Ο κύριος του Τζακ

Μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Γιάννη Σκαρίμπα

«Εκείνο το βράδυ ήταν όλα σιωπηλά κι όλα ωραία. Πού ήταν κρυμμένη η χαρά; Μα ήταν μια τρέλλα να τον ξανάβρω εκεί πάλι, εκεί στο ταβερνάκι του Πάτα, σαν κανάν άγγελο καθιστόν στη γωνία του, με μπροστά του το κατοσταράκι κρασί!»

Στην ταβέρνα του Πάτα κάνει την εμφάνισή του ένας πολύ όμορφος νεαρός, που συστήνεται ως λοστρόμος του κότερου «Τζούλια Δεπάνου», που έχει αράξει προσωρινά στο λιμάνι της Χαλκίδας. Η εξωπραγματική ομορφιά του λοστρόμου πυροδοτεί διφορούμενα σχόλια στην ταβέρνα κι ένα θερμό επεισόδιο θα αποτελέσει την αφορμή, για να συνδεθεί ο ήρωας του έργου με το πρόσωπο του λοστρόμου. Στόχος του συγγραφέα είναι η εκτροπή της ιστορίας προς το παράδοξο.

Ο κύριος του Τζακ αποτελεί ένα από τα μικρής έκτασης κι όχι τόσο ευρέως γνωστά διηγήματα του Γιάννη Σκαρίμπα. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1948 κ έκτοτε αναδημοσιεύτηκε και συμπεριλήφθηκε σε μεταγενέστερες συλλογές διηγημάτων, με κάποιες αλλαγές τόσο στην έκτασή του, με την προσθήκη νέων κωμικών σκηνών, όσο και στο λεξιλόγιό του. Πρόκειται για ένα παράδοξο διήγημα, με την έννοια ότι κάθε βεβαιότητα ή προσδοκία του ήρωα τελικά ανατρέπεται. Η φιλία, ο αμφίβολης ταυτότητας ερωτισμός, η ανατροπή, η απατηλή όψη των πραγμάτων, το παιχνίδι και η απόλαυσή του, ως προϊόν της φαντασίας και άρα αντίποδα της πραγματικότητας και ο αποχωρισμός. Ο κάθε λογής αποχαιρετισμός. Η ιστορία ωστόσο, ολοκληρώνεται στο διήγημα "Πατς και Απαγάι" που ανήκει στην ίδια συλλογή και αποτελεί τη συνέχεια του "Κυρίου του Τζακ" επαληθεύοντας το παιχνίδι και τη σχέση που έχει αναπτυχθεί μεταξύ των ηρώων.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Όταν διάβασα για πρώτη φορά το διήγημα αυτό, πέρα από το γλωσσικό μεγαλείο του Γιάννη Σκαρίμπα, είδα την ανάγκη και την πίστη για το διαφορετικό, γι' αυτό που φαίνεται, ίσως κάπως, αλλά είναι σίγουρα, κάπως αλλιώς. Πολύ γρήγορα διαπίστωσα πώς παρά το γεγονός ότι είναι γραμμένο πριν από πλέον 60 χρόνια, εμπεριέχει μια σύγχρονη θεματολογία κι έναν κόσμο που παρόλο που είναι έντονα "σκαριμπικός", μας είναι εξαιρετικά οικείος. Ο βασικός ήρωας και αφηγητής της ιστορίας θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς, δεν έχει σημασία. Η φιλία, ο έρωτας, τα όρια στον έρωτα, ο πειρασμός, η λανθασμένη εκτίμηση για την εικόνα των πραγμάτων, το παιχνίδι, όλα αυτά είναι έντονα μέσα στο έργο του Σκαρίμπα. Στόχος μας είναι να καταδυθούμε σ’ αυτό τον λογοτεχνικά παράδοξο κόσμο και να τον επικοινωνήσουμε με τον κάθε θεατή . Ύστερα, ο καθένας προσωπικά αλλά και όλοι μαζί θα επιχειρήσουμε να αφήσουμε πίσω μας καταστάσεις, αντιλήψεις, συνήθειες του παρελθόντος που μας κρατούν κολλημένους "στο πάτωμα"... Ο αποχωρισμός είναι πάντα δύσκολος, αλλά μήπως κάποιες φορές είναι και λυτρωτικός; Δε μένει παρά να αποδειχθεί... «Μόνον - πουλάκι τραυματισμένο - η ψυχούλα μου, έκατσε σαν σ’ άκρη γης, σ’ έναν κλώνο.» Ειρήνη Φαναριώτη
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Φαναριώτη, ομάδα Terre de Semis

Κινηματογράφηση: Αλέξανδρος Χαντζής
Bοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου

Θέατρο του Νέου Κόσμου - Κάτω Χώρος, από 22.1.2016 μέχρι 20.3.2016