Η Ήμερη

Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Ένας άνδρας σε απόγνωση επιχειρεί, μέσα από έναν καταιγιστικό μονόλογο σε
πρώτο πρόσωπο, να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών του. Η γυναίκα του έχει
μόλις θέσει τέλος στη ζωή της. Στο μυαλό του σαραντάχρονου ήρωα οι σκέψεις
εναλλάσσονται με πυρετώδη ρυθμό, ενώ ένα βασανιστικό ερώτημα τον στοιχειώνει:
«Γιατί;».

Η λογική συγχέεται με το συναίσθημα και εκείνος πασχίζει να κατανοήσει τι δε λειτούργησε στο αρχικό σχέδιό του: παντρεύτηκε μια δεκαεξάχρονη κοπέλα, απλή,
ήρεμη και ευγενική, με σκοπό να τη μεταμορφώσει στην ιδανική σύζυγο, σύντροφο
της ζωής του. Ωστόσο, σύντομα το σχέδιο καταρρέει και ο γάμος οδηγείται στη
διάλυση. Όταν πλέον είναι αργά, ο άνδρας αναρωτιέται:
«Δύο τη νύχτα. Τα μποτινάκια της εκεί, πλάι στο κρεβάτι, λες και την περιμένουν…
Όχι, σοβαρά, αύριο όταν την πάρουν, τι θ’ απογίνω;».

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Με την παράστασή μας επιχειρούμε να προσεγγίσουμε τα ερωτήματα που γεννά η
αυτοκτονία αυτής της γυναίκας. Στόχος μας είναι να δοθεί χώρος στην ιστορία και τα
γεγονότα να αναδυθούν χωρίς την απαίτηση μιας οριστικής εξήγησης ή απάντησης.
Ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι άλλωστε γράφει ένα έργο για την αυτοκτονία – φαινόμενο
συχνό και αυξανόμενο εκείνη την εποχή στη Ρωσία – όχι για να την ερμηνεύσει, αλλά
για να την αγγίξει.

— Κλείσε το παράθυρο.
— Γιατί;
— Θα κρυώσεις. Μ’ αγαπάς;
— Τί είναι αυτή η σκέψη;
— Μόνο πέντε λεπτά.
— Δηλαδή ένα κουταλάκι του γλυκού;
— Κλείσε το παράθυρο. Πού ήμουν όλο το χειμώνα;
— Ήμουν μαζί με την ψυχή μου εγώ;

— Μα είμαστε κιόλας στα μισά του Απρίλη!
— Το ακούτε;
— Όχι, σοβαρά, κλείσε το παράθυρο. Μ’ αγαπάς;
— Να περιμένουμε να ξημερώσει η μέρα;

Δανάη Καρούμπη, Ανθή Κολέση

Βοηθοί Σκηνοθετών: Σίλια Μπισιώτη, Λαζάρια Φράγκο
Φωτογραφίες: Karol Jarek
Αφίσα: Ιωάννης Χαριτίδης
Οργάνωση και Εκτέλεση Παραγωγής: Εταιρεία Θεάτρου HËW
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Ευχαριστούμε για τη πολύτιμη στήριξη και βοήθειά τους, την Εύη Σαουλίδου και
την Ειρήνη Λεβίδη.