Yard Gal

Το YARD GAL ανήκει στο In your face theatre, το οποίο ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 και ονομάστηκε new brutalism, (νέα βαρβαρότητα) επίσης. Είναι είδος θεάτρου που έχει ως σκοπό να προκαλέσει και να επιτεθεί στο κοινό για να χτυπήσει συναγερμό στις συνειδήσεις του. Χρησιμοποιεί σοκαριστικό και ωμό τρόπο για να μιλήσει, καταστρέφοντας ταμπού και προκαταλήψεις δημιουργώντας στο κοινό μια αίσθηση ότι χάνει το σταθερό έδαφος κάτω απ' τα πόδια του. Στην πραγματικότητα αυτό που κάνει είναι να λέει την αλήθεια, πέρα από οτιδήποτε στημένο και ψεύτικο, ωθώντας σε στα άκρα, με σκοπό την αναθεώρηση των αξιών της κοινωνίας μας. Άλλα βασικά του στοιχεία είναι το άκομψο λεξιλόγιο, οι κυνικοί χαρακτήρες, η βία επί σκηνής και οι συνήθως «ύποπτοι» νεολαίοι. Σε αυτό το είδος θεάτρου δεν έχεις το χρόνο να αναλύσεις αυτό που βλέπεις, δεν είσαι δηλαδή αποστασιοποιημένος από αυτό, όπως με τα έργα του Μπρεχτ π.χ., τα οποία απευθύνονται στο λογικό κομμάτι του εαυτού μας, εδώ έχουμε να κάνουμε με το συναισθηματικό κομμάτι μας και σε προτεραιότητα μπαίνει αυτό που νιώθουμε. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του In your face theatre είναι η Σάρα Κέιν που εμφανίστηκε γύρω στη δεκαετία του 90.

Το YARD GAL  γράφτηκε από την 26άχρονη τότε Rebecca Prichard. Πρωτοπαίχτηκε το 1998 στο Royal Court Theatre με την παραγωγή του θιάσου Clean Break που δουλεύει με ανθρώπους που έχουν εκτίσει την ποινή τους στη φυλακή.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Δυο ανήλικα κορίτσια με προβληματικό οικογενειακό ιστορικό (η μία ζει σε ορφανοτροφείο από όπου και το σκάει συνέχεια και η άλλη μένει με τον πατέρα της ο οποίος την κακοποιεί) πίνουν, παίρνουν ναρκωτικά, μπλέκονται σε καυγάδες και εκδίδονται για να εξασφαλίσουν τη δόση τους. Σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι που παίζουν, μία φίλη τους βρίσκει τραγικό θάνατο και από τότε όλα αλλάζουν. Αυτά τα δύο αλητάκια αναγκάζονται να πάρουν θέση και έρχονται να κλονίσουν το σύστημα αξιών μας. Μας δείχνουν ότι το αν θα φτάσει κανείς τελικά σε μια πράξη ηθικής ή αυταπάρνησης ή ίσως και ηρωισμού δεν καθορίζεται από την καταγωγή του, την οικονομική του κατάσταση, την κοινωνική του θέση, ή ακόμα από την ηθική που έχει επιλέξει να προβάλλει, αλλά από το αν η ψυχή του είναι ακόμα ζωντανή...!

Συγγραφέας: Rebecca Prichard
Μετάφραση: Στίλβη Ψιλοπούλου
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Σταύρου
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Σκηνικά: Δαυίδ Nέγκριν
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Στέφανος Αδάμης
Κινησιολογία: Μαρία Στεφανίδoυ
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Σταύρου-Απόστολος Μανουράς
Αφίσα: Νίκος Σιαμπανόπουλος
Κινηματογράφιση Video: Απόστολος Μανουράς
Studio Ηχογράφησης: SN’S

Η Παράσταση είναι ακατάλληλη για Ανηλίκους