Η νύχτα στο πάρκο

Αρχείο Παίχτηκε από 11/05/2022 έως 01/06/2022
στο Studio Κυψέλης
Διάρκεια: 60'
Μετάφραση: Μαίρη Μιχαλάτου
Κοστούμια: Vania Akexadrovna
Ερμηνεύουν: Πέπη Οικονομοπούλου, Γιώργος Λιβανός, Σωτήρης Αντωνίου, Ζωή Τριανταφυλλίδη
Παίζουν μουσική: Νίκη Γκουντούμη (πιάνο)

Περιγραφή

Μια ιστορία παρμένη από τους Μύθους του Θεάτρου Νο, μεταφρασμένη το '78 από τη βραβευμένη συγγραφέα Μαίρη Μιχαλάτου , από το βιβλίο της Ιαπωνικοί μύθοι , θα παρουσιάσουν σε μορφή σύγχρονου αναλογίου οι Θεατρίνων θεατές 4 Τετάρτες , από τις 11 Μαΐου.

Περισσότερα

Η ομάδα συνηθίζει κάθε Άνοιξη να μας διηγείται μια ιστορία , με τη μορφή αναλογίου.

Συγκεκριμένα:

Η νύχτα στο πάρκο, εμπνευσμένη από το θέατρο Νο.

Θεατρίνων Θεατές.

επιμέλεια παρουσίασης :Γιώργος Λιβανός

επικοινωνία :Ζωή Τριανταφυλίδη

Θέατρο Νο (ιαπ.: Nō) ή Νογκάκου (能楽 Nōgaku) αποτελεί παραδοσιακό είδος ιαπωνικού δράματος. Η λέξη Νο σημαίνει «ταλέντο, δεξιότητα».

Το θέατρο Νο αναπτύχθηκε μαζί με το κιόγκεν και εμφανίστηκε τον 14ο αιώνα. Έχει τις ρίζες του στο θρησκευτικό τελετουργικό, αλλά εξελίχθηκε μέσα από αριστοκρατικές και λαϊκές μορφές τέχνης. Το θέατρο Νο άντλησε στοιχεία από το σαρουγκάκου (sarugaku), που περιλάμβανε παντομίμα, ακροβατικές επιδείξεις, χορό συνδυασμένο με τελετουργίες Σίντο. Επίσης, το θέατρο Νο επηρεάστηκε από το ντενγκάκου (dengaku), που περιελάμβανε χορούς, που συνδέονταν με το θερισμό. Οι παραστάσεις επιχορηγούνταν από ναούς και είχαν ως σκοπό να ψυχαγωγήσουν και να παρουσιάσουν θρησκευτικές διδασκαλίες. Η αισθητική του θεάτρου Νο επηρεάστηκε από τον Ζεν βουδισμό όπως και άλλες Ιαπωνικές τέχνες (π.χ. η ανθοδετική, η τέχνη του τσαγιού, το χαϊκού, η ιαπωνική καλλιγραφίακ.α). Συνήθως ασχολείται με αρχέγονους μύθους ,το θείο και το ανθρώπινο, την πάλη , τον έρωτα, τη ζωή & το θάνατο.

Φωτογραφίες

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ένας ιαπωνικός μύθος που μας κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον. Οι κύριοι αφηγητές (ιδίως η γυναίκα που υποδυόταν την "εξέχουσα" γιαγιά) μας έδωσε στίγματα του τι σημαίνει ομορφιά, νεανικότητα,έλξη, νέος άνδρας, θάνατος.. Μικρό το θεατρικό έργο, περίπου 40', αλλά τόσο περιεκτικό και σκεπτικιστικό. Η "γιαγιά" έδωσε ρέστα στην ερμηνεία της! Και το σκηνικό έδενε με την υπόθεση της παράστασης! Η κα Γκουντουμη στο πιάνο διάνθισε με τις όμορφες νότες της το ιαπωνικό αφιέρωμα..

  2. Το πρώτο θεατρικό αναλόγιο που παρακολουθώ.
    Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
    Δεν το προτείνω διότι ήταν η τελευταία παράσταση.
    Την μεθεπόμενη χειμερινή σαιζόν θα μας παρουσιάσουν το δεύτερο κομμάτι από τα τέσσερα.
    Ανυπομονώ.