Κριτική για την παράσταση "Δον Κιχώτης"

Από την Μαργαρίτα Λιγνού 

Η αλήθεια είναι ότι αναφέροντας το όνομα Δον Κιχώτης δεν θεωρώ ότι χρειάζονται συστάσεις. Ήρωας βγαλμένος μέσα από το μυθιστόρημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, το οποίο μεταφράστηκε σε όλες τις γλώσσες και μεταφέρθηκε με επιτυχία στον κινηματογράφο, σε σειρές κινούμενων σχεδίων και προφανώς στο θέατρο, όπως φέτος, που έχουμε τη δυνατότητα να το παρακολουθήσουμε στη σκηνή του θεάτρου Παλλάς.

Ο απόλυτα ρομαντικός και παγκοσμίου φήμης ονειροπόλος ήρωας είναι ένας ιδεολόγος, άκρως επηρεασμένος από ευτελή ιπποτικά βιβλία, ο οποίος αναζητά παθιασμένα ιπποτικές περιπέτειες, που φυσικά δεν υπάρχουν και τις επινοεί. Αυτό το ρολό καλείται φέτος να ενσαρκώσει ο καταξιωμένος ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου.

Έτσι μπλέκεται σε απίστευτες κωμικές και τραγικές καταστάσεις, τις περισσότερες φορές εξευτελιστικές και διασύρεται, προκαλώντας αρχικά την έκπληξη και στη συνέχεια το χλευασμό των άλλων.

 

Ο ιπποκόμος του, ο Σάντσο Πάντσα, που ερμηνεύει με απολυτή επιτυχία ο Δημήτρης Πιατάς, αντιλαμβάνεται και πολλές φορές εκμεταλλεύεται την ελαφρότητα του κυρίου του, τον οποίο όμως ακολουθεί πιστά, προσδοκώντας σε κάποια οφέλη. Όμως ακόμη κι όταν καταφέρνει να ξεγελά το αφεντικό του, όταν λέει ψέματα ή όταν δεν καταφέρνει να είναι συνεπής στα καθήκοντα του και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, το κάνει με τέτοια αφοπλιστική ευθύτητα, καθώς η έννοια του συμφέροντος είναι τόσο αφελώς ξεκαθαρισμένη στο μυαλό του, που δεν είναι παρά η άλλη όψη της αθωότητας.

Βεβαίως η μεγάλη αξία της παράστασης οφείλεται και στους υπερταλαντούχους ηθοποιούς, χορευτές και ακροβάτες, Αλμπέρτο Φάις, Κρις Ραντάνοφ, Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου, Δημήτρη Γαλάνη, Δημήτρη Γκοτσόπουλο, Έλενα Σαλένκοβα, Αλέξανδρο Κειβανάη, Ράνια Φόβου, Σοφία Μαρτίου, Νατάσα Σαραντοπούλου, Ίρις Κατράκη, Άγγελο Αντωνάκο, Ανδρέα Λάβνερ, Μπίλιω Μαρνέλη, Γιάννη Σμέρο, Γιάννα Μεντβεντέβα, Στράτο Γιαπτσέ, Ραφαήλ Μπουμπουχαιρόπουλο, που πλαισιώνουν τον Δον Κιχώτη και την παρέα του, τον λατρευτό ιπποκόμο του Σάντσο Πάντσα και τη φανταστική αγαπημένη του Δουλτσινέα.

Η μουσική υπόκρουση της παράστασης είναι δημιούργημα του Νίκου Κηπουργού και η ερμηνεία της Σαβίνας Γιαννάτου, η οποία σ’ έναν ρόλο-έκπληξη ως μέλος του πλανόδιου θιάσου, ερμηνεύει τα τραγούδια της παράστασης.

Τους φωτισμούς υπογράφει η Ελευθερία Ντεκώ, η οποία επιτυγχάνει με τα φώτα επί σκηνής να δημιουργήσει τη ψευδαίσθηση της ηλιόλουστης μέρας.

Τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη είναι αυτά που θα σε μεταφέρουν αυτόματα στην εποχή, που θα εκτυλιχτεί η ιστορία (φιλοξενώντας κάθε πράξη αυτής) και δεν είναι άλλη από μια μεγάλη, πολύχρωμη γιορτή. Αυτό γίνεται άλλοτε στη σκηνή και άλλοτε στην πλατεία.

Τα κοστούμια εποχής, απόλυτα μελετημένα, ώστε να λειτουργούν ως μέσο προσέλκυσης και ενσωμάτωσης του ρόλου στην παράσταση. Είναι και αυτά δημιουργίες του καταξιωμένου Μανόλη Παντελιδάκη.

Οι χορογραφίες, καθώς και η σκηνοθεσία έχουν επιμεληθεί από την Σοφία Σπυράτου, αποδεικνύοντας ακόμη μια φορά την ευρηματικότητα που τη διακρίνει.

Μετά από όλα αυτά που σας έχω αναφέρει αναρωτιέμαι αν είμαι και εγώ ένα κομμάτι του ονείρου ή αν πραγματικά το έζησα….

Ίσως δεν είναι και τόσο δύσκολο να το κατανοήσω αλλά δεν θέλω, από επιλογή και προτιμώ να ζω με τις καταπληκτικές εικόνες, που αποκόμισα από τη παράσταση, τη μαγεία της εποχής και το φινάλε με το φλαμένκο.

Τελικά η αλήθεια είναι ότι όλα τα όνειρα έχουν ένα τέλος, ανεξαρτήτως αν εμείς δεν τα αφήνουμε να ολοκληρωθούν. Στο χέρι μας είναι να γίνουμε πιο τολμηροί και να αφεθούμε.

Ας Αγαπήσουμε εκείνους που αγαπούν τη ζωή… και ο Δον Κιχώτης με την παρέα του είναι ένας από αυτούς!!!

 

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ