Η σκοτεινή πέτρα

Αρχείο Παίχτηκε από 13/11/2015 έως
στο Κιβωτός
Συγγραφέας: Αλμπέρτο Κονεχέρο
Σκηνοθέτης: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Ερμηνεύουν: Σταύρος Ράγιας, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Φωνή του Λόρκα: Κωνσταντίνος Ασπιώτης

Περιγραφή

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΕΤΡΑ, το βραβευμένο έργο του Αλμπέρτο Κονεχέρο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Η σκοτεινή πέτρα του Αλμπέρτο Κονεχέρο, είναι ένα σύγχρονο εμπνευσμένο έργο από τη ζωή του Ραφαέλ Ροντρίγκεθ Ραπούν, φοιτητή - μηχανικού ορυκτών πόρων, γραμματέα του θιάσου La Βarraca και συντρόφου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα τα τελευταία χρόνια της ζωής και των δύο. Ένα ζωντανό έργο για την μνήμη ως χώρο δικαιοσύνης, αλλά και για την ανάγκη της λύτρωσης. Ένα κείμενο, στο οποίο ενώνονται η δραματική ένταση και ο ποιητικός παλμός. Ωδή στην ανθρώπινη επικοινωνία και στην ουσία της ελευθερίας.

Περισσότερα

Ισπανία 1937. Εμφύλιος πόλεμος.Ο τραυματισμένος Ραφαέλ, έχει συλληφθεί απ’ τους φασίστες Φαλαγγίτες του Φράνκο. Περνάει τις τελευταίες του ώρες, αντιμέτωπος με τον νεαρό φρουρό του, Σεμπαστιάν. Πολύτιμα θεατρικά έργα, που του είχε εμπιστευτεί ένας φίλος του ποιητής πρέπει να σωθούν και ο Σεμπαστιάν είναι ο μόνος, που μπορεί να τον βοηθήσει. Έργα σημαντικά, που «οι επόμενες γενιές πρόκειται να τα καταλάβουν». Ο ποιητής είχε εκτελεστεί ένα χρόνο πριν. Ονομαζόταν Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Συντελεστές:
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Σκηνικά - Κουστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Σχεδιασμός φωτισμών: Τάκης Λυκοτραφίτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Νικολαΐδη

Βίντεο

14 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η κριτικη κατοπιν παραχορησεως στο μέλος Ελενη Αναγνωστοπουλου :Παρακολούθησα χτες στο θέατρο Κιβωτός, την παράσταση Η σκοτεινή πέτρα. Είναι πρόκληση να παρουσιάζεται μια δουλειά από δύο άτομα, εντούτοις ήταν μια μεστή απόδοση που κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον. Οι πρωταγωνιστές καλούνται να ερμηνεύσουν μια βαρεία θεματική του κειμένου που σχετίζεται με τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Λιτός σκηνικός διάκοσμος που παραπέμπει στη φρίκη του πολέμου. Ο θεατής εισάγεται στο κλίμα του έργου από την πρώτη στιγμή. Η μουσική επένδυση του Θέμη Καραμουρατίδη αποπνέει το ατμοσφαιρικό του τέλους που πλανάται έντονα μέσα στο δωμάτιο όπου βρίσκονται οι πρωταγωνιστές. Ο Ραφαέλ (Γιάννης Τσεμπερλίδης) απέδωσε το ρόλο του με σκηνική καθαρότητα. Βασανίζεται σαν ένας άλλος ”Ιησούς” για τις προτιμήσεις του. Έναν εύθραυστο νέο, τον Σεμπαστιάν υποδύεται ο Σταύρος Ράγιας. Με εντυπωσίασε το πόσο καλά μπορούσε να παρουσιάζει επί σκηνής τις ψυχολογικές του μεταπτώσεις. Ακροβατούσε αριστοτεχνικά από τη βίαιη επιθετικότητα στη συμπόνοια και τη λύπη για τον κρατούμενό του. Η μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη, σε γυρίζει σε άλλες εποχές. Αποδίδει την νοσταλγία της ζωής η οποία κοντεύει να χαθεί κάθε λεπτό που περνάει. Εκφράζει μια αγωνιώδη κατάσταση που βιώνει τόσο ο Ραφαέλ όσο και οι άλλοι συγκρατουμένοι.
    Αυτή η παράσταση τοποθετεί το θεατή στη διαδικασία να σκεφτεί ερωτήματα που στρέφονται γύρω από τον υπαρξισμό. Διότι, τι είναι ο άνθρωπος αν αφεθεί κάτω υπό άγριες συνθήκες; Και στις δύο περιπτώσεις είναι θύμα. Θύμα αφ’ενός διότι ζει καταστάσεις που τον εξαχρειώνουν ηθικά και πνευματικά. Θυματοποιείται όμως επειδή απλώς έτυχε να βρίσκεται στους αμάχους του πολέμου.

  2. Παρακολούθησα την παράσταση μετά από παραχώρηση του Δημήτρη Σκιαδά. Μια πολύ καλή παράσταση με καλές ερμηνείες και σενάριο που σε κρατάει ως το τέλος. Η σκηνοθεσία καλή και απλή χωρίς υπερβολές. Αξίζει να την παρακολουθήσετε..

  3. Συγκροτημένη, γεμάτη, ρυθμική και άριστα δουλεμένη παράσταση. Χτίζει, με ουσιώδεις και
    ανάλογα ζυγισμένους, καθόλου κουραστικούς, διαλόγους την ψυχολογική στροφή των πρωταγωνιστών.
    Εύστοχη αυτή καθαυτή η επιλογή των ηθοποιών και υποδειγματική μεταφορά του ήθους και του ποιόντος των δυο ηρώων, με μεστές ερμηνείες. Παρότι η εξέλιξη-υπόθεση είναι λίγο πολύ αναμενόμενη, το έργο λόγω, φαντάζομαι, της άρτιας σκηνοθεσίας, σταδιακά κερδίζει το 100% της προσοχής σου, ξεχνάς τον «έξω κόσμο», το οποίο είναι και ένα από τα βασικά ζητούμενα του θεατή. Μεταφέρεσαι στην εποχή του ισπανικού εμφυλίου, σε εκείνο το κελί, βιώνοντας το τι συνέβη εκείνο ακριβώς το βράδυ.
    Παράλληλα, το έργο περνάει δυνατά μηνύματα. Το προφανές της καταστροφικής φύσης του πολέμου, αλλά και αυτά της διαχρονικότητας της τέχνης, της δύναμης της φιλίας, έστω κι αν είναι κατακριτέα, μια «σκοτεινή πέτρα», για την κοινωνία, τη δύναμη της συζήτησης και του ανοίγματος στον διπλανό κ.ά.
    Την προτείνω ανεπιφύλακτα!
    Ας ελπίσουμε η νέα ζωή, που ανέφερε και ο Λόρκα, να παραλείψει ένα-δυο συμπαντικά φίλτρα αυτή τη φορά και να 'ρθει στη Γη πιο δίκαιη και ειρηνική. Ευχαριστώ για την πρόσκληση!

  4. Παρακολούθησα την παράσταση μετά από πρόσκληση του theatromania.gr την Παρασκευή 18-12-15.
    Πολύ αξιόλογη προσπάθεια από τους συντελεστές, που καταφέρνουν να αναδείξουν μέσα από ένα δυνατό κείμενο ότι το μόνο που απομένει είναι η μνήμη και το κύριο χρέος της συντροφικότητας που υποδόρια αναπτύσσεται ανάμεσα στους πρωταγωνιστές είναι η αποφυγή της λησμονιάς.
    Σίγουρα θα γεννηθεί στο θεατή η σκέψη για το πόσο άδικα σκοτώθηκε ο Λόρκα, σαν μυρωδιά αθώου αίματος. Θα ήθελα να μπορούσε να χωρέσει κάπου έστω και σαν πλάγια υπόμνηση ο στίχος του Εγγονόπουλου για τα χρόνια τα σακάτικα που δολοφονούνε τους ποιητές. Θα ήταν επιτυχημένη παρέμβαση από έναν Έλληνα σκηνοθέτη.
    Οι χαμηλοί φωτισμοί κατέδειξαν το φαιό της εποχής και οι ηθοποιοί κράτησαν σωστά τους ρόλους τους χωρίς υπερβολές, αλλά με την αξιοπρέπεια που ταιριάζει σε πολέμους και θανατικά.
    Ωραία παράσταση, με ένα έργο που δεν είχα υπόψη και δεν θυμάμαι αν έχει ξανά ανέβει σε αθηναϊκή σκηνή.
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια!
    Νικήτας Μ.

  5. Παρακολούθησα την παράσταση στην επίσημη πρεμιέρα στις 27/11 μετά από παραχώρηση του κ.Δρόλια τον οποίον ευχαριστώ και από εδώ.
    Πρόκειται για ένα καταπληκτικό έργο σκηνοθετημένο από τον ταλαντούχο κ Ασπιώτη (τον πρωταγωνιστή του κουρδιστού πορτοκαλιού). Εξαιρετικές ερμηνείες από τους 2 ηθοποιούς στους δύσκολους και απαιτητικούς ρόλους του έργου.
    Ο νεαρός στρατιώτης κινείται πολυ εκφραστικά σχεδόν χορογραφικά πανω στη σκηνή. Η τραγικότητα του κρατούμενου ειναι καθηλωτική. Η μουσική εκπληκτική.
    Αναμφισβήτητα ειναι μια παράσταση που σέβεται τον θεατή. Σιγή ιχθύος επικρατούσε μέσα στη σχεδόν γεμάτη αίθουσα του θεάτρου κιβωτός.
    Ευχαριστούμε το θέατρο και την θεατρομάνια για τις προσκλήσεις.

  6. Είναι η πρώτη μεταμεσονύχτια παράσταση που παρακολούθησα και ήταν απίστευτη!!! Ποιός θα το περίμενε με 2 μόνο ηθοποιούς να είναι τόσο καλή;; Ε λοιπόν ήταν τόσο καλή που δεν καταλάβαμε πότε ξεκίνησε και πότε τελείωσε...!! Ευχαριστώ την Ευαγγελία Φραγκάκου για την παραχώρηση της πρόσκλησης.

  7. Εξαιρετική παράσταση, με πολύ καλές ερμηνείες και από τους δυο ηθοποιούς.Το story της παράστασης, μας μεταφέρει στην Ισπανία λιγό μετά την δολοφονία του ποιητή Φ.Λόρκα, συλαμβάνεται ο εραστής του και κρατείται σε ένα παραθαλάσσιο χωριό, ο δεσμοφύλακας του είναι ένας 18ος νέος που το καθεστώς του έχει εμφυσ-σει την ιδέα ότι πολεμάει υπέρ της πατρίδας και για το καλό της. Μια σχέση φιλική αναπτύσεται μεταξύ δεσμοφύλακα και αιχμαλώτου. Ο αιχμάλωτος που έχει αρνηθεί το παρελθόν του, συνδ-τοποιέι την πράξη του και προσπαθεί να σώσει ότι πιο σημαντικό για εκείνον, το έργο του εραστή του... (y)