Κείμενο: Φανή Δαλεζίου
Σκηνοθέτης: Κωνσταντίνος Τσακανάκης
Ερμηνεύουν: (με αλφαβητική σειρά): Ίριδα Ανδριοπούλου, Δώρα Βασιλικού, Φανή Δαλεζίου, Ελένη Μανδηλαρά, Ποπέτα Σούκου, Κωνσταντίνος Τσακανάκης. Συμμετέχουν & οι μικροί: Ντιλιάνα Ζλάτεβα, Λευτέρης Μπορδέλιας. Με την τιμητική παρουσία & φιλική συμμετοχή του Παύλου Κοντογιαννίδη
Περιγραφή
Το έργο διαδραματίζεται στην Σαμψούντα του 1919. Η "19η Μαΐου" είναι μία ιστορική ηθογραφία με θέμα την γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού. Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί αφορμή να επιστρέψουμε στις ρίζες μας, να θυμηθούμε το παρελθόν και να αναλογιστούμε το μέλλον μας.
Περισσότερα
Με τον Παύλο Κοντογιαννίδη & τους «Ονείρου Τεχνίτες»
Δυο οικογένειες ετοιμάζονται να παντρέψουν τα παιδιά τους. Τα σχέδια των Νεότουρκων όμως αλλάζουν τις ζωές τους. Από άρχοντες του Πόντου βρίσκονται ξεριζωμένοι... Τη θέση της χαράς παίρνουν η θλίψη και η εξαθλίωση, ενώ η ξενιτιά αλλάζει για πάντα τις ζωές τους. Η χαρά, η λύπη, το γέλιο και το κλάμα εναλλάσσονται συνεχώς...
Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Τσακανάκης γράφει για το έργο:
Όταν οι ήρωες έδιναν τη ζωή τους για την πατρίδα...
Όταν οι ήρωες ακροβατούσαν ανάμεσα στο φως της ζωής και στο σκοτάδι του θανάτου... Όταν οι ήρωες αγκάλιαζαν τη θεϊκή υπόστασή τους...
Η αγάπη για τα «ιερά χώματα» έρχεται και με το άκουσμα της ποντιακής λύρας ξεσηκώνει αυτές τις φιγούρες του μαρτυρίου σε έναν ύμνο προς τη Γη και μέσα από το λόγο ενός λαού, που είναι τόσο δίπλα μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά μας. Η "19η Μαΐου" επιφέρει μία συγκίνηση γεμάτη αναμνήσεις και νοσταλγία για ό,τι κουβαλά ο Ποντιακός Ελληνισμός και για ό,τι έχει φυλαχθεί επιμελώς στο ανθρώπινο χρονοντούλαπο.
Συντελεστές:
Κείμενο: Φανή Δαλεζίου
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Τσακανάκης
Β΄Σκηνοθέτης: Δώρα Βασιλικού
Μουσική επιμέλεια & σύνθεση: Χρήστος Παπαδόπουλος
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Σκηνικά - κοστούμια: Μαρία Φιλίππου
Παραδοσιακές ενδυμασίες: Ελευθερία Κουρτζόγλου
Φωτογραφίες: Maria Chavdarova Mavrona
Βίντεο - trailer: Αντώνης Μανδρανής, Βασίλης Ρωμανός
Διδασκαλία χορών: Κώστας Αλεξανδρίδης
Μεταφορά στα ποντιακά: Ντιάνα Αναστασιάδου, Κώστας Αλεξανδρίδης
Ακούω τη λύρα αυτό το μαγικό όργανο που παίρνει την θλίψη και την κάνει δύναμη. Κλείνω τα μάτια και βλέπω τους Έλληνες που μαρτύρησαν, να χορεύουν αδελφωμένα. Όταν τα πόδια τους χτυπάνε στη γη, η δόνηση γίνεται πείσμα ο χορός τους πέταγμα ψηλά στον ουρανό.Είναι μια συνολική προσπάθεια απεικόνισης μιας εποχής και συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων, ηθών, δουλεμένη πραγματικά στη λεπτομέρεια, απο ανθρώπους που κάνουν με μεράκι την δουλειά τους.Ενα μάθημα για την ιστορία μας .ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ(ΕΛΠΙΖΩ)