Συρματένιοι ξεσυρματένιοι όλοι

Αρχείο Παίχτηκε από 13/10/2019 έως
στο Άβατον
Κείμενο: βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη
Δραματουργική επεξεργασία: Μελίνα Σκούφου, Χριστίνα Λυκοτσέτα
Σκηνοθέτης: Μελίνα Σκούφου
Σκηνογραφία: Γεωργία Μπούρδα
Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Μουσική: Αντρέας Σκούφος
Ερμηνεύουν: Χριστίνα Λυκοτσέτα

Περιγραφή

Έπειτα από 8 συνεχή sold out την περασμένη άνοιξη και τη συγκινητική ανταπόκριση του κοινού, οι Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι επανέρχονται στο θέατρο Άβατον, από την Κυριακή 13 Οκτωβρίου για λίγες παραστάσεις.

Περισσότερα

Αποσπάσματα αφηγήσεων από Χιώτες πρόσφυγες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εγκατέλειψαν τον τόπο τους και ξεκίνησαν ένα ταξίδι προς το άγνωστο· κατευθύνθηκαν προς την Τουρκία, Κύπρο και Μέση Ανατολή. Μια άγνωστη πτυχή της Ιστορίας, η οποία έχει καταγραφεί από τον Γιάννη Μακριδάκη στο πρώτο του βιβλίο Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι, αποτελεί την έμπνευση και συνθέτει έναν θεατρικό μονόλογο.

Επιζήσαντες αφηγούνται τις συνθήκες πείνας κι ανέχειας, τις νυχτερινές παράνομες αποδράσεις από το νησί, την μάχη με τα κύματα, τη ζωή στον στρατό της Μέσης Ανατολής, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στο μέτωπο, στα κινήματα, τον εγκλεισμό στα «σύρματα», τον Ιερό Λόχο και την απελευθέρωση. Κάποιοι άλλοι χάθηκαν στη διαδρομή.

Η παράσταση είναι βασισμένη στο βιβλίο του συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη "Συρματένιοι ξεσυρματένιοι· Όλοι" (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ), στο οποίο καταγράφονται προσωπικές μαρτυρίες Χιωτών προσφύγων που έφευγαν με βάρκες από Χίο προς Μέση Ανατολή (Συρία, Κύπρο, Παλαιστίνη, κλπ) μέσω Τουρκίας,κατά τη διάρκεια των ετών 1941-1944.

**Την περίοδο Μάρτιο – Μάιο 2019 είχαμε την τιμή να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις μας, ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, καθώς και οι Κατερίνα Μάτσα και Σάββας Μιχαήλ και να ακολουθήσουν ξεχωριστές βραδιές συζήτησης με το κοινό.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα βίντεο με την Κατερίνα Μάτσα, Σάββα Μιχαήλ, την ηθοποιό Χριστίνα Λυκοτσέτα και τη σκηνοθέτη Μελίνα Σκούφου, οι οποίοι παρουσιάζουν την παράσταση

https://www.facebook.com/watch/?v=411870766271919

 

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Οι εικόνες που περιγράφονται στις αφηγήσεις μοιάζουν πολύ με τις εικόνες που έχουμε από τους σημερινούς πρόσφυγες από τις τηλεοράσεις. Διαβάζοντας πρώτη φορά το βιβλίο με κέντρισε η άγνωστη αυτή πτυχή της Ιστορίας και η πάλη των ανθρώπων για την επιβίωση. Θαυμάζω τους ανθρώπους που ό,τι και να συμβαίνει καταφέρνουν να επιβιώσουν διατηρώντας ζωντανή τη σπίθα μέσα τους. Επέλεξα οι αφηγήσεις να συνθέσουν ένα ενιαίο κείμενο, το οποίο αφηγείται μία μόνο ηθοποιός εναλλάσσοντας τα πρόσωπα. Στην προκειμένη, βρισκόμαστε στην δεκαετία του ’40, από τη Χίο στη Μέση Ανατολή. Όμως, στην πραγματικότητα, ο πρόσφυγας δεν έχει φύλο, δεν έχει ηλικία, δεν ανήκει σε μία συγκεκριμένη εποχή. (Μελίνα Σκούφου)

H Χριστίνα  Λυκοτσέτα  αποφοίτησε από τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν το 2007 και από το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης το 2014. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής με τους Τάσο Μπαντή, Μιχαήλ Μαρμαρινό και Ανδρέα  Μανωλικάκη (ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος στο ActorsStudio). Έχε συνεργαστεί στον κινηματογράφο με τον Τόνυ Λυκουρέση, στην τηλεόραση με την Πηγή Δημητρακοπούλου και στο θέατρο με τους Γ.Κουσκουλή, Δ.Δεγαίτη και Μελίνα Σκούφου. Επίσης, έχει εργαστεί ως επιμορφώτρια θεάτρου στο ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ.

Βοηθός παραγωγής: Γιώργος Χλωρός
Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Κουλέρα
Φωτογραφίες: Αντιγόνη Κουράκου
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Μαρία Κωνσταντοπούλου

 

 

Φωτογραφίες

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ένα συγκινητικό ιστορικό ντοκουμέντο που συνέβη στην Χίο κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής που πολλοί σήμερα αγνοούμε. Ένα ταξίδι στο άγνωστο, μια οδύσσεια γεμάτη αντιξοότητες που μερικοί κατάφεραν να βγουν αλώβητοι και άλλοι δυστυχώς όχι. Η κύρια Λυκούρεση με μεγάλο σεβασμό καταθέτει την ψυχή της φωτίζοντας την ιστορική διαδρομή των ξεριζωμένων Χιωτών προσφύγων που συνοδεύεται από πείνα, ανέχεια, αγωνία, απογοήτευση και κάπου εκεί στην άκρη διαφαίνεται μια μικρή ελπίδα που τους κρατάει ακόμα ζωντανούς. Είναι τόσο παραστατική και εκφραστική που παρασύρει και τους θεατές σε αυτό το δύσκολο ταξίδι. Άλλη μια δοκιμασία του πολύπαθου Ελληνισμού που ξαναγεννιέται συνεχώς από τις στάχτες του στο διάβα της ιστορίας που πρέπει όλοι να παρακολουθήσουν. Ευχαριστώ θερμά θεατρομάνια για την θέαση!!!

  2. Εμπνευσμένος από τον ξεριζωμό των Χιωτών κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ένας μονόλογος ψυχής επιχειρεί να μας θυμίσει πως η προσφυγιά δεν έχει χρώμα, φύλο ή ηλικία παρά μονάχα πόνο, ανέχεια και προσπάθεια για επιβίωση.
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για την ευκαιρία και κυρία Μαντώ Ρένεση για την παραχώρηση της πρόσκλησης!

  3. Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    Πρόκειται για μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη, σε σκηνοθεσία της Μελίνας Σκούφου με την Χριστίνα Λυκοτσέτα με δραματοποιημένα αποσπάσματα αφηγήσεων από Χιώτες πρόσφυγες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (1941-1944) βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πείνα και το θανάτο που έπληξε το νησί, οι κάτοικοι του οποίου αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους ξεκινώντας ένα μακρύ ταξίδι με πολλούς κινδύνους. Πρώτος σταθμός τους η Τουρκία για να διοχετευθούν στη συνέχεια σε Κύπρο, Μέση Ανατολή, Συρία, Παλαιστίνη κ.λ.π. Αυτή η πτυχή της Ιστορίας, έχει καταγραφεί από τον Γιάννη Μακριδάκη στο πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι» εμπνέοντας αυτόν τον θεατρικό μονόλογο σε μια περίοδο που η λήθη οδηγεί πολλούς Έλληνες να ξεχνούν ότι υπήρξαν στη θέση των προσφύγων αναγκαζόμενοι και εκείνοι κάποτε να εγκαταλείψουν τη χώρα τους καθώς δυο ήταν οι δρόμοι, όπως αναφέρεται και από Χιώτες εκείνης της εποχής: «ή το νεκροταφείο ή η βάρκα για την Τουρκία» και μετά από εκεί ποιος ξέρει για πού.

    Όσοι επέζησαν αφηγούνται τις συνθήκες πείνας κι ανέχειας, τις νυχτερινές παράτολμες αποδράσεις από το νησί, τον φόβο των γερμανών, την μάχη με τα κύματα, τη ζωή στον στρατό της Μέσης Ανατολής, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, τα χίλια άτομα σε στρατόπεδο – καταυλισμό στο Πορτ Σαίντ , τον εγκλεισμό στα «σύρματα», τον Ιερό Λόχο και την απελευθέρωση. Κάποιοι από αυτούς χάθηκαν στη διαδρομή. Παρόμοιες σκηνές με αυτές που βιώνουν οι σημερινοί πρόσφυγες.

    Σε ένα σκηνικό αποτελούμενα από προσωπικά αντικείμενα, από ενδύματα και φωτογραφίες μέχρι σκεύη κουζίνας, βιβλία και βαλίτσες, ανασυνθέτοντας επί σκηνής τον οικείοι χώρο ενός σπιτιού της νησιωτικής επαρχίας. Μια αφήγηση με νόημα, με δράση, με άποψη, με απόλυτη συμμετοχή κάθε εκφραστικού μέσου της ηθοποιού, Χριστίνας Λυκοτσέτα, που ενσαρκώνει πολλούς ρόλους, μπαίνει σε διάφορες ψυχολογίες και αποκτά άλλη χροιά η φωνή της, για να συνεπάρει τους θεατές σε αυτό το ταξίδι ζωής και σκέψης.

    Η σκηνοθεσία της Μελίνας Σκούφου βασίστηκε πολύ στο σκηνικό περιβάλλον που δημιούργησε η Γεωργία Μπούρδα, στην εκπληκτική μουσική επιλογή του Αντρέα Σκούφου και βέβαια στη διδασκαλία της ηθοποιού που από την πρώτη στιγμή αιχμαλώτισε την προσοχή του θεατή και απευθύνθηκε ευθέως στο θυμικό του για να παρακινήσει την σκέψη του. « Όπως σωστά επισημαίνει η σκηνοθέτης, ο πρόσφυγας δεν έχει ούτε φύλο, ούτε ηλικία». Είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να επιβιώσει διασώζοντας ό,τι μπορεί από την οικογένειά του, από την αξιοπρέπειά του, ένας άνθρωπος που διατηρεί αναμμένη μέσα του τη σπίθα της ζωής.