Ανθρώπινη φωνή

Περίληψη

 Μια γυναίκα προσπαθεί να ντύσει με αξιοπρέπεια την συντριβή της όταν ο σύντροφός της, μέσα από ένα τηλεφώνημα με πολλές διακοπές και παύσεις, της προβάλλει δικαιολογίες για να την αποφύγει.

Ζώντας τις τελευταίες οδυνηρές στιγμές αυτής της σχέσης, εμφανίζει έναν τρόμο για τη μοναξιά που την οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.

Το τηλέφωνο είναι το μέσο επικοινωνίας που γίνεται εργαλείο θανάτου, τόσο ψυχικού όσο και πραγματικού.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

 Γεννήθηκε στο Μαιζόν - Λαφίτ, κοντά στο Παρίσι, το 1889 και πέθανε στο Μιλί – λα - Φορέ, κοντά στο Παρίσι, το 1963 σε ηλικία 74 ετών. Ήταν γιος εύπορου Παριζιάνου συμβολαιογράφου και μορφώθηκε στο Λύκειο Κοντορσέ.

Στο θέατρο άρχισε την καριέρα του το 1923 με τους "Νεόνυμφους του Πύργου του Άιφελ" (Les Mariés de la Tour Eiffel), με μια τάση φυγής από το στυλ του ρεαλισμού που επικρατούσε και ανάπτυξης της αξίας του αυτοσκοπού στη θεατρική τέχνη.

Στη συνέχεια με τον "Ρωμαίο και Ιουλιέτα" (1924), τον "Ορφέα" (1927), την "Αντιγόνη" (λιμπρέτο στην όπερα του Χόνεγκερ) και τον "Οιδίποδα τύραννο" (λιμπρέτο στην όπερα - ορατόριο του Ιγκόρ Στραβίνσκι) το 1928, την "Ανθρώπινη φωνή" (La Voix humaine 1930), την "Ολέθρια μηχανή" (La Machine infernale, 1934), τους "Ιππότες της στρογγυλής τραπέζης" (Les Chevaliers de la Table ronde, 1937), τους "Τρομερούς γονείς" (Les Parents terribles, 1939), τη "Γραφομηχανή" (La Machine à écrire, 1941) και τον "Δικέφαλο αετό" (L'Aigle à deux têtes, 1946),

Ο Κοκτώ συνεργάζεται με Γάλλους της πρωτοπορίας κι εμφανίζεται διαδοχικά ως φουτουριστής, σουρεαλιστής, κυβιστής ή ντανταϊστής.

Παραγωγή: ANASA ART
Αφίσα/Γραφικά/video/social media: Κωνσταντίνος Πατούρας