To The Abyss

Μέρος της τριλογίας

CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER

by Antonia Economo

ERGO Art Production

H πρώτη θεατρική παραγωγή της ERGO είναι μία τριλογία που βασίζεται στην Θεία Κωμωδία του Δάντη Αλιγκιέρι και εξελίσσεται μέσα από τρία επεισόδια CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER τα οποία αντιστοιχούν στην Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο. Η Θεία Κωμωδία είναι ένα εμβληματικό έργο. Η παραστάσεις CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER αναμετρούνται με τη Θεία Κωμωδία και με τις έννοιες που ο Δάντης μας μεταβιβάζει μέσα από το έργο του.

« O Δάντης Αλιγκιέρι κατέγραψε την διαδρομή του στον Κάτω Κόσμο, στο Καθαρτήριο και στον Παράδεισο προσφέροντας ζωντανές εικόνες, αισθήσεις και τοπία. Σε κάθε επεισόδιο δεκατρία σώματα και πέντε μουσικοί θα φέρουν την ατμόσφαιρα αυτής της διαδρομής στο Σύγχρονο Θέατρο. Μία σκήνη που περιστρέφεται και σώματα που αναδύονται ξαφνικά. Ένας βομβαρδισμός από μουσική, σιωπή και έντονη σωματικότητα. Οι εικόνες και τα τοπία της Θείας Κωμωδίας μετατρέπονται σε αισθήσεις, ποιότητες, ήχους και μουσική. Το κοινό δεν θα δει σώματα να καίγονται, άλλα θα νιώσει την φωτιά να φλέγεται» Antonia Economo

H Θεία Κωμωδία αποτελείτε από τρία εξίσου καταλυτικά μέρη. Ο Δάντης κατασκεύασε ένα μετά θάνατον, θα το έλεγε κανείς σύμπαν, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Με μία εξαιρετικά αυστηρή και αυθαίρετη πρόθεση, δημιούργησε ένα συνεπές ταξινομικό σύστημα με βάση του οποίου όρισε την τιμωρία της Κόλασης η την επιβράβευση του Παραδείσου ιστορικών και καθημερινών προσώπων της εποχής του μετά θάνατον, ανάλογα με το πως ο καθένας τους είχε επιλέξει να ζεί την ζωή του και να ορίσει τον εαυτό μέσα σε αυτήν και απέναντι στους άλλους

TO THE ABYSS

 Μέρος της τριλογίας CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER

“This mountain’s of such sort

that climbing it is hardest at the start;

but as we rise, the slope grows less unkind…”

Dante Alighieri, Canto IV, 88-95. Purgatory, Divine Comedy

Το σκηνικό αλλάζει. Το κλίμα και το περιβάλλον μεταμορφώνονται ριζικά. Ήλιος. Φύση. Πόνος και λυγμοί. Και επιτέλους…ελπίδα μετρώντας το χρόνο. Ανεβαίνοντας το βουνό.

Ο Βιργίλιος ξεπλένει το πρόσωπο του Δάντη από την βρωμιά της Κολάσεως. Αλλά για να υπάρχει φως, πρέπει να υπάρχει και σκοτάδι. Η ελπίδα είναι επικίνδυνο πράγμα.

Ο Δάντης, αφού έχει καταφέρει να βγει από τα έγκατα της Γης μαζί με το Βιργίλιο, ξεκινάει την ανάβαση του στο βουνό του Καθαρτηρίου. Είναι η πρώτη φορά που βλέπουν τον ήλιο από τότε που συναντήθηκαν στο σκοτεινό δάσος της Κόλασης.

Ο Δάντης έχει ξεπεράσει πια τα σκοτάδια του αλλά έχει δρόμο ακόμα μπροστά του. Δυναμικός. Ανοίγει τα μάτια με ξεκάθαρο στόχο πλέον: να ανέβει το βουνό του. Ο ήλιος, ως το φως του Θεού, τους επιτρέπει να προχωρήσουνε. Εδώ οι καταδικασμένοι έχουν ελευθερία όπως είχαν και εν ζωή. Εκτίουν ποινές και υφίστανται βασανιστήρια αλλά με ημερομηνία λήξης, σαν σε μια φυλακή, διότι έπειτα θα βραβευτούν με την ανταμοιβή του Παραδείσου. Οι αμαρτωλοί στο Καθαρτήριο σαν σκιές εκτίουν την ποινή τους για να αποβάλλουν τα σημάδια των αμαρτιών τους.

Η κάθαρση και η σωτηρία. Βρισκόμαστε στο πιο ανθρώπινο κομμάτι της Θείας Κωμωδίας.

Ακόμα και αν αυτές οι σκιές έχουν την ελπίδα ότι θα καταλήξουν στον Παράδεισο, και δεν βιώνουν αιώνιο πόνο όπως στην Κόλαση, η ελευθερία που τους δίνεται να διορθώσουν τα λάθη τους και το βασανιστικά αργό πέρασμα του χρόνου που πρέπει να υπομείνουν, τους βάζουν σε χειρότερη μοίρα. Στην άβυσσο της αναμονής.

Πόνος και λιγμοί. Και επιτέλους… ελπίδα. Ανεβαίνοντας το βουνό.