Κριτική για την παράσταση "Μητρόπολη"

Από τη θεατρολόγο Τζούλια Κόγκου

Μητρόπολη: πόλη - κέντρο της πολιτισμικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής, στην προκείμενη περίπτωση, των σκέψεων, των δαιμονίων και των αδυναμιών των απογυμνωμένων μορφών του Ευριπίδη και Σοφοκλή όπως αυτές παρουσιάζονται στην εν λόγω παράσταση.

Η μάνα, το παιδί, ο ήρωας, η αδελφή, ο πόνος, o έρωτας κ.α. μιλούν για τη ζωή μέσα από το δικό τους σύμπαν, προεικονίζουν τη ζωή του σήμερα και συνδιαλέγονται πάνω στην ανθρώπινη διάσταση και το σκοπό της. Έναν σκοπό που, όμως, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσα σε μία «μήτρα».

Την πορεία αυτή της σκέψης προσπαθεί να χαρτογραφήσει ο Α. Πανταζάρας με την παράσταση ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ χορός & άγγελος από το πανάρχαιο δράμα. Η αριστοτεχνική ερμηνευτική μελέτη των θεατρικών κειμένων από τον Α. Πανταζάρα επεκτείνεται τώρα σκηνοθετικά . Η επιτυχία του σκηνικού αποτελέσματος στηρίζεται σε δύο άξονες: αρχικά, στην σκηνοθετική αρτιότητα των επί μέρους σκηνών και δεύτερον, στην επιλογή και σύνθεση των συγκεκριμένων κειμένων που με το άκουσμά τους στο κατακερματισμένο σύμπαν φωτίζεται μια διαφορετική διάστασή τους ενώ εναρμονίζονται άψογα με την κινησιολογία, τη μουσική και τη σκηνογραφία. Η ατμόσφαιρα εμβληματική από τις πρώτες στιγμές εισόδου των θεατών στο χώρο παρέμεινε η ίδια μέχρι το τέλος της παράστασης εκτός από κάποιες στιγμές συναισθηματικής αποφόρτισης όπως π.χ. με την αιφνίδια έξοδο του ηθοποιού από τη σκηνή.

Όσον αφορά την σκηνική παρουσία των ηθοποιών, οι προσεγγίσεις ήταν ποικίλες όπως και οι ικανότητες τους που σε κάθε περίπτωση έδιναν μια νέα πνοή στη διάσταση των ηρώων τους. Η παρουσία τους εμπλουτίστηκε μοναδικά από την ευρηματικότητα και την ποιητικότητα της κίνησης, ταυτόχρονα, στον καθένα ξεχωριστά και συνολικά ως χορός αρχαίου δράματος.

Η σκηνογραφία λιτή, μας εισήγαγε σε έναν μη τόπο κατακερματισμένο με απώτερο σκοπό τη «δόμηση» - «αποδόμηση» του σκηνικού σύμπαντος και ανάλογα με τις ανάγκες κάθε εικόνας. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τα βασικά «συστατικά» του σύγχρονου πολιτισμικού οικοδομήματος: «τούβλα», βέργες, χαρτί. Τέλος, η μουσική αποτέλεσε βασικό «συστατικό» στην ενίσχυση της ατμόσφαιρας.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ