Επιμέλεια: Λιγνού Μαργαρίτα
Η θεατρική σκηνή βρίθει από ιστορίες που συγκινούν, προκαλούν, εμπνέουν. Κάποιες όμως παραστάσεις, όπως η «Μπουμπού», ξεπερνούν τις προσδοκίες, αναδεικνύοντας όχι μόνο το καλλιτεχνικό αποτύπωμα αλλά και βαθύτερες αλήθειες της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Μπουμπού, με την ευαισθησία, το χιούμορ και τη μοναδική αφήγηση που φέρνει στη σκηνή, ανοίγει έναν διάλογο με το κοινό – έναν διάλογο που ακροβατεί ανάμεσα στη μνήμη, το παρόν, τη χαρά και τη λύπη.
Σήμερα, έχουμε την τιμή να συνομιλήσουμε με το δημιουργό αυτής της υπέροχης νουβέλας και να εξερευνήσουμε τα παρασκήνια της δημιουργίας, τις προκλήσεις και τα οράματα που συνοδεύουν την «Μπουμπού», και να ακούσουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να φέρεις στη σκηνή μια ιστορία που αγγίζει τόσο βαθιά τον άνθρωπο.
Ας αφήσουμε τις κουρτίνες να ανοίξουν, και ας ξεκινήσει η συνέντευξή μας…
Μαργαρίτα Λιγνού: Καλημέρα, Δημήτρη! Είσαι καλά;
Δημήτρης Μητσοτάκης: Καλημέρα, Μαργαρίτα! Μια χαρά, εσύ;
Μ.Λ: Είμαι καλά! Χαίρομαι πολύ που δέχτηκες να τα πούμε. Ευχαριστώ θερμά!
Μ.Λ: Λοιπόν, ήθελα να σου πω ότι είδα την παράσταση και ήταν συγκλονιστική. Έχω δει πολύ θέατρο στη ζωή μου, αλλά το δικό σου έργο πραγματικά με άγγιξε. Ένιωσα πως έβλεπα κάτι μοναδικό, κάτι που είχε ουσία.
Δ.Μ: Σε ευχαριστώ πολύ! Είναι ένα έργο που προέκυψε από ιστορίες που άκουγα από μικρός στην οικογένειά μου – από γεγονότα που με άγγιξαν και βίωσα προσωπικά. Το έργο έχει σίγουρα βιωματική προέλευση αλλά έβαλα και λίγη μυθοπλασία για να γίνει πιο θεατρικό, βασισμένο όμως πάντα σε πραγματικές ιστορίες.
Μ.Λ: Αυτό ακριβώς κατάλαβα! Η εναλλαγή γέλιου και συναισθήματος ήταν καταπληκτική. Ήταν σαν να βλέπεις τη ζωή: μια στιγμή να γελάς, την άλλη να συγκινείσαι.
Δ.Μ: Ακριβώς έτσι είναι η ζωή. Μου αρέσει να ξεκινώ από πραγματικές ιστορίες, από αληθινούς ανθρώπους που γνωρίζω ή έχω ακούσει. Έτσι προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά, εκτός από ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
Μ.Λ: Η Δήμητρα ήταν στο μυαλό σου για τον ρόλο; Γιατί, πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ άλλη να τον ερμηνεύσει καλύτερα.
Δ.Μ: Η Δήμητρα ήταν ιδέα του Κωνσταντίνου Πασά. Τον γνωρίζω χρόνια σαν ηθοποιό. Πρόσφατα είδα κάποια έργα του, και αμέσως σκέφτηκα να του στείλω το κείμενο. Δεν σου κρύβω, σε τρεις μέρες μου είχε στείλει μήνυμα: "Το ανεβάζουμε! Με τη Δήμητρα, στον τάδε χώρο, με αυτά τα σκηνικά, τη συγκεκριμένη σκηνοθεσία. Η μουσική, και τραγούδι δημιουργήθηκε από μένα και η ερμηνεία είναι της Μάρθας Φριτζήλα. Το κείμενο αυτό το είχα τέσσερα πέντε χρόνια. Αναβολές, καθυστερήσεις... αλλά, όπως λέμε, όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή. Ήταν να γίνει τώρα, με τον Κωνσταντίνο και τη Δήμητρα.
Μ.Λ: Τι μήνυμα θέλεις να περάσεις με το έργο αυτό;
Δ.Μ: Κατά τη διάρκεια της παράστασης ακούγονται δύο φράσεις. Η πρώτη, όταν ο Λευτέρης λέει στη Μπουμπού: «Φύγε τώρα, να σωθείς.» Κι εκείνη απαντά: «Μα εγώ του έδωσα την καρδιά μου. Πώς ήταν δυνατόν να φύγω;» Αυτή η φράση για μένα είναι συγκλονιστική, χωρίς να κατηγορώ όποια “Μπουμπού” θα έφευγε. Και η δεύτερη: «Κοίταξα τους φόβους μου στα μάτια, μέχρι που χαμήλωσαν πρώτοι εκείνοι το βλέμμα.» Είναι μηνύματα που μπορεί ο καθένας να τα ερμηνεύσει όπως θέλει.
Μ.Λ: Συμφωνώ. Είναι μεγάλες αλήθειες που, αν τις έχουμε στο μυαλό μας, μπορούν να καθορίσουν τη ζωή μας.
Μ.Λ: Και με τον Κωνσταντίνο πώς ήταν η συνεργασία;
Δ.Μ: Μιλήσαμε πολύ με τον Κωνσταντίνο. Ήξερε ακριβώς τι ήθελε να τονίσει. Για μένα ήταν εύκολο, γιατί ήξερα το συναίσθημα κάθε σκηνής. Έγραψα τα μοτίβα της μουσικής γρήγορα. Το λέω συχνά, αυτός ο άνθρωπος το ρούφηξε το κείμενο. Μιλούσε για τους χαρακτήρες λες και τους είχε κάνει ακτινογραφία. Ακόμα και τον πιο μικρό ρόλο τον ανέλυσε σε βάθος.
Και το τραγούδι της Μπουμπούς που έγραψα, και το ερμήνευσε εξαιρετικά η Μάρθα Φριτζήλα. Το αγαπάει πολύ ο κόσμος.
Μ.Λ: Το κοινό πώς ανταποκρίθηκε;
Δ.Μ: Εντυπωσιακά! Περίμενα συγκίνηση από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά είδα και πολλούς νέους να συγκινούνται βαθιά. Αυτό για μένα είναι μεγάλη δικαίωση.
Μ.Λ: Ποιο είναι το μέλλον της θεατρικής παράστασης «Η ΜΠΟΥΜΠΟΥ» ;
Δ.Μ: Τον χειμώνα του ‘25-’26 η θεατρική παράσταση «ΜΠΟΥΜΠΟΥ» σκοπεύουμε να κάνει περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Επίσης θεωρώ δεδομένο ότι θα ανέβει ξανά στο Εν Αθήναις από Σεπτέμβρη.
Μ.Λ: Πες μου, σκοπεύεις να κάνεις συναυλίες ή καινούρια θεατρικά έργα;
Δ.Μ: Το φθινόπωρο σκοπεύω να κάνω μια μεγάλη συναυλία για να γιορτάσω τα 30 χρόνια μου στη δισκογραφία. Δεν αποκλείεται να γράψω και νέο έργο.
Μ.Λ: Οι καλλιτέχνες, πιστεύεις, μπορούν να επηρεάσουν την κοινωνία;
Δ.Μ: Σε μεγάλο βαθμό. Καλλιτέχνες, μουσικοί, συγγραφείς επηρεάζουν τις απόψεις και διαμορφώνουν κοινωνική συνείδηση. Πολλές φορές, αυτοί δίνουν το έναυσμα για αλλαγές.
Μ.Λ: Επηρεάστηκες από κάποιους καλλιτέχνες;
Δ.Μ: Σίγουρα! Από τον Bob Dylan, τον Tom Waits, την ελληνική μουσική παράδοση, συγγραφικά από τη γενιά του '30, τη Beatnik λογοτεχνία και άλλα πολλά...
Μ.Λ: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Δ.Μ: Εκτός από τη μουσική και τις ζωντανές εμφανίσεις, θα συνεχίσω να γράφω. Αν προκύψει και νέο θεατρικό, θα το καλωσορίσω. Προς το παρόν, περιμένω τη συναυλία του Σεπτεμβρίου και την περιοδεία.
Μ.Λ: Τελευταία ερώτηση: Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να σε έχουν ρωτήσει σε συνεντεύξεις, αλλά δεν το έχουν κάνει;
Δ.Μ: Εδώ και 30 χρόνια δίνω συνεντεύξεις, οπότε οι περισσότερες ερωτήσεις έχουν καλυφθεί. Δεν θα ήθελα να ασχοληθεί κανείς με την προσωπική μου ζωή – αυτή αφορά αποκλειστικά εμένα.
Μ.Λ: Σε ευχαριστώ πολύ, Δημήτρη! Ήταν μεγάλη χαρά που μιλήσαμε.
Δ.Μ: Κι εγώ ευχαριστώ, Μαργαρίτα! Να είσαι καλά.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
