Κύριος και κυρία Λοτ

Αρχείο Παίχτηκε από 10/11/2018 έως 12/01/2019
στο Tempus Verum - Εν Αθήναις
Διάρκεια: 90'
Συγγραφέας: Αντιγόνη Σταυροπούλου
Δραματουργική επεξεργασία: Νικόλας Ανδρουλάκης
Σκηνοθέτης: Νικόλας Ανδρουλάκης
Σκηνογραφία: Δημήτρης Κωνσταντάρας
Κίνηση: Έμιλυ Νικόλα
Ερμηνεύουν: Νικόλας Ανδρουλάκης, Αντιγόνη Σταυροπούλου

Περιγραφή

Ένα ιπποτικό παραμύθι παραλόγου για έναν αδικοχαμένο έρωτα δεκαπέντε αιώνων και κάτι.  Σαν σε κυβιστικό πίνακα ζωής, ο Sir Lancelot και η Lady of Shalott μάχονται ενάντια στη λήθη των καιρών, για μια ευκαιρία στην αγάπη. Το έργο γράφτηκε στο 3ο στούντιο συγγραφής θεατρικού έργου του Εθνικού Θεάτρου. Κι οποιαδήποτε ομοιότητα με τη ζωή είναι συμπτωματική.

Περισσότερα

ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ: Μία λαίδη. Το πρόσωπο μοιάζει με νεκρής από καιρό γυναίκας.  Μαλλιά ξασμένα. Τεντωμένα νεύρα στον λαιμό. Τα πόδια της μοιάζουν με ουρά. Ίσως φοράει νυφικό και κρατά ανθοδέσμη. Πιστεύει πως έχει γενέθλια κάθε μέρα. Ακούει στο όνομα Λοτ. Κυρία Λοτ. Την αναζητά ένας ιππότης.

ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ: Ένας ιππότης. Το πρόσωπο γαμψό. Ρυτίδες στο μέτωπο. Μπούκλες. Παλεύει συχνά με αόρατους εχθρούς. Στο στέρνο του μέσα, ένα σβηστό κερί. Ενδέχεται να φοράει μαύρα και να βαστά ένα σπαθί. Πιστεύει πως δεν έχει γενέθλια ποτέ. Ακούει στο όνομα Λοτ. Κύριος Λοτ. Τον ψάχνει μια λαίδη.

Χάθηκαν στο Κάμελοτ, πριν δεκαπέντε αιώνες. Συναντήθηκαν, κάποτε, σε ένα τρένο ιταλικό, σε ένα μικρό βαγόνι. Κάποιοι τους είδαν σε μια γέφυρα της Βενετίας. Είπαν πως μοιάζουν με Ρωμαίο και Ιουλιέτα. Άλλοι, πως είναι δυο αυτόχειρες ανώνυμοι. Ύστερα, βρέθηκαν σε έναν δρόμο της Αθήνας κι αμέσως χάθηκαν ξανά. Ακούγεται πως είναι Εύα και Αδάμ, ο Λωτ και η γυναίκα του, μια Σάρρα με δύο ρω ενωμένα. Ορφέας και Ευριδίκη. Δυο αστερισμοί, η Ανδρομέδα κι ο Περσέας. Πίνακες του Γουοτερχάουζ και φιγούρες του Πικάσο, μοιάζουν με όλους αυτούς και με άλλους τόσους και αρνούνται όλα τα ονόματα. Μονάχα ψάχνει ο ένας τον άλλον. Σε αεροδρόμια, σε λιμάνια και προβλήτες και σταθμούς. Στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Παντού. Για πάντα. Μέχρι να κοιτάξουν δίπλα και να δουν πως παν’ μαζί. Εκεί γεννιούνται και βαφτίζονται απ’ την αρχή. Εκεί, αγκαλιά, πεθαίνουν. Εκεί, μες στην μπανιέρα του σπιτιού τους. Περιμένοντας μια γόνδολα να τους πάει κάπου μακριά. Ή ένα φέρι μποτ. Τον πελαργό. Κάτι. Μέχρι να φτάσουν στον τερματικό σταθμό. Γιουκάλι.

Φωτογραφίες: Manuel Silvestri | Μαριάμ Χοροζιάν
Οργάνωση Παραγωγής: Γιάννης Βερβενιώτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Αξιώτης
Παραγωγή: Ντουέντε

» Ακολουθήστε τον Κύριο ή την Κυρία Λοτ στη διαδρομή ως το αντάμωμά τους. Σε διαφορετικό σημείο συνάντησης. Κάπου στην πόλη. Κάθε φορά. Μια ώρα πριν.

Ενημέρωση αυθημερόν στη σελίδα των Ντουέντε

Βίντεο

25 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Την παράσταση την συστήνω. Για τον στοχασμό της και μόνο. Για μένα το σημαντικό στις παραστάσεις είναι να σου αφήνουν στο τέλος τους μια γλυκόπικρη γεύση. Αν μέσα σε αυτό το concept σε αφήνει και λίγο μετέωρο (του τύπου "τι θέλει να πει ο ποιητής") και τελικά το αναλύεις και διαπιστώνεις ότι σου "είπε" πολλά παραπάνω από όσα πίστευες κατά την διάρκεια της παράστασης , θεωρώ ότι αξίζει να το ζήσεις. Είναι εμπειρία.
    Ευχαριστώ για την πρόσκληση! Και εις άλλα με υγεία και καθαρό μυαλό!

  2. Ωραία παράσταση με πολλά μηνυματα για την αγάπη και τη ζωή. Είναι πολύ δύσκολο αρχικά μέχρι να καταλαβεις τους χαρακτήρες και τη πραγματικότητα του έργου (τι θέλει να πει ο ποιητής; γιατί είναι στο πάτωμα οι πρωταγωνιστές, γιατί φοράνε περίεργα γυαλιά, γιατί, γιατί, γιατί...), αλλά μετά βλέπεις το τρόπο με τον οποίο συνυπάρχουν στο τρόπο ζωής τους. Παρά πολύ έξυπνα λογοπαίγνια και κάποια αστεία γίνονται σε κάποιες στιγμές και έτσι γίνεται πιο εύκολο να σε κρατάει μέσα στο έργο χωρίς να κουράσει. Το περίεργο ήταν ότι έκανε κάποιες 2-3 παύσεις προς το τέλος και νόμιζες ότι τελείωσε η παράσταση ενώ δεν είχε τελειώσει. Προφανώς ήταν ένα παιχνίδι με το κοινό. Εναλλακτική σκηνή ξεκάθαρα. Δύσκολη παράσταση να την καταλάβεις μεν, διαφορετική και όμορφη προσέγγιση της αγάπης δε. Μπράβο στους συντελεστές. Εξαιρετικές ερμηνείες.

  3. Το κείμενο μου φάνηκε πανέξυπνο, η σκηνοθεσια καταπληκτική και οι ερμηνείες ονειρικές που ξεπερνούσαν τις δυσκολίες. Οι μασκες και το κρατς κρουτς αναγκαια ασφαλεια. Ένα αληθινό παραμύθι στο σήμερα.... τέλειο. Ευχαριστώ πολύ πολύ για την πρόσκληση.

  4. Μα τι φοβερά παιδιά ήταν αυτά!!!! Ταλέντα!!! Τα ερωτεύτηκα!!! Τι χιούμορ!!! Τι ωραία αισθητική!!! Τι ερμηνείες!!! Ωραίο θέμα! Αφηρημένο, ρομαντικό, ιδιαίτερο! Πόσο χάρηκα που την είδα και θα ξαναπάω σίγουρα!!! Ένα πιάνο επίσης live που σε ταξιδεύει....
    Ευχαριστώ θεατρομάνια για την πρόσκληση!!!

  5. Μια πολύ όμορφη παράσταση που συνδυάζει το παραμύθι με το σύγχρονο.
    Πολύ όμορφη συνεργασία των πρωταγωνιστών σε ένα εκπληκτικό θέατρο "κάστρο".
    Μια παράσταση που παίζει ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα. Τι είναι αληθινό και τι όχι.
    Η αιώνια αγάπη που πάντα βρίσκει λύσεις.
    Τα φωτάκια
    Η τάρτα φράουλα
    Το "To Build a Home" από Τhe Cinematic Orchestra ολα συνθετουν το παραμυθενιο σκηνικο!!!!!!
    Η κοπέλα φοράει αληθινό νυφικό και ο άντρας της φέρνει ότι θέλει για να τον θυμηθεί.
    Η υπόνοια του παιδιού, της ανάγκης τους για δημιουργία απογόνων, είναι καθαρή από την αρχή ως το τέλος.
    Συγκινητικοι αλλα κ αστειοι !!!!!! ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΜΟΝΤΕΡΝΟ Κ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ!!

  6. Αναμφισβήτητα μια ιδιαίτερη παράσταση κι όπως κάθετι ιδιαίτερο δεν αφήνει ουδέτερη αίσθηση, σου αρέσει ή όχι. Δεν έχω αποφασίσει αν με κέρδισε συνολικά, αλλά σίγουρα είναι μια παράσταση ονειρική που σε βγάζει από την πραγματικότητα. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

  7. Η παράσταση με άφησε με διχασμένα συναισθήματα. Θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενική, αν και η τέχνη δεν είναι καθώς είναι κάτι υποκειμενικό το πως την αντιλαμβανόμαστε.

    Στα συν της παράστασης θα βάλω την ερμηνεία των ηθοποιών. Θεωρώ πως είναι και οι δυο ιδιαίτερα χαρισματικά πλάσματα και οι ερμηνείες τους ήταν καταπληκτικές.Επίσης επί σκηνής δένουν πάρα πολύ. Εύχομαι να ανέβουν ψηλά γιατί πραγματικά ' το έχουν' .

    Τα πλην όμως, δυστυχώς είναι περισσότερα και λυπάμαι για όσα γραφόμενα ακολουθούν αλλά είναι η υποκειμενικη- αντικειμενική ματιά μου. (opinions are like @ssholes, everybody has one)

    Υπήρχαν μεγάλες στιγμές άσκοπης σιωπής στο έργο - του στυλ- τελείωσε ή είναι μέρος της παράστασης; Αυτό έφερνε και σε αμηχανία το κοινό αλλά και συνέβαλε στο να γίνει κουραστικό.
    Επιπλέον,όλη η παράσταση ενιωθα λες και επισκιαζόταν από ένα πέπλο ασυναρτησίας.

    Υπήρχαν κάποια σαφή μηνύματα (εντόπισα πχ τη δυσκολία των σχέσεων που διέπει τους αιώνες και πως πάντα περιμένουμε κάτι άλλο από αυτό που μπορεί να έχουμε μπροστά στα μάτια μας), αλλά ένιωθα λες και οι διάλογοι ήταν ανάμεσα σε δύο χρήστες ουσιών-με τη γυναίκα να έχει και νεύρα περιόδου. Αυτό που θέλω να πω είναι πως ήταν πολλές εκείνες οι στιγμές που χάθηκα και ένιωθα πως δεν υπήρχε συνοχή.

    Διαβάζοντας τις κριτικές εδώ στεναχωρέθηκα με την έννοια του ότι δεν μπήκαν οι περισσότεροι στη διαδικασία να αναλύσουν το γιατί δεν τους άρεσε η παράσταση. Ο ηθοποιός που έγραψε και τα λόγια του θεατρικού θα πρέπει να ξέρει τι είναι εκείνο που δεν άρεσε. Όχι για να σταματήσει να γράφει, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Μια ατυχής επιλογή δεν στιγματίζει ούτε σημαίνει κάτι παραπάνω.

    Ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκληση, δεν θα πρότεινα τη παράσταση όχι για τις ερμηνείες που ξαναλέω ήταν καταπληκτικές- αλλά για τη παράσταση per se.

  8. Παραχωρώ σε όποιον τη θέλει μια διπλη πρόσκληση που δεν θα αξιοποιήσω η ιδια για αυριο Σαββατο, 5/1/2019. Είδα πρόσφατα την παράσταση και θεωρώ ότι είναι μια τίμια προσπάθεια στο πλαίσιο του εναλλακτικού θεάτρου με θέμα τον έρωτα ελεύθερο απο χωροχρονικά στεγανά...

  9. Παραχωρώ σε όποιον τη θέλει μια διπλη πρόσκληση που δεν μπορώ θα αξιοποιήσω η ιδια για αυριο Σαββατο, 5/1/2019. Είδα πρόσφατα την παράσταση και θεωρώ ότι είναι μια τίμια προσπάθεια στο πλαίσιο του εναλλακτικού θεάτρου με θέμα τον έρωτα ελεύθερο απο χωροχρονικά στεγανά...

  10. Ενδιαφέρουσα παράσταση, οι δύο ηθοποιοί απέδωσαν πολύ καλά το ρόλο τους σε ένα σενάριο που ομολογουμένως δεν ήταν εύκολο ή αναμενόμενο. Δε θα συμφωνήσω με άλλες κριτικές που επισήμαναν ότι ήταν μπερδεμένο ή δυσνόητο, ήταν απλά στοχαστικό και μεταφορικό. Απαιτεί από τον θεατή να εμβαθύνει λίγο στη σκέψη του και για να αγνοήσει τις ασυνάρτητες εικόνες που περιγράφουν πολύ σαιξπηρικά και ζωντανά οι ηθοποιοί για να φτάσουν στα ρητορικά ερωτήματα που αφορούν κάθε ζευγάρι ή κάθε έναν ξεχωριστά και μπορούν να σταθούν σε κάθε εποχή, με μια μικρή δόση υπερβολής βέβαια. Σκηνικά & ενδυματολογικά προσεγμένο καθώς όλα όσα υπάρχουν στη σκηνή ενσωματώνονται και χρησιμοποιούνται έξυπνα στο κείμενο. Για τους λάτρεις του μοντέρνου θεάτρου είναι πολύ ωραία παράσταση.

  11. Δυστυχώς δεν μου άρεσε. Ως θεατροφιλη διαβάζοντας την υπόθεση ειχα αλλες βλέψεις για το εργο. Ειχε αρκετά τρωτά σημεία και στο κείμενο και στα σκηνικά και στην μίμηση,γεγονός που κουραζε τον θεατή . Επίσης ήταν μπερδεμένο και δεν έβγαζε ξεκάθαρα νοήματα. Πς. Όποια αλλη παράσταση ειχα παρακολουθήσει στο tempus verum ηταν τρομερή (πχ. Πνεύμονες, Φρίντα ) . Το συγκεκριμένο με απογοήτευσε..

  12. KATOΠΙΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ Κ.ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΚΑΤΣΙΚΕΡΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΕΧΘΕΣ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ TEMPUS VERUS THN ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Ο Κ.ΚΑΙ Η Κ.ΛΟΤ.ΜΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ.ΩΡΑΙΑ ΧΗΜΕΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΩΡΑΙΟΙ ΦΩΤΙΣΜΟΙ ΩΡΑΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ .ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΣΥΝΙΣΤΟΥΣΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ...... ΜΠΕΡΔΕΡΜΕΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ .ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΣΑΝ ΣΕΛΙΔΑ

  13. Ωραία παράσταση, πειραματική βέβαια οπότε θα ξενίσει αυτούς που θέλουν μια αφήγηση με αρχή, μέση και τέλος και κατανοητή ιστορία. Καλές ερμηνείες και σκηνικά, ατμοσφαιρικό κατά διαστήματα.
    Ευχαριστούμε πολύ Θεατρομάνια!

  14. Tι μου άρεσε στην παράσταση:
    1) Τα φωτάκια
    2) Η τάρτα φράουλα
    3) Το "To Build a Home" από Τhe Cinematic Orchestra

    Τι δε μου άρεσε στην παράσταση:
    Όλα τα υπόλοιπα.

    Λυπάμαι αλλά παραήταν ψευτοκουλτουρέ, δηθενιά, δυσνόητο, συμβολικό, σουρεάλ για τα γούστα μου. Ευχαριστώ ωστόσο τη Θεατρομάνια για την πρόσκληση και τη δυνατότητα να δω την παράσταση και να σχηματίσω άποψη.

  15. Παρακολούθησα την παράσταση μετά από παραχώρηση πρόσκλησης από τον κ. Καλαφατάκη Κωνσταντίνο τον οποίο και ευχαριστώ.
    Δυστυχώς η παράσταση ήταν απογοητευτική. Είναι κρίμα γιατί στο θέατρο tempus verum εν αθήναις είχα δει στο παρελθόν την "αρρώστια της νιότης" του Μπρούκνερ σε σκηνοθεσία του κ. Λάλου και το είχα συνδυάσει με πολύ καλό θέατρο.
    Επιστρέφοντας στην παράσταση, δεν την προτείνω σε καμία περίπτωση. Τα βλέμματα των θεατών κατά τη διάρκεια της παράστασης, καθώς και το "υποχρεωτικό χειροκρότημα" στο τέλος θα έπρεπε να περάσουν το μήνυμα και τέτοιες παραστάσεις να σταματάνε άμεσα.
    Δεν είναι έργο για μυημένους ή μη μυημένους, παρακολουθώ τουλάχιστον 2 παραστάσεις το μήνα. Υποτίμηση της νοημοσύνης μας είναι τέτοιου είδους "τέχνη" για να νιώσουν κάποιοι "special".
    Ευχαριστώ και πάλι για την παραχώρηση της πρόσκλησης.

  16. Το έργο ακροβατεί ανάμεσα στο θέατρο του παραλόγου και ένα παραμύθι που εξελίσσεται διαχρονικά στο πέρασμα των αιώνων. Καλές ερμηνείες αλλά το κείμενο είναι κάποιες στιγμές δυσνόητο ίσως και κουραστικό, ειδικά για τον αμύητο σε τέτοιου είδους θεάτρου, θεατή. Ευχαριστούμε την θεατρομάνια για τις προσκλήσεις.

  17. Ένα παραμύθι 15+ αιώνων ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Ένα ιπποτικό παραμύθι. Ρομαντικές διαπιστώσεις ενταγμένες στο πλαίσιο του παραλόγου. Η χημεία μεταξύ των ηθοποιών απερίγραπτη: ο ένας για τον άλλον και οι δύο για την αγάπη τους. Έφυγα ερωτευμένη από την παράσταση, όχι με τον ιππότη, με την ιδέα του, την ίδια ιδέα που κάνει την Λοτ να τον αναζητά μετά από 15 αιώνες.