Το τάβλι

Αρχείο Παίχτηκε από 06/05/2016 έως 15/05/2016
στο Μουσούρη
Διάρκεια: 75’ χωρίς διάλειμμα
Συγγραφέας: Δημήτρης Κεχαΐδης
Σκηνοθέτης: Νίκος Κουρής, Μάκης Παπαδημητρίου
Ερμηνεύουν: Νίκος Κουρής, Μάκης Παπαδημητρίου.

Περιγραφή

Έπειτα από την επιτυχία, που σημείωσε «Το τάβλι» του Δημήτρη Κεχαϊδη στο θέατρο «Οδού Κυκλάδων» τον Απρίλιο του 2014, ο Νίκος Κουρής και ο Μάκης Παπαδημητρίου ετοιμάζονται για ακόμη μια παρτίδα τάβλι, αυτή τη φορά στο θέατρο «Μουσούρη» από τις 16 Μαρτίου.

Περισσότερα

Το έργο πρωτοανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης τον Φεβρουάριο του 1972, μεσούσης της δικτατορίας, σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν, με πρωταγωνιστές τον Νικήτα Τσακίρογλου ως Φώντα και τον Γιάννη Μόρτζο ως Κόλια. Από τότε, το μονόπρακτο ανεβαίνει συχνά στις θεατρικές σκηνές, γεγονός που καταδεικνύει την οξυδερκή ματιά του συγγραφέα στη νεοελληνική νοοτροπία. «Το τάβλι» πραγματεύεται την πορεία των κοινωνικών πραγμάτων της Ελλάδας, αλλά και την αλλαγή των ίδιων των Ελλήνων.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται με φόντο μια λαϊκή αυλή ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα. Ο Φώντας και ο Κόλιας, φίλοι και συγγενείς, διαφορετικοί χαρακτήρες μεταξύ τους, παίζουν τάβλι στην αυλή του σπιτιού τους και συζητούν τους τρόπους για να πιάσουν «την καλή». Ο Φώντας, άνθρωπος της πιάτσας, προσπαθεί να πείσει τον Κόλια, πρώην αντιστασιακό και νυν λαχειοπώλη, να στήσουν μαζί μια κομπίνα, η οποία θα τους αναβαθμίσει κοινωνικά.

Μια κωμωδία χαρακτήρων μέσα από την οποία αποδίδεται γλαφυρά η νεοελληνική πραγματικότητα και το ενδόμυχο όνειρο του νεοέλληνα «να τη βγάλει καθαρή».

«Και για τους δύο “Το τάβλι” ήταν από τα πρώτα έργα που διαβάσαμε και αγαπήσαμε ως μαθητές στη δραματική σχολή, και  από τότε υπήρχε η επιθυμία κάποια στιγμή να το κάνουμε παράσταση. Θεωρούμε ότι είναι από τα πιο ολοκληρωμένα και καλογραμμένα νεοελληνικά έργα και το ανεβάζουμε με αγάπη και σεβασμό, χωρίς εντυπωσιασμούς, εστιάζοντας στο κείμενο και τους χαρακτήρες και προσπαθώντας να αποφύγουμε τις επικαιροποιήσεις και τον υπέρμετρο ρεαλισμό», σημειώνουν οι δυο σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές της παράστασης.

Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Γαβαλάς
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Κάρολος Παυλάκης

Βίντεο

44 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι απόλυτα εξοικειωμένος με το νεοελληνικό θέατρο. Η παράσταση αυτή δεν άλλαξε κάτι στη γενικότερη άποψή μου. Ένα κείμενο το όποιο τόσο διαχρονικό όμως και ταυτόχρονα κατά τη δική μου άποψη αρκετά ξεπερασμένο από θέμα δομής. Οι δύο ηθοποιοί είναι πολύ καλοί στο ερμηνευτικό κομμάτι ωστόσο στο σκηνοθετικό υστερούν κατά πολύ. Η σκηνοθετική τους άποψη είναι αδιάφορη και ξεκάρφωτη χωρίς να προσθέτει κάτι ενδιαφέρον στην παράσταση. Επίσης κάποιες κωμικές στιγμές που υπάρχουν ανά διαστήματα κάνουν την παράσταση αρκετά υπερβολική. Μόνο για τους φανατικούς του νεοελληνικού θεάτρου.

  2. Πολύ καλή παράσταση, με πάντα επίκαιρο το θέμα της ανάγκης του νεοέλληνα στην Αθήνα του 1950 για εύκολο χρήμα! Εξαιρετικές ερμηνείες από δύο καταπληκτικούς ηθοποιούς, που αν και φαίνονται αταίριαστοι στη σκηνή δένουν εκπληκτικά και χαρίζουν άφθονο γέλιο. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους. Ευχαριστώ πολύ τη θεατρομάνια για την πρόσκληση!!

  7. Μιά παρτίδα τάβλι ένα καλοκαιρινό απόγευμα σε μιά αυλή στο Θησείο και μία παρτίδα δεξιοτεχνίας από δύο πολύ καλούς ηθοποιούς που συνυπογράφουν εξαιρετικά και την σκηνοθεσία της παράστασης.Μην την χάσετε εξαιρετική!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  8. Αν εξαιρέσουμε το απόσπασμα με τις ηχογραφημένες ατάκες των πολιτικών, που θεωρώ ότι δεν προσέφερε κάτι στην παράσταση κατά τ' άλλα ήταν μια από τις ωραιότερες παραστάσεις που έχω δει. Πολύ ενδιαφέρουσα η επί σκηνής συνύπαρξη δύο προερχόμενων από διαφορετικά είδη ηθοποιών κι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η κοινή σκηνοθετική τους απόπειρα. Ζωντανοί διάλογοι διανθισμένοι και με κωμικές και με δραματικές στιγμές. Πολύ καλή και η μουσική επένδυση. Σε γενικές γραμμές μια παράσταση, την οποία σκεφτόμουν αρκετές ώρες μετά την αποχώρησή μου από το θέατρο! Ό,τι ακριβώς στοιχειοθετεί κατά τη γνώμη μου πάντα, την έννοια της καλής παράστασης. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη θεατρομάνια για την εξασφάλιση της πρόσκλησης.

  9. Παρακολούθησα την παράσταση στις 27/03/2016, Ημέρα θεάτρου 😉
    Πολύ όμορφη παράσταση, εξαιρετικό το κείμενο, ο Παπαδημητρίου όπως πάντα απολαυστικός, ο Κουρής με εξέπληξε ευχάριστα, ερμηνείες χωρίς ατέλεια θα έλεγα! Αξίζει να τη δείτε, ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια για την πρόσκληση!!

  12. Παρακολουθήσαμε την παράσταση στις 27/3.
    Αν ρωτούσε κάποιος ξένος τι φταίει για την κρίση στην Ελλάδα, η απορία του θα μπορούσε να λυθεί παρακολουθώντας την παράσταση. Ο αιώνιος κουτοπόνηρος Ρωμιός που ψάχνει να βρει το μήνα που θρέφει τους 12 (και φυσικά αποτυχαίνει). Διαχρονικό κείμενο (που γράφτηκε δεκαετίες πριν). Το εμβόλιμο απόσπασμα με ατάκες πολιτικών ήταν υπερβολικά προβλέψιμο -περιττό θα έλεγα.
    Το σκηνικό με τους τσιμεντένιους όγκους στην αρχή ξένιζε αλλά αποδείχτηκε λειτουργικό.
    Ο Παπαδημητρίου μας εξέπληξε, ήταν εξαιρετικός (όχι πως δεν είναι καλός ηθοποιός, αλλά χθες έδωσε ρέστα). Ο Κουρής στα γνωστά υψηλά στάνταρ του. Δεν ξέρω όμως σε τι αποσκοπούσε η επιλογή του σκηνοθέτη (του ίδιου δηλαδή) να παίζει στο μισό έργο ημίγυμνος (αν είχε σκοπό να ξεμυαλίσει τις γυναίκες μας, να ξέρει ότι το κατάφερε). Ελπίζω να μην την έχει 'ψωνίσει', θα είναι κρίμα για τέτοιο ταλέντο.
    Ευχαριστούμε το θέατρο ΜΟΥΣΟΥΡΗ και την ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για τις προσκλήσεις.

  13. Παρακολούθησα την παράσταση στις 27/03/16 κατοπιν της ευγενικής χορηγείας της Θεατρομανίας την οποία και ευχαριστώ θερμά.

    Μέτριες ερμηνείες με ένα κλικ παραπάνω στον Κο Κουρή καθώς έπαιζε με περισσότερη φυσικότητα ενω ο Κος Παπαδημητρίου ήταν αρκετά χαλαρός (κυρίως λόγω του χαρακτήρα που υποδύεται και αυτό που έπρεπε να δείχνει) και έβγαζε μια αίσθηση διεκπεραιωτισμού.

    Απλό λιτό χωρις ιδιαίτερη πλοκή το κείμενο το οποίο για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα διαβάσει.

    Παροτι κατα την διάρκεια του έργου ένας σεβαστός αριθμός θεατών χαμογέλαγε συχνά , δεν θα κατατάξω το έργω ως κωμωδία αλλω ως μια ηθογραφία της εποχής (σε αρκετά μεγάλο βαθμό και της παρούσας)

    Το γέλιο δεν προήλθε τόσο από το μονόπρακτο και την ατάκα όσο από τις εκφράσεις των πρωταγωνιστών

    Σκηνοθετικά δεν είδαμε κατι ιδιαίτερο κατι το οποίο είναι λιγο ως πολύ αναμενόμενο εαν αναλογιστούμε πως το έργο σκηνοθετείται από τους ίδιους τους ηθοποιούς.

    Ευρηματικό και επιτυχημένο το σημείο με τις δηλώσεις των πολιτικών που ακούγονται σε συγκεκριμένο σημείο του έργου.

    Σε γενικές γραμμές μια μέτρια παράσταση από την οποία δεν θα μπορούσα να απαιτήσω περισσότερα λόγω των συγκεκριμένων "στεγανών" και της περιοριμένης πλοκής που έχει το έργο.

  20. Μια ευχάριστη παράσταση με δυο εξαίρετους ηθοποιούς όπου μέσα από εύστοχες χιουμοριστικές ατάκες το μήνυμα που περνάει για το τρόπο σκέψης και τη δύναμη της πειθώ είναι απλά συγκλονιστικό. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση .

  21. Παρακολούθησα την Τετάρτη 23/3 το Τάβλι του Δ. Κεχαϊδη χάρη στην ευγενική χορηγία σας. Μετά το πρώτο του ανέβασμα το 1972 το έργο εξακολουθεί να παίζεται χωρίς να έχει χάσει τη δύναμη και δυστυχώς την επικαιρότητά του. Τα πρόσωπα του έργου ονειρεύονται να αλλάξουν τη ζωή τους καθηλωμένοι στην αυλή τους και σχεδιάζοντας κομπίνες.Φρέσκια η σκηνοθεσία υπηρετεί απόλυτα το έργο ενός μεγάλου συγγραφέα. Υπέροχοι στις ερμηνείες τους τόσο ο Ν. Κουρής όσο και ο Μ. Παπαδημητρίου.Μας καθήλωσαν, μας συγκίνησαν ,μας προβλημάτισαν.Δείτε το οπωσδήποτε!!!
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια.

  22. Μία εξαιρετική παράσταση με καταπληκτικές ερμηνείες από τους δύο ηθοποιούς. Το θέμα της παράστασης αρκετά διαχρονικό και επίκαιρο και τόσο ... ελληνικό! Η συγκεκριμένη παράσταση έχει άφθονο γέλιο, παράλληλα όμως ασκεί κριτική στη νεοελληνική νοοτροπία. Είναι η απόδειξη πως δεν χρειάζεται κάποιος το μανδύα της σοβαροφάνειας για να ασχοληθεί με ένα σοβαρό θέμα. Μία παράσταση που δεν πρέπει να την χάσει όποιος αγαπά το καλό θέατρο. Ευχαριστώ πολύ τη Θεατρομάνια για την πρόσκληση!

  23. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΥΓΟΥΣΤΑ ΜΟΥΖΑΚΙΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ. ΤΟ ΕΡΓΟ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΕ 2 ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΕΔΩΣΑΝ ΡΕΣΙΤΑΛ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ. ΟΙ ΝΕΟΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΠΟΝΗΡΙΑ, ΜΕ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΠΟΝΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΠΟ, ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΑΦΟΥ ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ..... ΕΧΟΥΜΕ....!!!! ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ !!! ΣΑΣ ΤΟ ΣΥΝΙΣΤΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ !!!

  24. Παρακολούθησα την παράσταση στις 25/3! Ήμουν ήδη προετοιμασμένη να δω κάτι καλό, καθώς το διαχρονικό κείμενο του Κεχαΐδη ήταν γνωστό και οι δύο πρωταγωνιστές είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς της νέας γενιάς. Αυτό που είδα ήταν εκπληκτικό, σε ένα πολύ απλό σκηνικό (το οποίο στην αρχή όταν το είδα μου φάνηκε απαράδεκτο αλλά μετά κατάλαβα τι εξυπηρετούσε) δύο ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό χωρίς κανείς να οδηγεί κανέναν. Είναι το ίδιο αστείοι και έντονοι και δε σε αφήνουν να βαρεθείς ούτε δευτερόλεπτο. Πριν κλείσω θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στην ερμηνεία του Κουρή, που αν και ο ρόλος του δεν ήταν αβανταδόρικος όσο του Παπαδημητρίου, ωστόσο του έδωσε μια τέτοια δυναμική ώστε να κρατήσει την ισορροπία της παράστασης. Πέρασα υπέροχα! Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση!

  35. Μετά από ευγενική παραχώρηση πρόσκλησης από την κα Μαρία Σκανδαλάκη, παρακολούθησα την παράσταση στις 17/3. Οι ερμηνείες και των δύο ηθοποιών ήταν πολύ καλές! Το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση είναι πως θα πιάσει εύκολα την καλή ο νεοέλληνας ( έις βάρος άλλων) - και γίνεται παραλληλισμός με τα πολιτικά δρώμενα. Ευχαριστώ Θεατρομάνια για την πρόσκληση!

  36. Να ευχαριστήσω το Θεατρομάνια και την Ελένη Ρίζου για την παραχώρηση της πρόσκλησης. Σχετικά με την παράσταση εκτιμώ πως είχε σκοπό να αναδείξει και να σατιρίσει τη νοοτροπία του Νεοέλληνα. Εν κατακλείδι, σε γενικές γραμμές καλές οι ερμηνείες των ηθοποιών.

  38. Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Παρακολούθησα χθες την παράσταση "Το Τάβλι". Η παράσταση αναφέρεται στο όνειρο του νεοέλληνα μετά τον πόλεμο (αλλά και σημερινό) να πιάσει την καλή και να βγεί από την μιζέρια. Ο Νίκος Κουρής και ο Μάκης Παπαδημητρίου ήταν εκπληκτικοί στις ερμηνείες του. Ένα έργο με πολύ γέλιο που σε βάζει όμως να προβληματιστείς.

  41. Τελικά ο Μπάμπης Παπαδημητρίου αποτελεί μια σχολή κωμικού ηθοποιού από μόνος του. Έχει ένα μοναδικό τρόπο παιξίματος, που δε θυμίζει κανέναν παλιό μεγάλο ηθοποιό, δεν μιμείται κανέναν, δε βασίζει το αστείο σε μούτες και γκριμάτσες (έχουν γίνει σουπερ σταρς με μούτες και γκριμάτσες από Βουγιουκλάκη έως Τσιμιτσέλη, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα), έχει μια αυθεντικότητα και μια μοναδικότητα.
    Είναι και αυτός, που οδηγεί τον Νίκο Κουρή και δίνει το πρόσταγμα στην παράσταση "Το τάβλι" του Δημήτρη Κεχαΐδη. Βέβαια τον αβαντάρει και ο ρόλος του εξυπνάκια λαικού ανθρώπου που έχει το όνειρο (εννοείται) και αυτος να πιάσει την καλή με κάθε τρόπο...τις γνωστές αυταπάτες δηλαδή.
    Είναι γεγονός πως έχουν βρει τους κωδικες επικοινωνίας, δύο ηθοποιοί με διαφορετικ'ο ύφος και τρόπο ο καθένας, και αν και φαινομενικά αταίριαστοι, τελικά αλληλοσυμπληρώνπονται. Το αποτέλεσμα της κοινής σκηνοθετικής τους προσπάθειας, είναι μια παράσταση με ρυθμό και κεφάτη, που παρ΄όλο που αναφέρεται σε εποχές που η μοιχεία ακόμη θεωρούταν ποινικό αδίκημα, εν τούτοις δε λείπουν οι αιχμές της σημερινής πραγματικότητας, με εμβόλιμα τα λόγια πολιτικών που κυβέρνησαν και ρήμαξαν την Ελλάδα από τους τρεις Παπανδρεόυ, τους δυο Καραμανλήδες, ττον Μητσοτάκη, τον Σημίτη, τον Σαμαρά, τον Τσίπρα.....
    Εντελώς παράφωνα στην όλη ατμόσφαιρα του έργου, τα σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά, τσιμεντένιοι όγκοι διάσπαρτοι στη σκηνή, και ένας σωρός από χώμα.
    Αντίθετα η μουσική του Μίνωα Μάτσα, μέσα στο πνεύμα του έργου, υπήρξε αρωγός στην εξέλιξη της παράστασης...

  42. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ για την πρόσκληση, παρακολούθησα την παράσταση ήταν καταπληκτική με εξαιρετικές ερμηνείες τόσο από τον κο Κουρή όσο και από τον κο Παπαδημητρίου. Η Αθήνα του 50 αναβιώνει μέσα από αυτό το εξαίσιο κείμενο, ο μικροαστισμός, μια χώρα που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μετά από δυο πολέμους σε συνδυασμό με το δαιμόνιο πνεύμα του Έλληνα που προσπαθεί όπως πάντα να πιάσει την καλή. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.