Το Ψυγείο

Αρχείο Παίχτηκε από 26/11/2018 έως 08/01/2019
στο Αργώ

2ος χρόνος παραστάσεων
Διάρκεια: 80'
Συγγραφέας: Αμπρίλ Θαμόρα
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ – Δημήτρης Ψαρράς
Σκηνοθέτης: Σήφης Μάινας
Σκηνογραφία: Μάγδα Καλέμη
Κοστούμια: Μάγδα Καλέμη
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Ερμηνεύουν: Μάνθος Καλαντζής, Κωνσταντίνος Λεβαντής

Περιγραφή

Μετά από την επιτυχημένη, πρώτη σειρά παραστάσεων που κέρδισε το κοινό, το έργο παρουσιάζεται με νέα σκηνοθετική -και όχι μόνο- ματιά, για δεύτερη χρονιά στο Small Argo Full of Art . 

Περισσότερα

Ένα βράδυ Σαββάτου, το κρεοπωλείο στο οποίο εργάζονται ο Χουάν και ο Θέλιο γίνεται στόχος ληστών. Έπειτα από διαμάχη με τους ληστές καταλήγουν οι δυo τους κλειδωμένοι στο ψυγείο με τα κρέατα. Σε θερμοκρασία κοντά στο μηδέν και με το χρόνο να κυλά αντίστροφα, τα σώματά τους υπόκεινται σε μια θανατηφόρα δοκιμασία. Μια δοκιμασία που διαταράσσει τη μεταξύ τους σχέση αλλά και την ίδια τους την ύπαρξη.

Ο επικείμενος θάνατος ως απειλή, τους φέρνει αντιμέτωπους με τις φοβίες τους, τις προσωπικές τους αλήθειες, τους ξεκλειδώνει και τους ωθεί να ανοιχτούν σε σκέψεις και κουβέντες, στο να καταλάβουν το παρελθόν και να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον, ξεγυμνωμένοι και ελεύθεροι από κάθε αναστολή.

Η Αμπρίλ Θαμόρα, γράφει ένα ψυχολογικό δραματικό θρίλερ στο οποίο παρεμβάλει κωμικές στιγμές -όπως γίνεται και στην ζωή- επικοινωνεί στον θεατή την αξία των ανθρωπίνων σχέσεων και αποδεικνύει την διαχρονική σημασία τους σε ένα βαθιά ανθρώπινο έργο.

Επεξεργασία ήχων: Σωτήρης Καναρέλης
Φωτογραφίες: Γιάννης Τζουβελέκης
Παραγωγή: Ομάδα Γέφυρα

Επικοινωνία Παράστασης: Αλέξανδρος Κωνσταντάκης

Ακούγονται αποσπάσματα από μουσική και τραγούδια του Γιάννη Καμπουρόπουλου

Facebook page: https://www.facebook.com/psygeio/

Βίντεο

19 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πρόκειται για μια δυνατή παράσταση που βασίζεται σε ένα, επίσης, δυνατό κείμενο. Οι ήρωες ζουν έναν εγκλωβισμό που το πιθανότερο είναι να αποβεί θανάσιμος με αποτέλεσμα τα συναισθήματα και η συμπεριφορά τους να περνούν από πολλές διακυμάνσεις. Πώς αντιδρά κάποιος όταν αισθάνεται ότι ο χρόνος είναι περιορισμένος; Πόσο δύσκολο είναι να αποκαλυφθεί, να εκδηλώσει τον πραγματικό του εαυτό, τις προσδοκίες, τις νίκες, τις ήττες και τις ματαιώσεις του; Και γιατί, οι άνθρωποι παρακάμπτουμε στην πραγματική, καθημερινή μας ζωή αυτήν την ψυχοθεραπευτική διαδικασία; Πόσο ισχυροί είναι οι φόβοι μας που τελικά μας κρατούν μόνιμα εγκλωβισμένους σε μια εικόνα (και αυτοεικόνα) που είναι παραπλανητική; Μια παράσταση, τοποθετημένη στο σήμερα, που υποβάλλει ερωτήσεις, που αποφεύγει να δώσει έτοιμες απαντήσεις, που καλλιεργεί υπαρξιακούς προβληματισμούς χωρίς να καταφεύγει στον εύκολο διδακτισμό. Ο σκηνοθέτης προκρίνει μια ατμόσφαιρα υπόγειας βίας, το απέριττο σκηνικό και οι υποβλητικοί φωτισμοί ενισχύουν ένα κλίμα απόγνωσης, οι ηθοποιοί υποδύονται με εσωτερικότητα και συνέπεια τους ήρωες. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε! Ευχαριστούμε τη Θεατρομάνια για την πρόσκληση!

  2. Θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλή παράσταση. Το κείμενο έχει δυναμική που δυστυχώς δεν κατάφερε να αναδειχθεί. Ασύνδετα περάσματα στο σενάριο. Κακή άρθρωση. Μουσική επένδυση πρόχειρη. Σκηνικό που δεν πείθει. Ενοχλητικό βουητό από το ηχείο - ή τη λάμπα; Κρίμα.
    Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση Θεατρομάνια!

  3. Πολύ ωραία παράσταση με μια ασυνήθιστη υπόθεση και ένα θαυμάσιο κείμενο.
    Εξαιρετικές ερμηνείες .
    Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!
    Πρόσεξα ότι όλοι οι θεατές φεύγαμε ενθουσιασμένοι....
    Συστήνετε ανεπιφύλακτα!

  4. Ενδιαφέρον το θέμα, θα μπορούσε να απογειωθεί ίσως με μια καλύτερη σκηνοθεσία και καλύτερες ερμηνείες. Διοτι δεν μπορεί να είναι κάποιος στο ψυγείο με μείον βαθμούς, και να μην το νιώθει ο θεατής αυτό παρά κάποιες μόνο στιγμές.

  5. Η παράσταση αυτή πριν χρόνια με τον Λαγούτη ήταν εξαιρετική!
    Η συγκεκριμένη-παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ηθοποιών- δεν κατάφερε να επιφέρει το
    επιθυμητό συγκινησιακό αποτέλεσμα. Στα θετικά της παράστασης η πολύ ωραία μουσική! Ευχαριστώ για την πρόσκληση!

  6. Η παρασταση είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ στο οποίο παρεμβάλει κωμικές στιγμές επικοινωνεί στον θεατή την αξία των ανθρωπίνων σχέσεων και αποδεικνύει την διαχρονική σημασία τους σε ένα ανθρώπινο έργο. Στο θέμα του έργου κυριαρχεί ο θάνατος ως απειλή, ο οποίος φέρνει τους ηθοποιούς αντιμέτωπους με τις φοβίες τους, τις προσωπικές τους αλήθειες, τους ξεκλειδώνει και τους ωθεί να λεκτικοποιήσουν τα συναισθήματα τους και να καταλάβουν τις κρυμμένες αλήθειες του παρελθόντος ξεγυμνώνοντας τους εααυτούς τους. Αποδώθηκε έξοχα από την ομάδα Γέφυρα. Την προτείνω ανεπιφύλακτα.