Ρέπλικα

ΔιαγωνισμόςΑρχείο Παίχτηκε από 22/01/2017 έως 12/05/2017
στο Studio Κυψέλης
Διάρκεια: 60'
Συγγραφέας: Στέλλα Μαρή
Σκηνοθέτης: Στέλλα Μαρή
Ερμηνεύουν: Μανώλης Βαζαίος, Στέλλα Μαρή

Περιγραφή

Η επιτυχημένη ερωτική ιστορία της Στέλλας Μαρή κλείνει με δύο έκτακτες παραστάσεις 5 & 12 Μαΐου 2017 στο Studio Κυψέλης

Περισσότερα

Η τεχνητή νοημοσύνη, ο ερευνητής, η ρέπλικά του, το Κανάλι, και μια ερωτική ιστορία. Ο ερευνητής καλείται να ελέγξει το ανθρώπινο συναίσθημα εκπαιδεύοντας τη ρέπλικά του, που δεν είναι προγραμματισμένη για την αγάπη. Εκείνη όμως επιλέγει διαφορετικά.

Το έργο
Ένας ερευνητής και κατασκευαστής ρομπότ, ο Μάνος Ανδρέου, καλείται με την υποστήριξη όλων των προηγμένων χωρών, να επενδύσει στην έρευνα των ορίων της τεχνητής νοημοσύνης, προκειμένου τα συμπεράσματα να εφαρμοστούν και στους ανθρώπους που θα θελήσουν να απαλλαγούν από όποια τάση τούς οδηγεί σε λάθος επιλογές ανθρώπων και όχι μόνο.  Προς αυτή την κατεύθυνση έχει εκπαιδεύσει το κατασκεύασμά του, την Ευδοκία, να δίνει τις σωστές απαντήσεις στο παιχνίδι «Δώσε κι εσύ πόνο …μπορείς».  Το κανάλι προσφέρει τα στούντιο για την πλατφόρμα εργασίας στην οποία θα μετάσχει ο ερευνητής με τη ρέπλικά του.  Θέμα του παιχνιδιού, το πώς η Ευδοκία θα καταφέρει να πληγώσει τον σύντροφό της που την είχε προδώσει στο παρελθόν. Και ενώ η Ευδοκία δεν είχε εκπαιδευτεί για να αγαπήσει, τελικά αδυνατεί να διακρίνει τα όρια μεταξύ παιχνιδιού και αγάπης, κατασκευής και έρωτα… οι συγκρούσεις αυτές λειτουργούν τελικά σαν αφορμή να αναδυθούν και οι συγκρούσεις του ερευνητή, που τελικά αναδεικνύεται ως το πάσχον πρόσωπο, θύτης και θύμα, «προϊόν» της κοινωνίας και του πολιτισμού της.

Αντί σκηνοθετικού σημειώματος
«Στο πρώτο μου έργο «Forever Yours ή π2», το οποίο ανέβηκε επιτυχώς σε δύο διαφορετικές παραγωγές στο «θέατρο Ράγες» και στο «Studio Κυψέλης» (2010 και 2011), ήταν εμφανής στη σκηνοθετική του γλώσσα, μεταξύ άλλων, ένας διάλογος των τεσσάρων ηθοποιών με εναλλασσόμενες πλατφόρμες που οριοθετούνταν από τη χρήση multimedia (videoart και graphic design).  Στη «Ρέπλικα» το στοίχημα είναι ακριβώς το αντίθετο: σε ένα έργο που η υπόθεσή του εντάσσεται στο φουτουριστικό, η πρόθεση είναι αμιγώς «θεατρική» και οι ηθοποιοί μέσω του λόγου και της κίνησής τους καλούνται να μάς οδηγήσουν στην πραγματικότητα των ρόλων τους.  Επίσης, ο προσανατολισμός προς την κινητική φόρμα είναι διακριτικά εμφανής…  Εξακολουθεί και με αφορά ένα «θέατρο της κατασκευής» που τολμά και συναντά το «θέατρο της ψευδαίσθησης», που σου επιτρέπει να συγκινηθείς και να πάρεις πολύ στα σοβαρά το ευγενές αυτό «ψέμα» που λέγεται θέατρο».  [Στέλλα Μαρή].

Η «Ρέπλικα» κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις Εκδόσεις «Κουίντα» και διατίθεται και στο Studio Κυψέλης.

 κείμενο και σκηνοθεσία: Στέλλα Μαρή
σκηνογράφος: Γιώργος Σταματάκης
ενδυματολόγος: Χαρά Κονταξάκη
σχεδιασμός φωτισμού: Γιάννης Ζέρβας
φωτογράφιση: Κώστας Βολιώτης
Ηθοποιοί: Μανώλης Βαζαίος, Στέλλα Μαρή
Παραγωγή: Minus [two] (Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία)

11 ΣΧΟΛΙΑ

  3. Ιδιαίτερη παράσταση. Το κείμενο διαφορετικό από τα συνηθισμένα (αγγίζει την επιστημονική φαντασία ή την πραγματικότητα σε μερικά χρόνια;) με αναφορές στον ανθρώπινο ψυχισμό και σε επιθυμίες στις οποίες προσδοκούμε να δώσουμε υπόσταση. Καλές οι ερμηνείες των δύο ηθοποιών, φαινόταν να υπάρχει χημεία μεταξύ τους, και σίγουρα αγαπούσαν αυτό που έκαναν. Σίγουρα άξιζε να βγω από το σπίτι μου παρά το κρύο που έκανε (παρακολούθησα την παράσταση στις 22/1). Θεατρομάνια ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

  5. Ενας ιδιαίτερος χώρος που φιλοξενεί μια εξίσου ιδιαίτερη παράσταση. Όταν η καρδιά μιλάει, το μυαλό σιωπά και η λογική δεν έχει πλέον θέση. Ενα ρομπότ αποχτά αισθήματα, το ίδιο και ο δημιουργός του. Τελικά πόσο άραγε διαφέρει ο άνθρωπος απο τα κατασκευάσματα του? Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια για την πρόσκληση

  7. Παρακολουθησαμε την παράσταση Ρεπλικα με τα εισιτήρια που κερδίσαμε από τη σελίδα Θεατρομανια. Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση με βαθιά νοήματα που προβληματιζουν τον θεατή. Υπάρχουν κάποια κενά αλλά οι ηθοποιοί με τον τρόπο τους καταφέρνουν να μεταβιβασουν τον προβληματισμο γύρω από τον οποίο εκτυλίσσεται το έργο. Περάσαμε πολύ όμορφα, ευχαριστούμε πολύ !

  8. ΡΕΠΛΙΚΑ

    Σ' έναν πολύ ιδιαίτερα διαμορφωμένο χώρο, στο studio ΚΥΨΕΛΗ, εκτιλίσσεται μία εξίσου ιδιαίτερη παράσταση...η ρέπλικα της Στέλλας Μαρή. Το ρομπότ Ευδοκία είναι κατασκεύασμα του "πατερούλη" της, ερευνητή Μάνο Βαζαίου. Μία όμορφη παρουσία με ανθρώπινα χαρακτηριστικά που εκτελεί τις εντολές του με ακρίβεια. Έχει κατασκευαστεί για την έρευνα των ορίων της τεχνητής νοημοσύνης με τη χρηματική υποστήριξη όλων των χωρών του δυτικού κόσμου με σκοπό το καλό της ανθρωπότητας. Καλείται να συμμετάσχει σ΄ένα reality show με τίτλο " Δώσε κι εσύ πόνο....μπορείς" δίνοντας κάθε φορά τις σωστές απαντήσεις φτάνοντας στο πολυπόθητο χρηματικό έπαθλο των 100.000 ευρώ. Στόχος της είναι να προκαλέσει πόνο στον πρώην σύντροφό της, να τον φέρει στην ίδια δύσκολη θέση όπως είχε βρεθεί και εκείνη στο παρελθόν!! Όμως τα πράγματα εδώ μπερδεύονται....Η Ευδοκία δεν γνωρίζει τί είναι αγάπη, τί είναι έρωτας....δεν είναι προγραμματισμένη για τέτοιου είδους συναισθήματα...αρνείται να βγάλει εις πέρας το ρόλο της, δεν υπακούει πλέον τον κατασκευαστή της, ξεφεύγει απ' τα όριά της....αρχίζει ν' αγαπάει, αρχίζει να αισθάνεται όμορφα για το Μάνο!!! Απ' την άλλη πλευρα, ο "πατερούλης" της τρέφει αισθήματα για εκείνη, είναι έρμαιο της εκκωφαντικής μοναξιάς της προηγμένης κοινωνίας μας όπου οι διαπροσωπικές σχέσεις τείνουν δυστυχώς να εξαφανιστούν!!!
    Πρόκειται για μια ερωτική ιστορία με θέμα τον άνθρωπο, τον ψυχισμό του και την εξάγνισή του από το σκοτάδι στο φως!!! Η ρέπλικα δια χειρός Στέλλας Μαρή αποτυπώνεται δεξιοτεχνικά πάνω στη σκηνή....Βλέμμα, φωνή, εκφράσεις προσώπου και πλαστικές κινήσεις σώματος σε πλήρη αρμονία. Ο συμπρωταγωνιστής της, ερευνητής-κατασκευαστής-θύμα Μανώλης Βαζαίος είναι διαδραστικός με το κοινό, απόλυτα φυσικός...άλλοτε επιτακτικός στο δημιούργημά του και άλλοτε ευάλωτος και επιρρεπής ψυχικά ανταποκρίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο ρόλο του. Το κείμενο αν και φαντάζει μακρινό, απεικονίζει τη σύγχρονη σκληρή πραγματικότητα με δόσεις αλήθειας, χιούμορ, συγκίνησης και διάχυτου ερωτισμού!!!
    Φυσικά οι καλοδουλεμένοι φωτισμοί και η εξαιρετική μουσική υπόκρουση θεωρούνται ατού της παράστασης με κορυφαίο το sound of silence!!!
    Kαι στο τέλος ένα ποτήρι κρασί στο φουαγιέ παρέα με την Ευδοκία ή αλλιώς Στέλλα με το ζεστό χαμόγελο, τη σφιχτή αγκαλιά, την παιδιάστικη φωνούλα....Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά και μια ξεχωριστή παράσταση που χρήζει ενδιάφεροντος και αποδοχής απ' το θεατρόφιλο κοινό!!!!!

  9. Παρακολούθησαμε την παράσταση την Κυριακή μέσω δωρεάν προσκλησεων από το θεατρομανια. Στην αρχή υπήρξε μια μικρή παρανοηση όσον αφορά την προσέλευση μας την παρούσα ημέρα η οποία διευθετιστηκε άμεσα και ευγενικοτατα από το προσωπικό του θεάτρου καθώς και την πρωταγωνιστρια. Ο χώρος αναμονής είναι πολύ φιλικός και με εξαιρετική μουσική υπόκρουση.
    Η παράσταση λαμβάνει χώρα στο υπόγειο του κτηρίου σε αξιοπρεπή καθίσματα πλην όμως η θέαση στα πίσω πίσω ίσως δυσκολέψει τους λιγότερο ψηλους. Το αντικείμενο της παράστασης είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και αποτελεί θέμα μελέτης πολλών επιστημόνων, δηλαδή η χρήση της τεχνητης νοημοσύνης προς όφελος κάποιων. Πιστεύω ότι ο χρόνος των 60 λεπτών είναι πολύ λίγος για να ακουμπήσει κάποιος έστω και επιφανειακα το θέμα. Οι ερμηνείες ήταν πολύ καλές από αμφοτερους τους ηθοποιούς και αρκετές φορές βάζανε τον θεατή σε σκέψη. Η χρήση μουσικών στοιχείων προηγούμενων ετών θεωρώ μπορούσε να αποφευχθεί καθώς υπάρχουν αντίστοιχα αναγνωρισημα μουσικά κομμάτια που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.
    Στο τέλος ένα ευγενικοτατο κέρασμα με κουβέντα με τους συντελεστές της παράστασης στο χώρο αναμονής ολοκλήρωσε το καλό βράδυ.

  10. Παρακολουθησα την παράσταση στις 16 Οκτωβρίου. Προκείται για υψηλού επιπέδου παράσταση με βαριά νοήματα και καλογραμμένο σενάριο. Όλα αυτά γινονται ευληπτα από το κοινό αφού μεταλαμπαδευονται μέσω ενός απλοικου μηχανήματος. Ευχαριστω θεατρομανια για την πρόσκλησή!

  11. Παρακολούθησα χθες την παράσταση 'Ρέπλικα' στο Studio Κυψέλης. Η έναρξη πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση μισής ώρας ωστόσο ο χώρος αναμονής του θεάτρου ενδείκνυται για να χαλαρώσεις ακούγοντας λίγη μουσική ή παρατηρώντας την πρωτότυπη διακόσμηση. Στα αρνητικά, οι θέσεις των θεατών από τη δεύτερη σειρά και πίσω καθώς η σκηνή βρίσκεται αρκετά χαμηλά με αποτέλεσμα να μην μπορείς να παρακολουθήσεις άνετα αν κάθεται κάποιος μπροστά σου. Σε ότι αφορά το έργο, θεωρώ ότι βασίζεται πάνω σε μια αρκετά φιλόδοξη και τολμηρή ιδέα που δεν αποδίδει αυτό που προσδοκά κάποιος που έχει διαβάσει σε γενικές γραμμές το περιεχόμενό της. Το κείμενο χαρακτηρίζεται από έλλειψη συνοχής σε αρκετά σημεία με αποτέλεσμα οι ηθοποιοί να προσπαθούν να εκφράσουν με άλλα εκφραστικά μέσα περισσότερα από όσα μπορούσαν. Επίσης, κατά τη διάρκεια της παράστασης, πραγματοποιούνται ηχητικές παρεμβάσεις μερικών δευτερολέπτων από γνωστά τραγούδια περασμένων δεκαετιών που συνοδεύονται από την ανάλογη αντίδραση των δυο ηθοποιών. Τελικά, υπό τους ήχους του 'the sound of silence' το έργο ολοκληρώθηκε. Δυστυχώς, κάποιες υποχρεώσεις με ανάγκασαν να μην παραμείνω στο χώρο του Studio όπου οι συντελεστές προσέφεραν φαγητό και ποτό μετά το τέλος της παράστασης. Ευχαριστώ τη θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση.