Το πηγάδι

Αρχείο Παίχτηκε από 16/11/2015 έως 29/12/2015
στο Προσκήνιο
Διάρκεια: 70’
Συγγραφέας: Νίκος Ευσταθιάδης
Σκηνοθέτης: Γιάννης Πετσόπουλος
Ερμηνεύουν: Δημοπούλου Αγγελική, Νίκος Ευσταθιάδης

Περιγραφή

Η ιστορία τοποθετείται στον κυριολεκτικό, αλλά και συμβολικό κόσμο ενός πηγαδιού. Το πηγάδι αυτό φτιάχτηκε για να κυκλώσει και να απομονώσει την απόλυτη αγάπη αυτού και αυτής. Να την απομονώσει από ένα κόσμο, που δε μπορεί ούτε να καταλάβει, ούτε να δεχτεί το δικό τους τρόπο σκέψης. Ένα κόσμο που «φυτεύει πολυκατοικίες, χτίζει δέντρα, ευνουχίζει παιδιά και γεννάει μηχανές».

Περισσότερα

Μακριά και ασφαλείς πια από αυτόν τον κόσμο, οι δυο τους δίνουν μία υπόσχεση, «αν έρθει η ώρα κάποιου από τους δύο να πεθάνει, τότε κι ο άλλος να τον ακολουθήσει στο θάνατο». Από αυτή τη στιγμή ξεκινάει ένα ταξίδι αυτογνωσίας και ανακάλυψης του άλλου. Ανακάλυψης του νοήματος της ελευθερίας, της αγάπης, της εξουσίας, της κυριαρχίας και της επικοινωνίας. Το ταξίδι αυτό θα μετατρέψει το πηγάδι από ένα τόπο ελευθερίας σε ένα τόπο εξάρτησης και καταπίεσης. Αλλά το νόημα στην ελευθερία ίσως βρίσκεται στο να την διεκδικήσεις.

Η νεοσύστατη θεατρική ομάδα MaximaCulpa δημιουργήθηκε από καλλιτέχνες που έχοντας συνεργαστεί για πολλά χρόνια στα πλαίσια διαφόρων παραγωγών, διαμόρφωσαν ένα κοινό αισθητικό και σκηνικό κώδικα και ένιωσαν την ανάγκη να μετουσιώσουν τη συγγένεια αυτή σε ένα νέο καλλιτεχνικό σχήμα.

Η MaximaCulpa οραματίζεται ένα δικό της καλλιτεχνικό πείραμα. Μέσα από την ανάμειξη διαφορετικών θεατρικών «υλικών» και τη διερεύνηση της θεατρικής μορφής και φόρμας, επιθυμεί να δημιουργήσει ένα κόσμο θεατρικής αλχημείας.

Η παράσταση «Το πηγάδι» τον Οκτώβριο 2015, βραβεύτηκε στο 1ο Φεστιβάλ Θεάτρου Βαλίτσας στο θέατρο Προσκήνιο. 

Συντελεστές:
Κείμενο: Νίκος Ευσταθιάδης
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Πετσόπουλος
Μακιγιάζ: Ασπασία Βλάχου
Φωτογραφίες: Μάριος Λεμπέσης

7 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Παρακολούθησα τη παράσταση τη Δευτέρα 1/12. Αρχικά μου φάνηκε μια παράσταση λίγο υπερβολική, δεδομένου ότι τα λόγια αγάπης που αντάλλαζαν οι πρωταγωνιστές ήταν τα ίδια υπερβολικά. Όσο προχωρούσε όμως η πλοκή, το έργο αποκτούσε όλο και περισσότερο νόημα περνώντας από τα διάφορα στάδια της αγάπης των πρωωταγωνιστών στο πηγάδι τους.

  2. Απόψε το βράδυ παρακολούθησα στο θέατρο Προσκήνιο μια σπαραχτική ιστορία αγάπης, το Πηγάδι. Το Πηγάδι αποδίδει όμως και έναν φόρο τιμής στην διαφορετικότητα και στον σεβασμό προς σ΄ αυτήν.. Βέβαια μια σχέση αγάπης εμπεριέχει αναπόφευκτα την εξάρτηση και μια μορφή υποταγής η οποία μπορεί υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει και στο τέλμα. στην ρήξη, στην καταστροφή, στην άβυσσο.. Τα δύο νεαρά παιδιά μ΄ έναν μαγικό και ονειρικό τρόπο μας αφηγούνται την αγάπη τους, η οποία όμως δυστυχώς έχει αυτό το άσχημο και μοιραίο τέλος.. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Πετσόπουλος έχει στήσει μια έντιμη, αξιοπρόσεκτη και πρωτότυπη παράσταση που οφείλουμε να θαυμάσουμε και να χειροκροτήσουμε.. Στα συν της παράστασης προσμετράται και η πολύ όμορφη μουσική που αντανακλά τις ψυχολογικές αποχρώσεις και διακυμάνσεις των ηρώων.. Μπράβο στον Κ.Πετσόπουλο όπως επίσης και στον Νίκο και στην Αγγελική..!
    Ευχαριστώ πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για την ευκαιρία που μου δώσατε να παρακολουθήσω αυτή την όμορφη παράσταση! Να είστε όλοι καλά! Καλή συνέχεια!