Λεντς

Αρχείο Παίχτηκε από 04/11/2016 έως 26/03/2017
στο Studio Κυψέλης
Διάρκεια: 105' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Γκέοργκ Μπύχνερ
Σκηνοθέτης: Γιώργος Λιβανός
Ερμηνεύουν: Ζαχαρίας Ρόχας, Τέτη Σχοινάκη, Μιχάλης Αλικάκος, Νίκος Καραγιώργης, Νίκος Χαλατζίδης, Ειρήνη Καρπούζη

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο ψυχογράφημα-πραγματική ιστορία που εξετάζει την πορεία ενός ιδιοφυούς συγγραφέα προς την τρέλα αλλά και κατά πόσο αυτή επηρεάζεται από το περιβάλλον, τις ανθρώπινες σχέσεις και τα κοινωνικά αδιέξοδα. Υπάρχει ταύτιση μεταξύ της προσωπικής αναζήτησης του μέσου σύγχρονου ανθρώπου και της τρέλας;

Περισσότερα

Σ’ένα μέσο αστικό σπίτι, ένας πάστορας και η γυναίκα του έχουν φτιάξει μία φωλιά με ισχυρή ακτίδα φωτός, πράγμα το οποίο έχει γίνει γνωστό σε μακρινούς και κοντινούς φίλους, με αποτέλεσμα να επιζητούν τη συναναστροφή της. Ο Λεντς εισβάλλει και προσπαθεί να βρει την προσωπική του ηρεμία που θα τον «θεραπεύσει» από τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του αλλά ταυτόχρονα θα τον βοηθήσει να ολοκληρώσει τη συγγραφική πορεία του.  Πόσο είναι εφικτό; Όταν ένα φως συναντά ένα άλλο, ενώνονται ή κατ’ανάγκη χωρίζουν;

Ταυτότητα της παράστασης
Σε ελεύθερη θεατρική απόδοση της Ροζίτας Σώκου
Σκηνικά-κοστούμια: Γιοβάννα Πρασίνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Αγραπίδη
Μοντάζ: Αντώνης Μανδρανής
Φωτογραφίες: Κώστας Βολιώτης

Facebook group

https://www.facebook.com/groups/1760617870817602/

21 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ευχαριστω τη θεατρομανια για τις προσκλησεις!! πολυ ωραια παρασταση πολυ καλα παιγμενη απο τους συντελεστες!! Ισως χρηαζοταν μια λιγο μεγαλυτερη σκηνη για περισσοτερη ανεση στις κινησεις και κατι ακομα που δεν το θεωρω αρνητικο απλα μια επισημανση ειναι οτι ισως θα επρεπε επειδη τα φορεματα ηταν εποχης τα μαλλια των γυναικων θεωρω οτι επρεπε να ηταν πιασμενα ευχαριστω και παλι

  2. Ευχαριστώ πολύ την Θεατρομάνια για την διπλή πρόσκληση για την παράσταση στις 10/03.
    Το έργο ήταν πολύ καλό και με νοήματα που σε βάζουν σε σκέψεις,προβληματισμό,να κοιτάξεις και να ψάξεις βαθιά μέσα σου. Το επιτελείο των ηθοποιών εξαιρετικό με επικεφαλής τον κύριο Ρόχα!

  3. Παρακολούθησα την παράσταση μετά από πρόσκληση του theatromania.gr την Παρασκευή 24-02-17. Ωστόσο υπήρξε ένα ζήτημα με την ώρα έναρξης της παράστασης. Ενώ στο ενημερωτικό mail αναγραφόταν ως ώρα έναρξης η 21.15, στο Θεατρομάνια βρήκα ως ώρα έναρξης την 21.00 και αλλού την 21.30, ενώ κάποιος κύριος με ενημέρωσε μέσω μηνύματος στο fb για την ανάγκη έγκαιρης προσέλευσής μου στις 20.50. Εν τέλει τα κουδούνια άρχισαν να χτυπάνε στις 21.30 και ενώ είχα συμπληρώσει ήδη 45 λεπτά στο φουαγιέ του θεάτρου.
    Αναφορικά με την παράσταση, ταιριαστό το σκηνικό με την βαριά ατμόσφαιρα της εποχής, όμως η απόδοση του κειμένου δεν κατάφερε να αποτυπώσει ευδιάκριτα την προσωπικότητα του Λέντς, όλες τις διακυμάνσεις της, τη δαιμονικότητα, το εύθραυστό της, το ψυχωσικό αλλά και την προφανή –κειμενικά- επίδραση που είχε στην οικογένεια. Μου φάνηκε κάπως σαν ένας συμφυρμός όλων των ανωτέρω που δεν αποκρυσταλλώθηκε για να γεννήσει το ανάλογο συναίσθημα στο θεατή, είτε αυτό ήταν αγωνιώδες, κλειστοφοβικό, αποκρουστικό. Δεν γνωρίζω αν οφείλεται στην απόδοση του κ. Ρόχα ή τη σκηνοθετική καθοδήγηση, όμως δεν διέκρινα την απαραίτητη στιβαρότητα στο ρόλο. Για παράδειγμα με ξένισε η επιλογή του τραυλίσματος σαν αναπαράσταση της θραυστότητας του χαρακτήρα ή ίσως ο κ. Ρόχας να το έκανε με υπερβολική αφέλεια πέρα από την αναπόφευκτη δημιουργική ανασφάλεια του Λεντς. Η σεξουαλικότητα και τα συναισθήματα των λοιπών εμπλεκόμενων ηρώων αποδόθηκε επιπόλαια και χωρίς τις απαιτούμενες παύσεις και εντάσεις, ενώ το αυτό παρατήρησα και για τη επίδραση ή την ένταση στις διαπροσωπικές σχέσεις του ζευγαριού υπό τον Λεντς που δεν κορυφώθηκε, ούτε χτίστηκε με συνέπεια. Ίσως να είχα διαμορφώσει υπερβολικές προσδοκίες από το κείμενο του Μπύχνερ-που ήταν και ο κύριος λόγος που ήθελα να παρακολουθήσω το έργο-, όμως σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι άλλαξε κάτι εντός μου μετά την αποχώρηση από το θέατρο.
    Ξεχώρισα τον κύριο Καραγιώργη στο ρόλο του δασκάλου, που με την καλή του άρθρωση και το παρουσιαστικό του γίνεται εύκολα πειστικός και φαίνεται να μπορεί να ανταπεξέλθει και σε πιο απαιτητικούς ρόλους.
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια!

    Νικήτας Μ.

  4. Πρώτη φετινή επίσκεψη στο Studio Κυψέλης, ύστερα από την περσινή 'Ρέπλικά' και οι εντυπώσεις μου είναι ανάμεικτες. O χώρος αναμονής πριν το πρώτο κουδούνι, συμπαθητικός αν και παράξενα διακοσμημένος, ήταν χθες ασφυχτικά γεμάτος από θεατές, στην πλειοψηφία τους μεγάλης ηλικίας. Με μια μικρή καθυστέρηση οδηγηθήκαμε στο χαμηλοτάβανο υπόγειο του θεάτρου, το οποίο δεν θα χαρακτήριζα ιδιαίτερα άνετο και λειτουργικό. Σε ότι αφορά το έργο, η διάρκεια του υπερβαίνει τις δυο ώρες, χωρίς διάλειμμα, κάτι που κουράζει τον θεατή και δυσχεραίνει κάπως την παρακολούθηση. Επιπλέον, μεγάλο κομμάτι των διαλόγων πραγματοποιούνται χαμηλόφωνα με αποτέλεσμα οι θεατές που κάθονται μακριά από τη σκηνή να καταβάλουν προσπάθειες για να ακούσουν τα όσα λέγονται. Σκηνοθετικά, θεωρώ ότι πρόκειται για μια πολύ φιλόδοξη προσπάθεια, η οποία ωστόσο χωλαίνει εξαιτίας της έλλειψης συνοχής και κάποιων επαναλαμβανόμενων εκφραστικών τεχνικών. Το κείμενο από την πλευρά του παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και αποτελεί αναμφισβήτητα τροφή για σκέψη εξαιτίας των κοινωνικών του προεκτάσεων και της αναγωγής τους στο σήμερα. Τέλος θα ήθελα να εκφράσω την συμπάθειά μου στον θεατή του διπλανού καθίσματος, ο οποίος έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να συγκρατήσει το νευρικό του γέλιο από τη στιγμή που ο κ. Ρόχας αναφώνησε 'νιάου!' και έπειτα. Ευχαριστώ για μια ακόμη φορά τη Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση.

  5. Η παράσταση ειναιυπέροχη! Είχε εξαιρετικές ερμηνείες και πολλά μηνύματα που ξεδιπλωνόταν καθόλη τη διάρκεια του έργου. Την συστήνω ανεπιφύλακτα. Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να την παρακολουθήσω!

  6. Το θεατρο ειναι μικρο αλλά ζεστο. Μόνη ένσταση η χαμηλοτάβανη και λίγο "κλειστοφοβική" πλατεία του θεάτρου και η μικρή σκηνή που όμως ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εξέχουσα η ερμηνία του Ζαχαρία Ρόχα καθώς και οι υπόλοιπες ερμηνείες με ίσως μια μικρη αδυναμιά στο ρόλο της υπηρέτριας. Επίσης η διάρκεια του έργου σίγουρα δεν είναι 105 λεπτά αλλά πολύ περισσότερο και θα έπρεπε να περιλαμβάνει διάλειμμα.

  7. "Λεντς" Μια παράσταση κρότος...έκρηξη υποκριτικής...ψυχαναλείς τον εαυτό σου...περιπλανιέσαι στα παιχνίδια που παίζει το μυαλό σου...αναζητάς μια διέξοδο όπου τα όντα με φυσική υπόσταση κάνουν το έργο σου ακατόρθωτο...απευθύνεσαι στο "θείο" όμως η φωνή σου δεν βρίσκει απαντήσεις... Η αναζήτηση του εαυτού σου αποτελεί ένα μυστήριο και ένα έργο νου και ψυχής που ο κοινός νους αδυνατεί να συλλάβει. Κι όταν νιώσεις αδύναμος και ψάξεις ένα αποκούμπι...ακόμα κι αν βρεθεί ένας να σε βοηθήσει, είναι ανέφικτο να μείνει μέχρι το τέλος. Έτσι λοιπόν είσαι μόνος...εντελώς μόνος με πλήρη αυτογνωσία και αντιμέτωπος με τη γύμνια του εαυτού σου που αποτελεί το βήμα πριν απο τη λύτρωση της ψυχής σου...της ψυχής που βασανίζεται μόνη και ο απλός άνθρωπος τη χαρακτηρίζει ως μια τρέλα γιατί πολύ απλά στερείται νόησης για να εμβαθύνει.....

  8. ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΟ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΟΥ ΡΟΧΑ.ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΚΗΝΕΣ.ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ.ΚΑΛΗ Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΒΑΝΟ.