Ακριβώς παρακαλώ στις έπτα

Δυο ζευγάρια αγνώστων που η ρουτίνα της καθημερινότητας τους συνδέει μ' έναν μοναδικό τρόπο. Ο γονεϊκός ρόλος είναι ένα κοινό στοιχείο, ίσως το μόνο που τους συνδέει. Κι ενώ η εβδομαδιαία συνάντηση ξεκινάει ως αγγαρεία, σταδιακά γίνεται σύνδεση, άνοιγμα, πλησίασμα, ένωση. Πώς καταφέρνει τελικά ένας άγνωστος να ακούσει τα πιο βαθιά μυστικά μας? Να καταλάβει, να βρει λύση, να γίνει φίλος μας; Σε μια εποχή απόλυτης μοναξιάς, που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ισχυρά την υπογραμμίζουν, η ανθρώπινη συνύπαρξη γίνεται τελικά το διαρκές ζητούμενο και αναγκαίο δεδομένο.

Ένα από τα στοιχήματα της παράστασης σε επίπεδο υποκριτικής είναι η ερμηνεία των ανδρικών ρόλων από γυναίκες ηθοποιούς. Ένα ενδιαφέρον ταξίδι στην ανδρική ψυχοσύνθεση και ενέργεια, που εξερευνά την τόσο καταπιεσμένη και ενοχοποιημένη πλευρά του ανδρικού φύλου, εκείνη που δίνει ψυχικό χώρο σε έννοιες όπως η τρυφερότητα και η ευαλωτότητα.