Συνέντευξη με την σκηνοθέτιδα Ζωή Μαντά για την παράσταση «Ο Σχοινοβάτης»

Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής

Γιατί διάλεξες το συγκεκριμένο κείμενο;
Με το συγκεκριμένο κείμενο «συναντηθήκαμε» εντελώς τυχαία πριν από ενάμιση χρόνο περίπου. Ήταν μια περίοδος που έψαχνα να βρω κάτι που να με εκφράσει και διαβάζοντας το κείμενο αυτό είπα «αυτό είναι». Ο Σχοινοβάτης είναι υπαρξιακός και πολιτικός-όχι με την έννοια την κομματική ή της πολιτικής όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Με την έννοια του ότι ο κάθε ένας από μας μόνο και μόνο που υπάρχει, ο τρόπος που ζει τη ζωή του είναι μια πολιτική πράξη. Ζούμε σε βίαιους και επιφανειακούς καιρούς, που αν λίγο ξύσουμε την επιφάνεια θα δούμε πως υπάρχει πολλή μοναξιά. Ο Ζενέ είναι σα να έγραψε ένα εγχειρίδιο ζωής για τον άνθρωπο απέναντι στη ζωή.

Γιατί επέλεξες ο ρόλος να ερμηνευτεί από δυο ηθοποιούς;
Η αλήθεια είναι ότι το ίδιο το κείμενο με πήγε εκεί. Διαβάζοντάς το ξανά και ξανά η γραφή του με οδηγούσε στο να αποφασίσω ότι πρέπει να έχω δυο ηθοποιούς. Μου αρέσει να παίζω με τα δίπολα γενικά. Τον εσωτερικό κόσμο και την εικόνα. Δε θεωρώ ότι ο Σχοινοβάτης είναι ένα πράγμα. Είναι πολλά πράγματα: άνδρας-γυναίκα, τέρας-άνθρωπος, δειλός-θαρραλέος. Όπως άλλωστε συμβαίνει στην πραγματική μας ζωή. Γι’αυτό επέλεξα να χωρίσω το κείμενο ώστε κάποια κομμάτια να ακούγονται σαν ας πούμε «συνείδηση», σαν ένας άλλος εαυτός.

Τι σε τράβηξε στο θέατρο;
Έχω μνήμες από μικρή ηλικία να πηγαίνω στο θέατρο. Η μητέρα μου αντιλήφθηκε ότι είχα μια έφεση στα καλλιτεχνικά και με ωθούσε με έναν τρόπο προς τα’ κει. Από το γυμνάσιο είπα ότι θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο και αυτό ήταν. Ίσως η δυνατότητα που έχεις να φτιάχνεις ιστορίες και κόσμους μαζί με άλλους ανθρώπους. Με έναν τρόπο μοιράζεσαι με αυτούς τους ανθρώπους και με τους θεατές την κοσμοθεωρία σου, τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Συναντιόμαστε για κάποιο χρονικό διάστημα φτιάχνουμε έναν κόσμο, ζούμε σ’αυτόν, τελειώνει και μετά πάλι από την αρχή.

Στη ζωή σου έχεις υπάρξει ποτέ σχοινοβάτης;
Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε υπάρξει έτσι δεν είναι;

Πες μας αν θες ποια είναι η πρώτη ευτυχισμένη στιγμή που θυμάσαι από τη ζωή σου και ποια η τελευταία;
Είμαι τυχερός άνθρωπος οπότε μπορώ να σου πω ότι έχω να θυμάμαι πολλές ευτυχισμένες στιγμές, μικρές και μεγάλες σε καθημερινή βάση.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ