Στη σιωπή

Αρχείο Παίχτηκε από 18/01/2016 έως 22/03/2016
στο Τέσσερις Εποχές - Γιάννης Μόρτζος
Διάρκεια: 70'
Συγγραφέας: Δημήτρης Λέντζος
Σκηνοθέτης: Πέτρος Αποστολόπουλος
Ερμηνεύουν: Πέτρος Αποστολόπουλος

Περιγραφή

Ο Πέτρος Αποστολόπουλος, μετά την ερμηνεία του ως Γιαννούλης Χαλεπάς, όπου απέσπασε από την Κορφιάτικη Ακαδημία το πρώτο βραβείο ερμηνείας «Μάνος Κατράκης» για το 2014 και την ερμηνεία του ως Φρόυντ στην παράσταση «Εγώ η Μάρθα Φρόυντ», αναμετράται μ’ ένα συνταρακτικό μονόλογο – κατάθεση ψυχής, γραμμένο από τον ποιητή Δημήτρη Λέντζο.

Περισσότερα

Για 20 παραστάσεις

Στη σκηνή συνυπάρχουν μια παρουσία και μια απουσία, η μοναχικότητα και η συντροφικότητα, μα πάνω απ’ όλα ένας έρωτας απολύτως αφοσιωμένος, όσο και καταστροφικός. Συνάμα όμως λυτρωτικός. Σαν ανάγκη της πεμπτουσίας της ψυχής.

Αγάπη, πόνος, μίσος, εκδίκηση, απόρριψη, προσβολή, ταπείνωση, ήττα, αγάπη. Εναλλάσσονται, συνυπάρχουν, παλεύουν μεταξύ τους.

Ενώ κάτω στην πλατεία, οι ζητιάνοι σπάνε με τις βαριές τ’ αγάλματα, για να βγει έξω το φως που κρύβεται μέσα τους.

Σκηνοθεσία και ερμηνεία: Πέτρος Αποστολόπουλος
Μουσική: Μιχάλης Τερζής
Σκηνικά – κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Φωτισμοί: Τάκης Ποδαρόπουλος

16 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ

    Ο Γιώργης στέκεται απεναντί της κάθε μέρα, κάθε στιγμή και της μιλά...Εκείνη ζει στο σπίτι μαζί του σαν φάντασμα, σαν άγαλμα κάτω από το πέπλο της σιωπής....Τον περιποιείται, τον φροντίζει όμως αρνείται πεισματικά να ανταλλάξει μία κουβέντα μαζί του....Ζει μόνο για τα βιβλία και την ποίηση "νηστική, γυμνή και πεθαμένη"!!! Για 25 ολόκληρα χρόνια είναι παρούσα-απούσα ως βαριά τιμωρία για ένα ψέμα...ένα αθώο, μικρό, "άγιο" ψέμα που τότε ήταν το εισιτήριο για τον παράδεισο και τελικά αποδείχτηκε εφιάλτης καταδικάζοντας τον έρωτά τους σε μια ατελείωτη φυλακή!! Εκείνη είναι απογοητευμένη και ζητάει εκδίκηση κρατώντας τον έρμαιο...εκείνος παραμένει μοιρολατρικά κοντά της με υπομονή και επιμονή...Είναι ερωτευμένος, αφοσιωμένος και συνάμα τόσο πονεμένος, δυστυχισμένος και αγιάτρευτα μόνος!!! Της μιλά συνεχώς δίχως απάντηση...Της ανοίγει την καρδιά του καθημερινά ξετυλίγοντας τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του, τα θέλω του, τα παράπονά του. Πλήρωσε το λάθος του με το παραπάνω...έχει λυγίσει, ο πόνος και η οργή του ξεχειλίζουν, δεν αντέχει άλλο, νιώθει ηττημένος και απεγνωσμένος!! Θέλει να δώσει ένα τέλος μα δεν μπορεί...η αγάπη του για κείνη είναι τόσο μεγάλη, τόσο δυνατή μα και τόσο καταστροφική!! Αν και αγράμματος, τα λόγια που βγαίνουν απ' το στόμα του είναι παθιασμένα, καυτά, ορμητικά, αληθινά...λόγια όμορφα σαν αυτά των ποιητών...λόγια ωραία σαν αυτά που λατρεύει η γυναίκα του...Διψάει για λέξεις, για αγάπη, για συντροφικότητα, για βοήθεια...Η σπαραχτική κραυγή του αναζητά τη λύτρωση απεγνωσμένα....να ξεφύγει απ' αυτό το μαρτύριο της σιωπής και να βγει νικητής!!!
    Η ερμηνεία και σκηνοθεσία του Πέτρου Αποστολόπουλου ειναι αυθεντική, δωρική, αληθινή, συγκλονιστική!!! Το πρόσωπό του, το βλέμμα του, η φωνή του, οι κινήσεις του μαρτυρούν με δεξιοτεχνικό τρόπο όλες τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του ήρωα με αποτέλεσμα να παρασύρομαι στο χειμαρρώδη ξέσπασμά του και να νιώθω ρίγος, συγκίνηση, πόνο, λύπη, χαρά και λύτρωση!! Η έξοχη υποκριτική του δεινότητα και η ευαισθησία του με κάνουν να βλέπω την Ελένη η οποία είναι αόρατη....αισθάνομαι την παρουσία της, νιώθω το άρωμά της, ακούω την εκκωφαντική σιωπή της...Όλα λειτουργούν αρμονικά....το σκηνικό, η μουσική, ο φωτισμός και το εξαίσιο κείμενο του ποιητή Δημήτρη Λέντζιου!!!
    Είναι ένας αφοπλιστικός, ανδρικός μονόλογος, μια κατάθεση καρδιάς με ένταση, πάθος και μέτρο που σε ταξιδεύει στο χρόνο....Πόσο δύσκολες τελικά είναι οι ανθρώπινες σχέσεις; Xρειάζεται πολύς κόπος για να τις δημιουργήσεις και μεγαλείο ψυχής για να τις διατηρήσεις αλώβητες στο χρόνο!!!
    Ειλικρινά σήμερα δεν ξέρω αν θα καταφέρουν οι λέξεις μου να αποδώσουν αυτό που είδα, άκουσα, ένιωσα, βίωσα.....δεν ξέρω αν πρέπει να δίνουμε βαρύτητα στα όμορφα, μεγάλα λόγια και όχι στην ουσία των πραγμάτων....Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι μαγεύτηκα από τις λέξεις του Γιώργη και θέλω να τις ακούσω ξανά και ξανά!!!!!

  2. Καταρχάς να ευχαριστήσω την Θεατρομάνια.Όμορφος και ιδιαίτερος χώρος το θέατρο.Η ερμηνεία του ηθοποιού αξιοπρεπέστατη σ'ένα κείμενο που δεν βοηθάει καθόλου.Η σκηνοθεσία θα έπρεπε να ήταν πιο προσεγμένη για να προστατευτεί ο ηθοποιός και να είναι πιο ενδιαφέρον για το κοινό!

  3. Πολύ καλή η προσπάθεια από τον κύριο Αποστολόπουλο. 'Γεμίζει' τη σκηνή με την ερμηνεία του και καταφέρνει να περάσει στο κοινό τους προβληματισμούς και την ψυχική ένταση του ήρωα του έργου. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

  4. Παρακαλούθησα τη παράσταση χθες και αρχικά να ευχαριστήσω το Θεατρομάνια για μία ακόμη φορά. Αν και το κείμενο ήταν καλό , ειλικρινά το στήσιμο, η σκηνοθεσία και η ερμηνεία του κυρίου Αποστολόπουλου ήταν απογοητευτική και βαρέθηκα στα μισά του έργου. Δεν θα το συνιστούσα σε κάποιον. Ίσως από κάποιον άλλο να γίνονταν μια πολύ καλύτερη και αξιόλογη δουλειά.

  5. ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΝΤΙΘΕΑΤΡΟ ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΙΜΕΝΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ.ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΡΕΣΙΤΑΛ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΕΙΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!!!

  6. Καταπληκτική ερμηνεία απο τον Πέτρο Αποστολόπουλο, συγκλονιστικός, όπως και η σκηνοθεσία του. Το κείμενο με την ωρα σε εκπλήσσει γινεται βαθειά φιλοσοφικό. Μια παρασταση που αξιζει την συστήνω ανεπιφύλακτα

  7. Μόλις επέστρεψα από την παράσταση, η οποία, με δυο λόγια, με γέμισε-κέρδισε.
    Θέλει να τη δει κανείς ρεαλιστικά, με άξονα την ποίηση; Θέλει να τη δει κανείς αλληγορικά, σε μια μεταφορά της εγγενούς δυικής φύσης της ύπαρξής μας (σώμα-ψυχή, ψέμα-αλήθεια, παρουσία-απουσία κ.ο.κ.); Θέλει να τη δει κανείς ψυχαναλυτικά; Φιλοσοφικά; Όπως και να το πράξει, θεωρώ πως θα δώσει τον ίδιο «βαθμό». Αριστα.
    Κείμενο πότε απλό-λαϊκό πότε ποιητικό, βαθιά φιλοσοφημένες φράσεις, σπουδαία ισορροπία, που τελικά καταλήγει σε μια σύζευξη. Ο πρωταγωνιστής υποδειγματικός, δεν ξέρω αν γινόταν να παιχτεί καλύτερα το έργο. Παράσταση που προκαλεί προβληματισμούς, δίνει αφορμή για καλή κουβέντα και, σε τελική ανάλυση, σε κάνει να ξεχάσεις για κάποια ώρα τον «έξω κόσμο». Θέατρο δηλαδή 🙂
    Ευχαριστώ για την πρόσκληση!!!