Συγγραφέας: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθέτης: Σάββας Στρούμπος
Κοστούμια: Σάββας Στρούμπος
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Μουσική: Έλλη Ιγγλίζ
Ερμηνεύουν: Δαυίδ Μαλτέζε, Έλλη Ιγγλίζ
Περιγραφή
Η Ομάδα Σημείο Μηδέν επαναλαμβάνει για 2ο κύκλο παραστάσεων το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, «Τρωάς». Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης τον Φεβρουάριο του 2017, επανέρχονται στο έργο με την παρουσίαση ενός νέου κύκλου παραστάσεων.
Περισσότερα
Λίγα λόγια για το έργο:
Η «Τρωάς» είναι ένα τρίδυμο, τρεις μονόλογοι σε τρία μέρη. Στο πρώτο, το καθένα από τα τρία πρόσωπα, Πρίαμος, Έκτωρ, Αστυάναξ, μιλά για το πώς βίωσε τον πόλεμο. Στο δεύτερο, το κάθε πρόσωπο μιλά ως ένας από τους άλλους τρεις. Στο τρίτο, μιλά η Τρωάς με τα λόγια και των τριών: μία φωνή που εμπεριέχει και τις τρεις γενιές και που τις υπερβαίνει, οδηγώντας σε μία ολική και τελική σύνοψη.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα:
«Ο πόλεμος ως ανθρώπινη αλήθεια, θα μπορούσε να γίνει, όπως και η θνητότητά του, ένας καταλυτικός μηχανισμός στα χέρια τού ίδιου του ανθρώπου, προκειμένου να μάθει και να καταλάβει, αλλά και να αποδεχθεί, το ποιος όντως είναι. Η αυτογνωσία όμως αυτή όχι μόνο δεν είναι υποφερτή από τον άνθρωπο, αλλά και, εξαιτίας της αδυναμίας του να την αντέξει, έχει ανέκαθεν αποκλειστεί, με την θέσπιση και καθιέρωση ποικίλων ψευδαισθήσεων οι οποίες φρόντισαν να τού εξασφαλίσουν προστατευτικές διεξόδους από την αντιμετώπιση τού Ανυπόφορου.
Στην «Τρωάδα», οι διέξοδοι αυτές έχουν εκ προοιμίου καταρριφθεί. Η τρισδιάστατη φωνή των τριών ηλικιών, μιλάει από εκεί όπου θα μπορούσε να μιλήσει το ίδιο το Ανυπόφορο.»
Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνική εγκατάσταση Σάββας Στρούμπος
Χειριστής φωτός: Δημήτρης Σταμάτης
Photo credits: Αντωνία Κάντα
Δημιουργία αφίσας: Soul Design
Η παράσταση είναι άψογα σκηνοθετημένη, όλα είναι στην εντέλεια, η ερμηνεία του Δαυίδ Μαλτέζε πραγματικά αξιοθαύμαστη (πέραν των υποκριτικών ικανοτήτων, μένει κανείς άφωνος και με τις σωματικές-κίνηση), εξαιρετική και η συνεισφορά της Έλλης Ιγγλιζ επί σκηνής, δημιουργώντας το μουσικό πλαίσιο. Ως έργο, ενδιαφέρον, όχι όμως και το συγκλονιστικότερο του Δημητριάδη. Αυτό που θα μου μείνει σίγουρα είναι η ερμηνεία-άθλος του Δαυίδ Μαλτέζε!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΑΠΟΔΟΘΗΚΕ ΤΕΛΕΙΑ.
Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ,Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΣ.
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Η γραφή του κ.Δημητριάδη, η ερμηνεία του κ. Μαλτέζε και η μουσική της κ. Ιγγλίζ, με έκαναν να νίωσω πως παρακολουθούσα μια δίνη λέξεων, σωματικής έκφρασης και ήχων, που παράγει η ίδια η φύση του Ανθρώπου, ένας αέναος πόλεμος και ένα ατελείωτο τέλος. Από τις παραστάσεις που, τη στιγμή που παρακολουθείς, ίσως και να νιώθεις άβολα που βρίσκεσαι εκεί (τουλάχιστον για μένα), αλλά μετά, σε κάνει να σκεφτείς τι είδες και τι άκουσες, τι ένοιωσες και τι ζεις. Ευχαριστώ για την πρόσκληση της 29/10.
Ευχαριστούμε πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για παραστάσεις τέτοιου μεγέθους!!!
Συγκλονιστική παράσταση, άκρως διαταρακτική, μας έφερε αντιμέτωπους με τα πιο σκοτεινά, βέβηλα, εύθραυστα, πανάρχαια και αιώνια πάθη της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης με το φόντο του πολέμου και του θανάτου να ακροβατεί μαρτυρικά στο βλέμμα και των 3 προσώπων σαν τη μοναδική συνθήκη ύπαρξης. Οι μελωδίες σε ολόκληρη τη παράσταση σφύριζαν υπόκωφα και απόκοσμα εκείνη την εκκωφαντική σιωπή <>, άλλοτε σε μαινόμενη κορύφωση και άλλοτε υπόγεια, μεταλλικά, γι αυτό και θανάσιμα επικίνδυνα, σαν μια αιώνια απειλή που βουίζει σαν μοίρα τον άνθρωπο, κατάφεραν συγκλονιστικά να επιδείξουν τον καταναγκασμό της επανάληψης της βίας και της οδύνης που τυρρανά και τροφοδοτεί τον άνθρωπο, από πάντα έως πάντα. Ο πρωταγωνιστής, σαν αληθινό, τσακισμένο αγρίμι του πολέμου, μέσα από πρωτεικές μεταμορφώσεις, παίζει με ένα σώμα που δεν είναι ανθρώπινο, χοικό, αλλά ανυπόστατο και διάφανο σαν ακτινογραφία, ένα σώμα που ακροβατεί ανήμπορο αλλά και παντοδύναμο σε ένα σκοτεινό μεταίχμιο ζωής και θανάτου. Ο ρυθμός, οι κραυγές, η οδύνη του σώματος- ειδικά στον Πρίαμο και στον Αστυάνακτα- σαν ωρολογιακή βόμβα προετοίμαζαν και τελειοποιούσαν τα ξυράφια του λόγου του Δημητριάδη, ενώ πολλές φορές κυριαρχούσαν με την υπερπαρουσία τους. Πλήρης η συγκίνηση και ο προβληματισμός, παρακολούθησα τη παράσταση στις 29/10, σε ευχαριστώ πολύ Θεατρομανία!!!