Βερενίκη

Η «μεγαλειώδης θλίψη», αιτία ευχαρίστησης για τον θεατή του Ρακίνα, βρίσκεται συμπυκνωμένη στην πλέον λιτή τραγωδία του, τη Βερενίκη (1670), που ανατέμνει το αδύνατο του έρωτα.

Όταν ο Τίτος έρχεται στη Ρώμη, για να αναλάβει την εξουσία, τον συνοδεύει η Βερενίκη, βασίλισσα της Παλαιστίνης, με την προοπτική του γάμου τους, μετά από μακρόχρονο έρωτα. Η Σύγκλητος αντιτίθεται. Οι ελπίδες του ερωτευμένου με τη Βερενίκη βασιλιά Αντίοχου αναπτερώνονται.

Τραγωδία δωματίου, ψιθύρων και ανεκπλήρωτων παθών, δομείται σε δεκαπεντασύλλαβο από τον Στρατή Πασχάλη και ενορχηστρώνεται από τον συστηματικό εκσκαφέα του ρυθμού των λέξεων και των σιωπών, αιρετικό στη σκηνική εικόνα Θέμελη Γλυνάτση.