Επιμέλεια: Λιγνού Μαργαρίτα
Δύο από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο με τίτλο “Έτσι Όπως Με Θες” σε μετάφραση – διασκευή Γιώργου Δανεσή και σκηνοθεσία Μαίρης Βιδάλη και το μονόπρακτο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» σε σκηνοθεσία δική σας ανεβαίνουν από 01 Μαρτίου στο θέατρο Διάχρονο, πείτε μας λίγα λόγια.
Ναι, αυτά τα δύο έργα ανεβαίνουν μαζί και με αυτή τη σειρά! Αυτή η περίοδος του Πιραντέλλο είναι σημαντική για την εξερεύνηση των ζητημάτων της ταυτότητας, της υποκειμενικής πραγματικότητας και της σχέσης ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι μέσα από αυτές τις θεματικές, το έργο του συγγραφέα αμφισβητεί τις σταθερές δομές της προσωπικής ταυτότητας και την αντικειμενική αλήθεια, φαινόμενα που αποκαλύπτονται και στα δύο προαναφερθέντα έργα. Αξία εδώ όμως δεν έχει τόσο το φιλολογικό κομμάτι, όσο η πράξη, η πραγμάτωση του εγχειρήματος, η παράσταση δηλαδή στο σύνολό της. Ο θεατής μπαίνει σε ένα ταξίδι με στοιχεία μυστηρίου, δράσης, αγωνίας, σασπένς και αυτό είναι το μαγικό και σημαντικό στο θέατρο, ότι ό,τι και να λέμε θεωρητικό το μαγικό είναι η δράση, η πράξη, το μυστήριο, το γέμισμα της ψυχής μετά το τέλος της παράστασης, ο θεατής να είναι πλήρης και νομίζω ότι αυτό το έχουμε καταφέρει.
Γιατί κατά τη γνώμη σας αυτά τα έργα είναι διαχρονικά και κλασικά;
Για να συνεχίσω από την προηγούμενη ερώτηση, εκτός από την δράση που έχουν, δηλαδή οι άνθρωποι στην πλοκή αλληλοεπιδρούν, υπάρχουν και φιλοσοφικά ερωτήματα που ο συγγραφέας με αριστοτεχνικό τρόπο δημιουργεί την πλοκή μέσα από αυτά και για αυτά.
Έτσι τα έργα δεν περιγράφουν τι συνέβη σε μια στιγμή του χρόνου στον περασμένο αιώνα, αλλά με αφορμή την δράση, που είναι βασικό συστατικό του θεάτρου, δημιουργεί ερωτήματα που δεν τα απαντά ο ίδιος αλλά αφήνει εμάς να τα απαντήσουμε. Γι’ αυτό και είναι διαχρονικά και κλασικά.
Έχετε καταφέρει όσα θα θέλατε;
Ο άνθρωπος είναι ανικανοποίητος, κάθε φορά που καταφέρνει κάτι αμέσως σχεδιάζει το επόμενο, γιατί αλλιώς θα σήμαινε θάνατο. Έτσι και εγώ προσπαθώ να ζω με τα όνειρά μου να μην σταματούν.
Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το μεγαλύτερο επίτευγμα ενός ανθρώπου;
Ο καθένας μπορεί να σου πει οτιδήποτε και ενδεχομένως να έχει δίκιο. Για μένα το μεγαλύτερο επίτευγμά μου είναι η κόρη μου.
Πως βλέπετε την καθημερινότητα σε σχέση με το παρελθόν;
Κάθε πέρσι και καλύτερα νομίζω. Θυμάμαι την περίοδο που το νόμισμα ήταν η δραχμή και έχω την εντύπωση ότι η καθημερινότητά μας πάλι δεν ήταν εύκολη, αλλά ήταν λίγο καλύτερη απ’ ότι είναι τώρα, αλλά ίσως και να κάνω λάθος.
Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες έχουν κάποια μορφής επιρροή στην κοινωνία;
Αλίμονο αν δεν επηρέαζαν την κοινωνία οι καλλιτέχνες! Η τέχνη δρα υποδορίως και επηρεάζει χωρίς να το καταλαβαίνουμε και αυτή είναι η μεγάλη της αξία, ότι δεν είναι διδακτική αλλά διδάσκει με απίστευτους τρόπους, γι’ αυτό και πολλές φορές έχει γίνει απόπειρα χρησιμοποίησής της για διάφορους σκοπούς.
Τι έπεται;
Σχέδια, σχέδια, σχέδια, αλλά όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν ο Θεός γελάει! Όταν θα είναι έτοιμα θα τα πούμε!
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
