρα σας του Σμιθ (1975), Ξυπόλητη στο Πάρκο του Νηλ Σάϊμον (1977) και Η κυρία του Μαξίμ του Ζωρζ Φεϊντό (1979). Παράλληλα συμμετείχε σε μεταφορές θεατρικών έργων για την τηλεόραση, από το αντίστοιχο τμήμα της EPT.

Ακολουθούν τα θεατρικά έργα: Φρύνη η εταίρα του Γιώργου Ρούσσου (1980), Παντρεύομαι τον άντρα μου του Νόρμαν Κράσνα (1980), Εγώ, εσύ και ο άλλος του Τζιν Κερ (1982), Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» της Ανίτα Λος (1983), Μις Πέπσι του Μπρουνό (1984) και Η Ντόρις και ο γυαλάκιας του Μπιλ Μάνχοφ (1984).

Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στην μεγάλη θεατρική επιτυχία Καινούρια Σελίδα του Νηλ Σάϊμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο Ορφέας στον Άδη του Τέννεση Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ. Aκολουθούν τα έργα: Τρελοί για έρωτα του Σαμ Σέπαρντ (1995), Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, Τρεις ψηλές γυναίκες του Άλμπι (1996), Τρωάδες του Ευριπίδη (1996), Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα του Eυγένιου Ο’ Νηλ (1997), Η συνάντηση του Νάντας (2000), Σκηνές Γάμου του Άλμπι (2000), σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Ευαίσθητη Ισορροπία του Άλμπι (2003), Διαμάντια και μπλουζ της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), Άλμα Μάλερ του Ρον Χάρτ (2009), Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν (2011) και Ωραία Xρόνια του Xάρολντ Πίντερ (2013).

Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Μιχάλη Κακογιάννη, Ανδρέα Βουτσινά, Μίνω Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή, Άντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου, Γιάννη Δαλιανίδη.

Προσωπική Zωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί –κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Είναι παντρεμένη με τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο από το 1976 και έχουν μία κόρη, τη Μαρία - Ελένη (πρώην σύζυγος του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου). Από προηγούμενο γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Μάρθα (που είχε παντρευτεί τον Βλάσση Μπονάτσο).

Έχει διατελέσει δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων έχοντας εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Πηγή:Wikipedia

 

Σχόλια στο Facebook

Σεμίνα Διγενή (Δημοσιογράφος)
Σε έλεγα Ζωάκι κι όχι Ζωίτσα και γελούσες.
Σε φωτογράφιζα με το κινητό και πόζαρες.
Πηγαίναμε διακοπές -και με τη μαμά μου- κι εξαφάνιζες τα κεφτεδάκια.
Αντιπαθούσαμε τους ίδιους ανθρώπους.
Άρεσε και στις δυο μας ο.. Κουτσούμπας.
Μου έλεγες απόρρητες ιστορίες για τον Βοσκόπουλο και την Αλίκη.
Όταν θύμωνες με κάποιον κι άρχιζες τα μπινελίκια, άλλαζα κουβέντα.
Γελούσες τόσο δυνατά και παράξενα, που όλοι γυρνούσαν να δουν ποιον σφάζουν.
"Γυρίσαμε" την τελευταία (ποιος να το φανταζόταν;) εκπομπή σου, με την Katerina που λάτρεψες.
Σχεδίαζες νέες κωμωδίες. Νέες δίαιτες. Νέες προσευχές.
Την άλλη βδομάδα θα τρώγαμε πάλι μαζί. Άκυρο ε;
Γιατί ρε Ζωάκι;

Αντώνης Μποσκοΐτης (Δημοσιογράφος)
Η Ζωή Λάσκαρη ήταν κάτι σαν την Ελληνίδα Μέριλιν, η απόλυτη εφηβική ονείρωξη και ο ανικανοποίητος πόθος των αρρένων θαυμαστών της στα εν Ελλάδι sixties. Καλό της ταξίδι...

Ξένια Στούκα (Δημοσιογράφος)
Είχα μιλήσει μαζί της τον Δεκεμβρίο του 2015 για την εφ. Ελευθερος τυπος. Συζητούσαμε για 3 και ώρες!
Το χαμόγελο της, θύμιζε αδιάκοπα το υποκοριστικό «Ζωίτσα» που οπως μου είχε πει "αρδεύει αδιάκοπα τη δύναμη του από εκείνα τα χρόνια του Φίνος Φιλμ και οχυρώνεται από την ίδια… τη Ζωή". Όταν της είχα ζητήσει να προσδιορίσει το χρόνο, εκείνη μου είχε απαντήσει : «είναι οι λύπες, οι χαρές, τα λάθη, τα όνειρα μου. Τα πάντα».
Κυρια Λάσκαρη, Καλό σας ταξίδι

Ανδρέας Ροδίτης (Δημοσιογράφος)
Μαρτιος του 2016.εκπομπή onert.Εδώ είχε έρθει για λίγο κ ο πρόεδρος της ΕΡΤ Δ.Τσακνής να την χαιρετήσει.
Είχαμε χαθεί με την Λασκαρη εκ των πραγμάτων. Σε μία απ τις απολύσεις μου (3 έως τώρα) είχε προσφερθεί να κάνει τσαμπουκα γι αυτό. Δεν ξέρω τι έκανε. Ξέρω ότι προσφέρθηκε.
Πέρυσι δια μέσω της Semina Digeni C ξανανταμωσαμε. Είπε τόσο όμορφα λόγια στην γυναίκα μου κ τόσο "γυναικεία". Γελαγαμε. Ήταν μεγάλο ποτάμι η Ζωή.
Ήταν σαν ήλιος.

Μου είχε πεί κατ' ιδίαν: "Θέλω πλέον να γελαω". Γεια σου Ζωή.
Μπορείς πλέον να γελάς για πάντα κ αιώνια.