Συγγραφέας: Heiner Muller
Σκηνοθέτης: Γρηγόρης Χατζάκης
Ερμηνεύουν: Βαγγέλης Στρατηγάκος
Περιγραφή
Η ψευδαίσθηση της κανονικότητας και οι αυταπάτες της μοίρας του Άμλετ με φόντο την ηθική και ανθρωπιστική κατάρρευση ενός ολόκληρου πολιτισμού, παρουσιάζεται στον σπαρακτικό μονόλογο του Χάινερ Μίλλερ υπό την επήρεια…μέθης.
Περισσότερα
«Ήμουν ο Άμλετ. Στεκόμουνα στην ακτή και μιλούσα στα κύματα, που πάφλαζαν... με την πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης».
Το πιο γνωστό και «παράξενο» έργο του συγγραφέα, έργο ορόσημο της μεταμοντέρνας γραφής, ανεβαίνει στη σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου σε μια ανεξάρτητη παραγωγή που σκηνοθετεί ο Γρηγόρης Χατζάκης σε ένα σκοτεινό, ατμοσφαιρικό σκηνικό που επιμελήθηκε ο Αλέκος Φασιανός.
Ο επαναστατικός στοχασμός του Χάινερ Μίλλερ την περίοδο που μετέφραζε τον Άμλετ, οδήγησαν σε μια μηχανή παραγωγής ερωτημάτων και αδιεξόδων. Μια μηχανή πεσιμισμού, ένα νοσταλγικό μοιρολόι στη σοσιαλιστική ουτοπία. Μια σπαρακτική εξομολόγηση του ίδιου του συγγραφέα που καταγγέλλει τη ματαιότητα της επανάστασης και υπενθυμίζει τις απογοητεύσεις της ιστορίας.
Το έργο είναι μια συντομογραφία μοτίβων από τον Άμλετ του Σαίξπηρ, σαν ερείπια λόγου «με την πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης». Της Ευρώπης που καταρρέει και μάταια προσπαθεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις της.
Η προσέγγιση του έργου από τον Γρηγόρη Χατζάκη είναι συμβολική. Η πραγματική έλλειψη νηφαλιότητας του ενός και μόνο ηθοποιού πάνω στη σκηνή, θέλει να αναδείξει την παραμόρφωση που βρίσκεται παντού γύρω μας. Έχοντας χάσει το σημαντικότερο εργαλείο του, τη διαύγεια, ο Βαγγέλης Στρατηγάκος ως απαισιόδοξος Άμλετ, παλεύει να συγκεντρώσει τις σκέψεις του και να σταθεί όρθιος στην κατάσταση που τον τραβάει προς τα κάτω:
«Δεν είμαι ο Άμλετ. Δεν έχω πια ρόλο. Τα λόγια μου δεν έχουν να μου πουν πια τίποτα».
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Χατζάκης
Σκηνικά: Αλέκος Φασιανός
Μουσική: Βύρων Κατρίτσης
Κοστούμι: Βασιλική Σύρμα
Κίνηση: Μαρία Καραγεώργου
Επιμέλεια/Κατασκευή Σκηνικών: Ζωή Αρβανίτη
Φωτογραφίες/Λήψη: Στυλιανός Παπαρδέλας
O Γρηγόρης Χατζάκης είναι απόφοιτος του International Baccalaureate της Σχολής Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου και της Σχολήσ του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γ. Αρμένη. Ασχολείται με τη σκηνοθεσία, την υποκριτική και τη συγγραφή θεατρικών/κινηματογραφικών έργων και μυθιστορημάτων, ενώ μέχρι σήμερα έχει σκηνοθετήσει 24 θεατρικές παραστάσεις, μεταξύ των οποίων «ο Πατέρας» του Α. Στρίντμπεργκ, «Τα Φτερά του Ερωτα» των Wim Wenders, Peter Handke, «Ψυχώσεις» του Αντώνη Πέρη, «Rebeeecca» του Γρηγόρη Χατζάκη και «Κάσπαρ Χάουζερ: Η Ιστορία Ενός Ανθρώπου» των Δημήτρη Βαρβαντάκη και Γρηγόρη Χατζάκη.
O Γρηγόρης Χατζάκης επιχείρησε να ανεβάσει ένα έργο που σε λίγους θα αρέσει και ακόμα λιγότεροι θα το καταλάβουν. Η ''Μηχανή Άμλετ'' που παρακολουθήσαμε στο ''Σύγχρονο Θέατρο'' πρόκειται για μία εντελώς αντισυμβατική παράσταση όπως αρμόζει και στο συγκεκριμένο κείμενο. Η σκηνοθεσία του Χατζάκη μπορεί να φαίνεται σε πολλά σημεία κουραστική και επαναλαμβανόμενη, καταφέρνει όμως να προβάλλει μία ενδιαφέρουσα και εναλλακτική σκηνοθετική άποψη πάνω στο δύσπεπτο αυτό έργο. Η παράσταση όμως κυριολεκτικά ανήκει στον πρωταγωνιστή. Ο Βαγγέλης Στρατηγάκος καταφέρνει να κάνει τόσα πολλά και δύσκολα πράγματα πάνω στη σκηνή τα οποία είναι άξια θαυμασμού. Καταφέρνει να εναλλάσσετε μέσα από την τραγωδία και την κωμωδία μέσα σε δευτερόλεπτα. Σε συνδυασμό με την καταπληκτική κίνηση της Μαρία Καραγεωργίου και τη μουσική που επιμελήθηκε ο Βύρων Καρίτσης μας παρουσιάζει ένα ζοφερό θέαμα το οποίο δε θα αρέσει σε πολλούς θα αγαπηθεί όμως από τους λίγους τους οποίους εκτιμούν τις παραστάσεις με άποψη.
Μετρια παράσταση.