Θεόφιλος

Αρχείο Παίχτηκε από 20/10/2019 έως 29/01/2020
στο Από Κοινού
Διάρκεια: 60'
Συγγραφέας: Θανάσης  Σκρουμπέλος
Σκηνοθέτης: Νίκος Βερλέκης
Σκηνογραφία: Ανθή Σοφοκλέους
Κοστούμια: Ανθή Σοφοκλέους
Φωτισμοί: Τσβετομίρ Τσάνκοβ
Ερμηνεύουν: Θοδωρής Προκοπίου

Περιγραφή

Ο "Θεόφιλος" επιστρέφει και σήμερα  "πάντα θα επιστρέφει...."!!  Παρακολουθούμε τα βήματα του από την εφηβεία και το πρώτο του ταξίδι από την Μυτιλήνη στη Σμύρνη για να βρει το δρόμο του και ακολουθώντας το όνειρο για την “ζωγραφιά” θα φτάσει μέχρι το Πήλιο.... το Βόλο που θα πολεμήσει για την πατρίδα τα οράματα του.!

Περισσότερα

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας για την Αθηνά..... η απόρριψη.... ο χλευασμός... η φτώχεια... είναι η καθημερινότητα του.

Η επιστροφή στη γενέτειρα και η λυτρωτική συνάντηση με τον Στρατή Ελευθεριάδη θα είναι η πρώτη αναγνώριση.... η ουσιαστική δικαίωση όμως θα έρθει μέσα από τα ίδια του τα έργα.!!

φωτογραφίες-τρέιλερ: Τσβετομίρ Τσάνκοβ
Παραγωγή: ΚΑΛ. ΟΡΓ.ΜΙΜΗΣΙΣ ΠΡΑΞΕΩΣ

Φωτογραφίες

Βίντεο

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    Ο Θοδωρής Προκοπίου ενσαρκώνει με μοναδικό τρόπο τον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο, που ήθελε όλοι οι άνθρωποι να νιώσουν το προσωπικό του όραμα γυρνώντας σαν το στοιχειό μέσα στο νησί. Ο πατέρας του, τσαγκάρης, τον προόριζε για διάδοχό του στη δουλειά, ενώ εκείνος είχε άλλα όνειρα. Ήθελε να δώσει ζωή στα πράγματα γύρω του και να δημιουργήσει τα δικά του χρώματα, παίζοντας με το σκοτάδι και το φως. Αντιμετώπισε πολλές βιοποριστικές δυσκολίες αναγκαζόμενος να κάνει δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει. Ταξίδεψε στο Βόλο όπου ζωγράφισε εκεί σπίτια και καφενεία, καθώς και στη Σμύρνη την οποία λάτρεψε. Εκεί έζησε τον ανεκπλήρωτο έρωτα και πληγώθηκε, απολαμβάνοντας όμως μια άλλη δημιουργική Ελλάδα και την πλούσια ιστορία της. Εμπειρία που τον έκανε να μαραζώσει όταν έμαθε ότι κάηκε η Σμύρνη.

    Παρά τις πρόχειρες δουλειές και περισσότερο τις αναδουλειές του, εκείνος δεν είχε άλλη επιλογή παρά να ακολουθήσει την τέχνη του, τον δρόμο της καρδιάς του. Οι περισσότεροι άνθρωποι του καιρού του τον θεώρησαν μισότρελο καλλιτέχνη και αποκαταστάθηκε μόνο όταν τον ανακάλυψε ο Στρατής Ελευθεριάδης - Τεριάντ, καθώς οι μεγάλοι ευρωπαίοι ζωγράφοι είδαν έργα του και ενθουσιάστηκαν.

    Το κείμενο του Θανάση Σκρουμπέλου απέδωσε γλαφυρά την προσωπικότητα του τόσο απλού, αλλά και τόσο ιδιαίτερου ζωγράφου. Η σκηνοθεσία του Νίκου Βερλέκη εξυπηρέτησε τις ανάγκες του κειμένου και ανέδειξε τις ικανότητες του Θοδωρή Προκοπίου, αυτού του σπουδαίου ηθοποιού. Εκείνος πάντα με τη φουστανέλα κινούμενος ανάμεσα σε πίνακες του Θεόφιλου την ψυχοσύνθεση του οποίου αποδίδει αριστοτεχνικά. Με στραμμένο το βλέμμα στην Ελλάδα και στο φως της, με τη Μυτιλήνη πάντα στην καρδιά, με τη συγκίνηση της τοπικής μουσικής και εκείνης των παραλίων της Ιωνίας και της Αιολίας, φέρει επί σκηνής την αύρα του Θεόφιλου και η καρδιά του χτυπά στη διάρκεια της παράστασης όπως εκείνου, δακρύζοντας όπως εκείνος, καθηλώνοντας το κοινό με την αυθεντικότητα και την αμεσότητά του.

    Μια παράσταση απ’ την οποία έχει πολλά κανείς να αποκομίσει και που προτείνεται ανεπιφύλακτα για μαθητές, καθώς ανοίγει πολλά θέματα προς συζήτηση, ιστορικά, εικαστικά, φιλοσοφικά