Ερμηνεύουν: Στο ρόλο του «Έτσι», ο Λεωνίδας Κακούρης
Παίζουν μουσική: Βαγγέλης Καζαντζής, Δημήτρης Χατζηδημητρίου, Διονύσης Μακρής. Συμμετέχει η Κατερίνα Μακαβού
Περιγραφή
4 μουσικοί και ένας ηθοποιός σας καλούν να θυμηθείτε ή και να γνωρίσετε τον κόσμο αυτού του τόσο «ξεχωριστού» καλλιτέχνη μέσα από κείμενα του Νικόλα, (που περιέχονται στο βιβλίο του «Αναζητώντας Κροκανθρώπους») , επιλογή από τα πιο αγαπημένα του τραγούδια και προβολή οπτικοακουστικού υλικού.
Περισσότερα
Τελικά...Venceremos ή Kατα-κατα-καταρρέουμε;
Πώς γίνεται αυτός ο Τρελός των Εξαρχείων,ο πλανόδιος Θεατρίνος των δρόμων, αυτή η ενοχλητική μύγα στα ρουθούνια της όποιας εξουσίας σχεδόν τριάντα χρόνια μετά την τελευταία του “απόδραση” να έχει Σήμερα κάτι να μας πει για το Φαλιμέντο του κόσμου;
Σχεδόν προφητικά τα λόγια και τα τραγούδια του, μόνο «Χρεωκοπημένα» δεν είναι.
Αντιθέτως, αποκτούν το βαθύτερο νόημά τους, καθώς ο Χρόνος τούς δίνει το δαχτυλίδι της επιβεβαίωσης.
Είναι αυτό που λέμε «ήρθες στα λόγια μου». Μόνο που, στη δική του περίπτωση ,μάλλον εμείς πήγαμε στα δικά του .
Ξεπουληθήκαμε στο Γιουσουρούμ; Για ένα κουστούμ !
Θα είσαι με μπαταρία; Να εκτελείς εργασία!
Θα το δείξει ο καιρός…
Φωτογραφίες: Γιάννης Κωσταβάρας
Από τον Κωνσταντίνο Πλατή
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουμε δει να ζωντανεύουν στη σκηνή προσωπικότητες που έχουν αφήσει το στίγμα τους όπως η Σωτηρία Μπέλλου, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και άλλοι.
Έφτασε η ώρα λοιπόν να δούμε να «ανασταίνεται» άλλη μια σπουδαία και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα όπως ο Νικόλας Άσιμος. Η προσωποποίηση της αναρχίας, ένας καλλιτέχνης που έζησε οριακά και όπως ήταν φυσικό σε τέτοιες περιπτώσεις, όχι για πολύ. Το καλλιτεχνικό έργο που άφησε όμως πίσω του δίνει τη δυνατότητα να τριγυρνάει ακόμα ανάμεσα μας και αυτή τη φορά και με τη «φυσική» του παρουσία.
Στη σκηνή του «Σταυρού του Νότου» λοιπόν, ο Βαγγέλης Καζαντζής, ο Δημήτρης Χατζηδημητρίου, ο Διονύσης Μακρής και η Κατερίνα Μακαβού ενορχήστρωσαν και ερμήνευσαν με απλότητα και φρεσκάδα αγαπημένα τραγούδια του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη και ο ηθοποιός Λεωνίδας Κακούρης μεταμορφώθηκε στον «τρελό των Εξαρχείων που όλοι όσοι δεν είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε, έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας.
Τον τραγουδοποιό που στους στίχους του ενσωμάτωνε δύο από τα βασικά στοιχεία που τον χαρακτήριζαν ως προσωπικότητα και τα οποία είχε την ικανότητα να εκδηλώνει συγχρόνως. Την αγριότητα και την ευαισθησία.
Τον είδαμε να τριγυρνάει ανάμεσα μας με τη μαγκούρα του, να ερμηνεύει ο ίδιος τα τραγούδια του και να δείχνει εγκλωβισμένος μέσα σε μια μουσική σκηνή, με ανθρώπους που πίνοντας το ποτό τους, είχαν περισσότερο την ανάγκη να παρατηρήσουν με «ασφάλεια» αυτό το θεατρίνο του δρόμου παρά να τον ακολουθήσουν στο προφητικό ταξίδι της αναζήτησης των Κροκανθρώπων.
Αυτός πάντως και οι παρέα που τον συνόδευε, έκαναν ότι μπορούσαν και με το παραπάνω.