Ο Τομ Τιριτόμ κι η πολιτεία που ήταν χωρισμένη στα δύο

Η παράσταση είναι με όλη τη σημασία της λέξης ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ. Εκτός όμως από διαδραστική είναι και πρωτότυπη, γιατί είναι η πρώτη φορά, που σε παιδική παράσταση τους ρόλους θα τους παίζει το κοινό, χωρίς προετοιμασία, αλλά ακολουθώντας τον τρόπο, με τον οποίο είναι σκηνοθετημένη και δομημένη η παράσταση. Σε αυτήν την παράσταση τον καθοριστικό ρόλο τον παίζει το κοινό!

Ένα ακόμη υπέροχο παραμύθι του Χρήστου Μπουλώτη «Ο ΤΟΜ ΤΙΡΙΤΟΜ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΣΤΑ ΔΥΟ» γίνεται παράσταση από την Αριστέα Κοντραφούρη και το Νήμα και παρουσιάζεται στο θέατρο Βαφείο από τις 8 Νοεμβρίου.

H Αριστέα Κοντραφούρη σε συνεργασία με την ομάδα Το ΝΗΜΑ μετά την επιτυχημένη παράσταση της «Το κορίτσι που ζήτησε μια βελόνα, μια απλή βελόνα» του Χρήστου Μπουλώτη, πειραματίζεται πάλι σε ένα υπέροχο κείμενου του σημαντικού συγγραφέα παιδικών παραμυθιών.

Το πρώτο μέρος αυτής της πρωτότυπης θεατρικής πρότασης έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Πέρυσι, από τον Δεκέμβριο έως τον Μάιο, σε αυτοτελή εργαστήρια, που έγιναν στο χώρο της ομάδας το Νήμα, γονείς και παιδιά βοήθησαν και ενέπνευσαν τη δημιουργό να σκηνοθετήσει τη παράσταση μέσα από θεατρικά παιχνίδια, κατασκευές, δρώμενα που πραγματοποιήθηκαν μαζί με παιδιά και γονείς. Τα σκηνικά και οι κούκλες είναι φτιαγμένα από την Αριστέα Κοντραφούρη με την καθοδήγηση της Εμμανουέλα Καποκάκη με σακούλες σκουπιδιών, σωσίβια - λάστιχα και κάδρα.

Το παραμύθι αναφέρεται σε μια χώρα την Ελκαζίνη, όπου για μιαν ασήμαντη αφορμή οι κάτοικοι χωρίζουν τη γέφυρα με τις επτά καμάρες. Τώρα πια, το ποτάμι τους κόβει στα δύο και η Ελκαζίνη χωρίζεται στην Έλκα και τη Ζίνη. Οι κάτοικοι χάνουν τη φωνή τους ή μάλλον καλύτερα επικοινωνούν μεταξύ τους ψιθυριστά. Τα ρολόγια σταματούν και τα πάντα αρχίζουν σιγά σιγά να καταστρέφονται. Ώσπου κάποια στιγμή γεννιέται ο Τομ Τιριτόμ. Ο Τομ αποφασίζει να ενώσει τις δυο πλευρές κάνοντας κάτι γενναίο. Περνά στην απέναντι πλευρά για να γνωρίσει τους «κακούς» κατοίκους και να τους αλλάξει τα μυαλά. Με μοναδικούς τους σύμμαχους το ταμπούρλο και την αγάπη, και με παρέα του ένα κορίτσι, τη Μαρία αποδεικνύει πώς «ο τσακωμός μόνο φτώχεια φέρνει στην καρδιά»! Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία όλα μαζί να χτίσουν τη γέφυρα πάνω στη σκηνή με τεράστια τουβλάκια.

Oι συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία - Δραματουργική Επεξεργασία - Ερμηνεία: Αριστέα Κοντραφούρη
Κατασκευή κούκλας: Αριστέα Κοντραφούρη με την καθοδήγηση της Εμμανουέλας Καποκάκη
Χορογραφία - Κινησιολογία: Αγγελική Μουτσοπούλου
Μουσική: Μανώλης Σπανός
Κατασκευή Σκηνικού: Σάββας Σουρμελίδης
Φωτισμοί:Τάσος Παλαιορούτας
Φωτογραφίες: Γιάννης Πουλημένος
Τρέιλερ: Χρήστος Ραχιώτης

H Aριστέα Κοντραφούρη είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Αρχή» της Νέλλης Καρρά. Εκπαιδεύτηκε στην ειδική αγωγή και ειδικεύτηκε στην ψυχοθεραπεία μέσω του παιχνιδιού για παιδιά και ενήλικες στο ΑΘΥΡΜΑ. Είναι μέλος της ΠΕΠΔΕ. Συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και υπήρξε στο βασικό πυρήνα της «Πειραματικής Σκηνής», του Εθνικού Θεάτρου παίζοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το 2003 εντάσσεται στην ομάδα «Πράσσειν Άλογα», της Ε. Καποκάκη. Το 2004 συνεργάζεται με το «Θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο», και επεξεργάζεται δραματουργικά το παραμύθι της παράστασης «Κανέλα και Δυοσμαράκι». Κάνει θεατρικό παιχνίδι στα ειδικά παιδιά του «Πανευοϊκού Συλλόγου ‘Ανθρωπος, Ελπίδα, Πολιτισμός» στη Χαλκίδα. Συνεργάστηκε ως παιγνιοθεραπεύτρια με το κέντρο Ημέρας για αυτιστικά και ψυχωσικά παιδιά «Λιθαράκι» του παιδοψυχιατρικού νοσοκομείου Αττικής. Είναι συντονίστρια της ομάδας θεατρικού παιχνιδιού του Very special Arts Hellas. Έχει δώσει τη φωνή της σε μεταγλωτισμένες σειρές. Συνεργάζεται με το κέντρο ειδικών θεραπειών ‘’Ταξίδι στην ανάπτυξη’’. Διδάσκει θέατρο με τεχνικές παιγνιοθεραπείας στο εκπαιδευτικό και ψυχοθεραπευτικό κέντρο δραματοθεραπείας και παιγνιοθεραπείας το ΕΡΜΑ. Αρθρογραφεί στους ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ της Καθημερινής στη στήλη ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ. Σκηνοθέτησε και έπαιξε στο παραμύθι του Χρήστου Μπουλώτη "Το κορίτσι που ζήτησε μια βελόνα, μια απλή βελόνα". Είναι ιδρυτικό μέλος του ψυχοκοινωνικού χώρου το Νήμα όπου χρησιμοποιείται το παιχνίδι και το θέατρο ως μέσο ψυχοθεραπείας και ψυχοεκπαίδευσης.