Οι Διωγμένοι

Αρχείο Παίχτηκε από 22/01/2019 έως 16/04/2019
στο Ελπίδας
Διάρκεια: 90’
Κείμενο: Αντώνης Καλομοιράκης, Έφη Δράκου
Σκηνοθέτης: Αντώνης Καλομοιράκης
Σκηνογραφία: Κατερίνα Σακουλά
Κοστούμια: Κατερίνα Σακουλά
Φωτισμοί: Κατερίνα Σακουλά
Μουσική: Jon Lagen
Χορογραφία: Ελισάβετ Μπενίση
Κίνηση: Ελισάβετ Μπενίση
Ερμηνεύουν: Αντώνης Καλομοιράκης, Δήμητρα Αρκάλη, Κωνσταντίνα Αλεφαντινού, Ηρώ Βερβεράκη, Μάρκος Δεληγιάννης, Μάνος Χρηστάκης, Βούλα Μπλάντα, Νάσος Τόλιας

Περιγραφή

Η θεατρική ομάδα terra incognito παρουσιάζει τη μουσικοθεατρική παράσταση του Αντώνη Καλομοιράκη και της Έφης Δράκου «οι Διωγμένοι».

Περισσότερα

Η σκηνή του θεάτρου Ελπίδας μετατρέπεται σε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής από το 1938 μέχρι σήμερα. Καθώς το κουβάρι της ζωής δυο γυναικών ξετυλίγεται, φτάνουμε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην απειλούμενη από έναν νέο πόλεμο σύγχρονη πραγματικότητα. Μία προσπάθεια επιβίωσης σε μια κατάσταση που δε σου επιτρέπει να ζήσεις, ήρωες που έχουν χάσει τα πάντα αλλά όχι τον ηρωισμό τους και μια εποχή γεμάτη ρομαντισμό και κτηνωδία. Πόσο απέχει η μια πραγματικότητα από την άλλη; Και τι μπορείς να κάνεις όταν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα; Μια παράσταση γεμάτη συγκίνηση, ελπίδα και προβληματισμό, που ντύνεται με την πρωτότυπη μουσική του Jon Lagen και ερμηνεύεται από 8 νέους ηθοποιούς. Μόνο για λίγες παραστάσεις στο θέατρο Ελπίδας.

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Σακουλά
Γεν. Οργάνωση: Ηρώ Βερβεράκη
Γραφιστικά: Γρηγόρης Μάντης

14 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πολύ καλή παράσταση με ωραίες ερμηνείες κυρίως του Καλομοιράκη σίγουρα μεγάλο ταλέντο ,το κείμενο αρκετά καλό οπως και τα τραγούδια, κρίμα που ηταν για λίγες παραστάσεις,ευχαριστούμε πολύ Θεατρομάνια για την πρόσκληση.

  2. Είδαμε χθες βράδυ το τελευταίο ανέβασμα της παράστασης. Μιας δουλειάς πολύ αξιόλογης με μπροστάρη το μουσικο μέρος και στο τραγουδιστικο αλλά και στην απλή συνοδεία των δρωμενων!!! Κείμενο καλό, θα μπορούσε ακόμη περισσότερο σε ορισμένα σημεία. ..ερμηνειες πολύ καλές (οχι όλες ομως) και η όλη παράσταση κάπου έχασε και απο το περιορισμένο της θεατρικής σκηνής. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ενα διαμαντάκι σίγουρα, εαν υπήρχαν οι αναγκαιοι πόροι! !!Αλλά και έτσι, όλοι μείναμε ευχαριστημενοι και το χειροκρότημα μας ζέστανε σίγουρα την ψυχή αυτών των υπεροχων παιδιών με προεξεχοντα τον ΑΝΤ.ΚΑΛΟΜΟΙΡΑΚΗ.Ευχαριστω πολύ την θεατρομανια για την πρόσκληση!!!!

  3. Πολυ συγκινητικη παρασταση που δεν σε αφηνει αδιαφορο. Οι ηθοποιοι εξαρετικα συμπαθητικοι κ ταλαντουχοι. Μου αρεσε ιδιαιτερα το τελευταιο μερος της παραστασης κ οι προβληματισμοι για το σημερα...θα την ξαναεβλεπα ευχαριστως!

  4. Μια καταπληκτική παράσταση από νέα και πολύ ταλαντούχα παιδιά!το θέμα από μόνο του συγκινητικό και βαρύ..παράσταση με λιτά και περιεκτικά σκηνικά και πολύ ωραία σκηνοθεσία. Ο παραλληλισμός με τη σύγχρονη εποχή καταπληκτικός.να την δείτε οπωσδήποτε!

  5. Αξίζει να δει κανείς την παράσταση. Έχει υπόσταση, προβληματισμό, ενδιαφέρον. Νέοι ηθοποιοί που μπαίνουν στο «πετσί» του ρόλου. Γρήγορες εναλλαγές των σκηνών που μεταφέρουν από το χθες στο σήμερα και αναρωτιούνται για το αύριο. Πολλή όμορφη μουσική και καλά ταιριασμένη κίνηση. Ο Αντώνης Καλομοιράκης ξεχωρίζει με την ερμηνεία του.
    Το έργο αναφέρεται στο διωγμό των Εβραίων από τους ναζί, θέτει το ερώτημα της ανόδου του φασισμού, του γιατί της ύπαρξης πολέμων, συνδέει με την μετανάστευση και την προσφυγιά. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια βάζει την προσωπική ευθύνη, τα υπαρξιακά ερωτήματα και αδιέξοδα, δείχνει πως οι εξελίξεις δεν είναι μακριά από τον καθένα μας. Μπορούμε να πούμε πως κινείται μεταξύ του μπρεχτικού θεάτρου και της αρχαίας τραγωδίας.
    Ωστόσο, το κείμενο ενώ συνδέει την οικονομία, το κυνήγι του κέρδους, την κρίση, με το φαινόμενο του ναζισμού που παρουσιάζει δεν θέτει με την ίδια βαρύτητα και βάθος αντι- επιχειρήματα στο επίπεδο αυτό, ώστε να αποδομήσει πλήρως την αυθαιρεσία των προσώπων απέναντι στην εποχή και τα αίτια των φαινομένων. Κάτι που κάνει με επιτυχία στο επίπεδο της υπαρξιακής αναζήτησης. Έτσι, ενώ περιγράφει, «δειλιάζει» να εμβαθύνει, να κάνει το «συνήγορο του διαβόλου» και, τελικά, «γέρνει» σε μια διέξοδο του τύπου «να πολεμήσει ο καθένας το φασισμό που κρύβει μέσα του». Η σκηνή με τη θεατρική παράσταση που δίνουν οι δύο στρατευμένοι ηθοποιοί σε συνθήκες λογοκρισίας, το παίξιμο με το υπονοούμενο, είναι εξαιρετική. Δείχνει πως μπορείς να πεις πράγματα κι αλλιώς, με άλλες μορφές και τρόπους είτε από ανάγκη είτε από επιλογή.

  6. Μια καλή προσπάθεια από μία ομάδα, κυρίως νέων ηθοποιών. Αρκετά έντονο το στοιχείο του μιούζικαλ, που ελάφρυνε αρκετά το βαρύ περιεχόμενο του έργου, το οποίο αναφέρεται στις βίαιες διώξεις των Εβραίων από τους Ναζί και στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων-εξοντώσεων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στη Γερμανία.
    Ευχαριστούμε Θεατρομάνια!

  7. Καταπληκτικη, συγκινητικη παρασταση, με τους πρωταγωνιστες να ερμηνευουν με ενταση ολο το κειμενο, να εχουν τραγικα βιωματα (απωλειες), οδυνηρα (ψυχολογικα και σωματικα) τραυματα, να βιωνουν πονο, λυπη, και τον πολεμο του χθες ( Εβραιοι, Αουσβιτς, Ναζιστικη Γερμανια) και του σημερα (κριση, απωλεια οικονομικη, απωλεια ποιοτητας ζωης και αξιοπρεπειας)..

  8. Εξαιρετικη παράσταση αποτελούμενη απο μια ομάδα νέων ταλαντούχων ηθοποιών με όραμα και αξίες που προσπαθούν να αφυπνήσουν τον θεατή παραλληλίζοντας την εποχή των στρατόπεδων συγκέντρωσης στη ναζιστική Γερμανία με την σημερινή εποχή και με όλα αυτά που βιώνουμε και δεν μας αφήνουν να ζήσουμε σαν άνθρωποι.Εχουμε χάσει τη χαρά και το νόημα της ζωής,το χαμόγελο,τους στόχους και τα ιδανικά μας.Και δεν υπάρχει τιποτε χειρότερο απο αυτό. Είναι μια παράσταση που όλοι θα πρεπε να δουν μπας και ξυπνήσουμε κάποτε απ τον λίθαργο και τον αργό θάνατο.Ειναι μια παράσταση με πολύ ομορφα μυνήματα που σε προβληματίζει και σε αφυπνίζει.Πολλά συγχαρητηρια σε όλα τα παιδιά!!!!!!
    Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.Με συγκίνησε πραγματικά.

  9. Η παράσταση εξέφραζε πλήρως τα μνμ της κ σε αυτό συνετελεσαι η πολύ καλή σκηνοθεσία κ οι μεστες ερμηνείες. Η διαχρονικοτητα του νοήματος μας συγκίνησε κ μας προβλημάτισε. Το ιστορικό γίγνεσθαι είναι υπεράνω της ατομικοτητας. Ο καθένας μας πρέπει να σκεφτεί ποιο ιστορικά, ποιο κοινωνικά κ πέρα από το εγώ του. Ευχαριστούμε θεατρομανια.