Οι σύντροφοι;

Αρχείο Παίχτηκε από 20/11/2015 έως 28/02/2016
στο Τόπος Αλλού
Διάρκεια: 75' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Α. Στρίντμπεργκ
Μετάφραση: Νίκος Καμτσής
Σκηνοθέτης: Νίκος Καμτσής
Ερμηνεύουν: Ειρήνη Μπαλτά, Αγησίλαος Αλεξίου, Νίκος Καραστέργιος, Μυρσίνη Μορέλλι, Ανδρέας Παπαγιαννάκης, Ασημένια Παπαδοπούλου, Μαρκέλλα Στάμου, Αλεξάνδρα Χαραλαμπίδου

Περιγραφή

Οι «Σύντροφοι?» είναι ίσως το μοναδικό έργο του Σουηδού, που ο ίδιος δηλώνει σαν κωμωδία. Μια κωμωδία, όμως, που διατηρεί την ποίηση του Στρίντμπεργκ και προσεγγίζει και πάλι το αγαπημένο του θέμα της λυσσαλέας σύγκρουσης του αρσενικού με το θηλυκό, πάντα χωρίς οριστικό νικητή και χωρίς οριστική και αμετάκλητη έκβαση. Οι «Σύντροφοι?» γραμμένο το 1886 είναι το δεύτερο έργο μιας τριλογίας, που άνοιξε με τον «Πατέρα» και έκλεισε με την «Μις Τζούλια».

Περισσότερα

Παράταση παραστάσεων

«Οι Σύντροφοι?» του Στρίντμπεργκ, που παίζονται από τις αρχές Νοεμβρίου στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή, παρατείνουν τις παραστάσεις τους μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου.

Η προσέλευση του κόσμου και η απήχηση της παράστασης επιβάλλει την  παράταση των παραστάσεων για έναν ακόμη μήνα.

Ένα άπαιχτο (στην Ελλάδα) και εν πολλοίς άγνωστο έργο του Στρίντμπεργκ θα παρουσιάσει φέτος ο Νίκος Καμτσής στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ.

Ο Αξελ και η Μπέρτα είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι ζωγράφων. Εκείνος πιο φτασμένος γίνεται ο μέντορας της Μπέρτα, που τώρα δοκιμάζει τις δυνάμεις και το ταλέντο της στο κόσμο των εικαστικών. Όλα αυτά γίνονται στην κατ΄ εξοχήν καλλιτεχνική πρωτεύουσα του κόσμου, στο Παρίσι. Η ζωή τους κινείται ανάμεσα στην καθημερινότητα και στην υπέρβαση της δημιουργίας και της έμπνευσης, μέχρι που αναγγέλλεται ο διαγωνισμός της Ανώτερης Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων για την ζωγραφική, όπου καλούνται εκεί να επιβεβαιωθούν οι φιλοδοξίες των δημιουργών.

Το ίδιο και της Μπέρτα.

Γιατί ο Αξελ έχει λάβει μέρος τα προηγούμενα χρόνια και έχει κερδίσει το μέγα βραβείο, καθιερώνοντας έτσι την αξία του στα καλλιτεχνικά πράγματα του Παρισιού. Η Μπέρτα όμως όχι. Όχι ακόμα. Επηρεάζει μετά από πίεση τον Αξελ να καταθέσουν και οι δύο έργα στον διαγωνισμό. Και για να το πάει και ένα βήμα παραπέρα προτείνει να βάλουν την υπογραφή τους ο ένας κάτω από τον πίνακα που φιλοτέχνησε ο άλλος. Ο προτεστάντης Αξελ αρνείται αλλά η γυναίκα του βγάζει στη φορά όλα τα όπλα που διαθέτει. Θεμιτά και αθέμιτα.

Ελιγμοί, ερωτική πρόκληση, τρυφερότητα, λαγνεία, τσαχπινιά και σκέρτσα, απάτες και δόλος, όλα είναι παρόντα για να δαγκώσει ο Αξελ-Αδάμ τον απαγορευμένο καρπό, που του προσφέρει η Μπέρτα-Εύα. Πλησιάζουμε λοιπόν όλο και πιο κοντά στην αρχέτυπη λυσσαλέα σύγκρουση και καταστροφή. Ποιος κερδίζει στο τέλος δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η γη της επαγγελίας χάνεται και οι δύο ήρωες εξορίζονται.

Αλλά υπάρχει ένα άλλο ενδιαφέρον που κάνει το έργο πολυδιάστατο. Υπάρχει αυτό που έλεγε ο Μπρεχτ στον πρόλογο της «Ζούγκλας των πόλεων»: «Μην σας ενδιαφέρει ποιος νικάει στο τέλος. Επικεντρώστε την προσοχή σας στις τεχνικές των αντιπάλων, και στα μέσα που χρησιμοποιούν και κυρίως πως τα χρησιμοποιούν».

Στον λυσσαλέο αγώνα της Μπέρτας και του Αξελ όλα δοκιμάζονται. Όχι μόνο η ικανότητα και η δύναμη αλλά και η ηθική του αγώνα, Και είναι ένας αγώνας αέναος, που έρχεται από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας και θα συνεχίζεται στο διηνεκές. Γι΄ αυτό και μας αφορά.

Γύρω από το ζεύγος ένας χορός προσώπων (όλοι Σκανδιναβοί, κανένας Παριζιάνος) κινείται και υποδαυλίζει το μένος, την λύσσα και τον φανατισμό των μονομάχων. Ένας γκροτέσκος και κωμικός χορός φαντασμάτων ανδρών και γυναικών υποστηρίζει το ένα η το άλλο στρατόπεδο, φανατίζεται με τη σύγκρουση και χορεύει κανιβαλικά γύρω από την φωτιά που έχει ανάψει, ρίχνοντας όσο περισσότερο λάδι μπορεί για να δει τα αποτελέσματα. Θρέφεται από την καταστροφή και ηδονίζεται με τον αλληλοσπαραγμό των φύλλων με μια ηδονή πυρομανούς.

Αν η κόλαση είναι οι άλλοι όπως λέει ο Σαρτρ τότε οι άλλοι, ο κόσμος όλος, υπάρχει μόνο μέσα από την σύγκρουση. Αν ο άνθρωπος είναι δημιουργός τότε η αποστολή του επιβεβαιώνεται μόνο μέσα από την καταστροφή του δημιουργήματος. Ένα αδιάκοπο πήγαινε-έλα ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή, ανάμεσα στη γέννηση και στο θάνατο.

Αυτή την υπαρξιακή παλινδρόμηση ο Μπέκετ την τέλειωσε με μια φράση: «Επιχειρούμε ξανά και ξανά για να αποτύχουμε καλύτερα»(Try again, fail again, fail better).

Μετάφραση (από τα αγγλικά), δραματουργική επιμέλεια κειμένου, σκηνοθεσία: ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΤΣΗΣ
Σκηνικό-Κοστούμια: ΜΙΚΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
Μουσική (lied): ΧΡΗΣΤΟΣ ΞΕΝΑΚΗΣ
Φωτισμοί: ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΤΣΗΣ-ΝΙΚΟΛΑΙ ΚΑΜΙΣΕΒ - (Κρ. Θέατρο Σόφιας)
Έντυπα Αφίσα: TOPOS ARTE
Eπιμέλεια ύλης προγράμματος: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΛΙΤΟΥ
Βοηθοί Σκηνογράφου - ενδυματολόγου: ΝΕΦΕΛΗ ΣΤΕΙΡΟΥ-ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΡΑΤΖΑ

Η Ελληνική μετάφραση στηρίχθηκε στο Αγγλικό κείμενο των Edith and Warner Oland.

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πάρα πολύ όμορφη παράσταση. Το έργο πολύ έξυπνο και οι ερμηνείες των ηθοποιών καταπληκτικές. Το "πυρ, γυνή και θάλασσα" επιβεβαιωνεται και με το παραπάνω. Θα την συνιστούσα σίγουρα. Εγώ έφυγα από το θέατρο ενθουσιασμενη. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές.

  2. Πρόκειται για μια επιβεβαίωση της φράσης "πυρ γυνη και θαλασσα", η οποία αποδόθηκε με ενα πολύ ιδιαιτερο τρόπο οπου συνυπάρχουν πολύ αρμονικά το φεμινιστικό στοιχείο...... με τα ζητηματα πνευματικης ιδιοκτησιας! Ωραία σκηνοθεσια με χρηση κλιμακων επι σκηνης που ζωντανεψαν τη σκηνικη δραση (συνεχές ανεβοκατέβασμα των ηθοποιών καθόλη τη διάρκεια της παράστασης) και πολύ καλες ερμηνειες ιδιως από την κ. Ειρηνη Μπαλτα. Σε καθε περίπτωση ευχαριστή τη Θεατρομάνια που διαφήμισε το γεγονος ότι υπηρχε η δυνατοτητανα παρακολουθησουμε δωρεαν την γενική πρόβα.... εγω τουλάχιστον αλλιώς δεν θα το είχα μάθει.
    ΥΓ. Η υπόθεση διαδραματίζεται στο Παρίσι. Τραγική ειρωνεία κάποιες φράσεις του στυλ "θα καεί όλο το Παρισι.....", προφανώς με άλλη έννοια ειπώθηκαν, με άλλη έννοια είναι επίκαιρες!