Το όνειρο ενός γελοίου

Αρχείο Παίχτηκε από 17/10/2015 έως 17/01/2016
στο Βαφείο - Λάκης Καραλής
Διάρκεια: 70' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ
Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
Σκηνοθέτης: Τάκης Χρυσικάκος
Ερμηνεύουν: Δημήτρης Βερύκιος

Περιγραφή

Ένας άνθρωπος βαθειά μελαγχολικός και απελπισμένος, που έχει χάσει το νόημα της ζωής και που τίποτε δεν έχει σημασία, αποφασίζει να αυτοκτονήσει… Όμως την νύχτα που ετοιμάζεται να το κάνει, και με αφορμή ένα τυχαίο περιστατικό, αποκοιμιέται χωρίς να το καταλάβει… Εκείνο που βλέπει στο όνειρο του, τον κάνει, όταν ξυπνάει, όχι μόνο να μην θέλει να πεθάνει, αλλά να λαχταράει με όλη τη δύναμη της ψυχής του να ζήσει, αφού στον ύπνο του τού φανερώθηκε η Αλήθεια της Ζωής… με όλες τις λεπτομέρειες… Κι αυτή την Αλήθεια γυρίζει και κηρύττει παντού.

Περισσότερα

Ένας Ύμνος στη Ζωή και την Αγάπη, που ίσως μόνο ένας «γελοίος»

μπορεί να δει στο όνειρό του… ή μήπως δεν είναι μόνο ένα όνειρο;

 

Ένα συγκλονιστικό κείμενο, απλό και βαθύ, μεστό και αποκαλυπτικό!!!

«…αυτό το Όνειρο μου φανέρωσε την Αλήθεια της Ζωής...»

 

Το «Όνειρο» ερμηνεύει ο ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος, σε ένα συγκλονιστικό ντουέτο με την σοπράνο Αμαλία Κλημοπούλου, που παίζει φλογέρα και τραγουδά επί σκηνής αποσπάσματα από δημοφιλείς άριες, κλείνοντας με τον Ύμνο της Αγάπης του Απ. Παύλου, σε μουσική Zbignew Preisner -από την Μπλε Ταινία του Kislovski.

Ταυτότητα της παράστασης
Συμμετέχει η σοπράνο ΑΜΑΛΙΑ ΚΛΗΜΟΠΟΥΛΟΥ (φλογέρα και τραγούδι)
Σκηνοθεσία: ΤΑΚΗΣ ΧΡΥΣΙΚΑΚΟΣ

5 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Συνταρακτική η ερμηνεία του Δημήτρη Βερύκιου,ο οποίος πραγματικά με την ευαισθησία της ψυχής του μιλά στην καρδιά των θεατών,ενσαρκώνει πραγματικά επάξια την κραυγή του Ντοστογιέφσκι για το πως η αγάπη θα θεραπεύσει την ανθρωπότητα από την παρακμή και την αλλοτρίωση των ηθών....ένα επίκαιρο έργο που πρέπει να το δει όλη η οικογένεια....συγχαρητήρια σε όλην την παραγωγή και συντελεστές...καθώς και στην εξαιρετική σοπράνο που πλαισιώνει την παράσταση και δρα σαν καταλύτης στο να πάρουμε τον χρόνο μας να αφομοιώσουμε τις συγκινήσεις που μας δίνει αυτός ο συγκλονιστικός μονόλογος....

  2. Πρόκειται για μια συγκλονιστική παράσταση που καθηλώνει τον θεατή από την πρώτη στιγμή. Μέσα από τη μοναδική ερμηνεία του Δημήτρη Βερύκιου καλούμαστε να γίνουμε συνοδοιπόροι του σε ένα μαγικό ταξίδι (το όνειρο ενός γελοίου) που σκοπό έχει να μας αποκαλύψει το νόημα της αγάπης για τη ζωή και το συνάνθρωπο. Η παράσταση αυτή είναι ένα ουσιαστικό άγγιγμα ψυχής όπου ξεχειλίζουν άφθονα συναισθήματα συγκίνησης και εσωτερικής πληρότητας. Ο ίδιος ο Δημήτρης Βερύκιος μέσα απ΄ το όνειρό του γίνεται φως που μας γεμίζει ελπίδα για ένα πιο φωτεινό αύριο. Είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία που αξίζει να τη ζήσει ο καθένας μας, ένα ουσιαστικό μάθημα ζωής.

  3. ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΓΙΖΕΙ ΣΤΗ ΨΥΧΗ , ΕΝΑΥΣΜΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΕΡΥΚΙΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ , ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ, ΤΟΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΟΠΡΑΝΟ!

  4. Σε μια εποχή που παιδικά βλέμματα είναι στραμμένα με απόγνωση στους «ενήλικες» που κυβερνούν τον κόσμο, σε μια εποχή που παιδικά βλέμματα σιωπούν στις ακτές της πατρίδας μας, ο Δημήτρης Βερύκιος μας αποκαλύπτει το κείμενο του Ντοστογιέφσκι και μας προσκαλεί σε μια πνευματική επανάσταση, που τόσο έχουμε ανάγκη! Ένα έργο με πρωταγωνιστή το παιδικό βλέμμα που πρέπει να είναι οδηγός μας στη Ζωή!

    Με διάθεση αυτοσαρκαστική ξεκινάει το παραμιλητό του ο «τρελλός» που ψάχνει την Αλήθεια. Ο χειμαρρώδης λόγος του Ντοστογιέφσκι μας παρασέρνει σε προβληματισμούς για την ανθρώπινη συνείδηση, την ενσυναίσθηση, την αμαρτία, τη Ζωή.

    «…Είμαι ένας γελοίος... Οι άλλοι βέβαια με λένε τρελλό τώρα... Αυτό θα ήταν μια αναβάθμιση, μια προαγωγή, αν δεν ήμουνα γι' αυτούς το ίδιο γελοίος όπως και πριν. Όμως τώρα δεν θυμώνω μαζί τους, τώρα τους αγαπάω όλους, κι όταν γελάνε μαζί μου, τους αγαπάω περισσότερο κι ας μην ξέρω το γιατί. Θα γέλαγα μάλιστα κι εγώ παρέα μ' αυτούς - όχι πως θα κορόϊδευα τον εαυτό μου, μα γιατί τους αγαπάω. Αλλά θλίβομαι τόσο κοιτάζοντάς τους. Θλίβομαι γιατί δεν ξέρουν την Αλήθεια... ενώ εγώ την ξέρω. Αχ τι αβάσταχτο που είναι να ξέρεις μόνο εσύ την Αλήθεια...»

    Ο Δημήτρης Βερύκιος μας συνεπαίρνει σε ένα ταξίδι ενδοσκόπησης. Μετουσιώνει τον καθαρό λόγο του Άρη Αλεξάνδρου και τον προσφέρει στους θεατές ζωντανό. Μεταδίδει τις εντάσεις του κειμένου με ερμηνευτική δεξιοτεχνία και μας οδηγεί στην κάθαρση!
    Η γλυκύτατη νεαρή σοπράνο Αμαλία Κλημοπούλου παίζει φλάουτο επί σκηνής και ερμηνεύει a cappela αποσπάσματα από δημοφιλείς άριες. Η ερμηνεία της και υποκριτικά γίνεται έντονα αντιληπτή όταν για να ακούσει το Λόγο του κειμένου, σταματά απότομα τη μουσική.

    Ο σκηνοθέτης Τάκης Χρυσικάκος με μαεστρία και αρμονία ένωσε τις δύο αυτές ερμηνείες για να μην αποπροσανατολιστεί ο θεατής από συνεχόμενο λόγο, αλλά και να μην χάσει τη ροή του λόγου από την ύπαρξη μουσικής.

    Στην ιδιαίτερη σκηνή του θεάτρου «Βαφείον», σε ένα απλό σκηνικό, με λίγα σκηνικά αντικείμενα ξετυλίγεται η σκέψη ενός Ανθρώπου. Ένα ζευγάρι λευκών φτερών πάνω στο λευκό κοστούμι παραπέμπουν στο όνειρο, στο θάνατο και το φως της ψυχής. Το κόκκινο τριαντάφυλλο, στο χρώμα του αίματος, της Ζωής! Το φανάρι που κρατάει ο πρωταγωνιστής φωτίζει το Δρόμο για τον Παράδεισο με την μουσική υπόκρουση του Ύμνου της Αγάπης του Αποστόλου Παύλου σε μουσική Zbignew Preisner.

    Μια λιτή παράσταση με πλούσιο περιεχόμενο!

  5. Παρακολουθησα με μεγαλη χαρα την παρασταση φετος το καλοκαιρι στη Λευκαδα. Μια εναλλαγη συναισθηματων και συναμα μια ερμηνεια μοναδικη και εντονη που προκαλει ευχαριστα τον ακροατη,δημιουργωντας του σκεψεις και ερωτηματα. Αξιζει να την δειτε.