Από τη Ναντίν Αθανασίου
Είδαμε και σας προτείνουμε την παράσταση: “Λυσσασμένη Γάτα”, ένα έργο του Τενεσί Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Δημοσθένη Παπαδόπουλου, με τους: Πέτρο Λαγούτη, Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ, Γιάννη Βούρο, Μαρία Κατσανδρή, Κώστα Ανταλόπουλο και τη Μένη Κωνσταντινίδου. Η παράσταση παίζεται στο θέατρο “Αθηνά”.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η “Λυσσασμένη Γάτα” του Τενεσί Ουίλιαμς είναι ένα από τα πιο δυνατά και εμβληματικά έργα του διάσημου Αμερικανού δραματουργού, γνωστού για την εξαιρετική του ικανότητα να αποτυπώνει τις πιο σκοτεινές και παθιασμένες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Ένα έντονο θεατρικό έργο, που εξερευνά τις εσωτερικές συγκρούσεις των ηρώων. Όταν ανεβαίνει στη σκηνή, η “Λυσσασμένη Γάτα” είναι μια πρόκληση για το κοινό και τους ηθοποιούς, καθώς απαιτεί ισχυρές ερμηνείες, που θα αποτυπώσουν τη ψυχολογική φόρτιση της ιστορίας. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από μία οικογένεια, με τις εντάσεις να κορυφώνονται κατά τη διάρκεια του εορτασμού των γενεθλίων του πατέρα, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με την αρρώστια του. Το έργο αναδεικνύει τα ζητήματα της απωθημένης επιθυμίας, της κοινωνικής υποκρισίας και της διαρκούς εσωτερικής αναμέτρησης για την αποδοχή της αλήθειας.
Σκηνοθεσία, σκηνικά και ατμόσφαιρα:
Η σκηνοθεσία της “Λυσσασμένης Γάτας” παίζει καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία της παράστασης, καθώς η ιστορία και το βάθος των χαρακτήρων απαιτούν μια λεπτή, στοχευμένη προσέγγιση, κάτι που πετυχαίνει ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος. Η τοποθέτηση των ηθοποιών στο σκηνικό και οι αλληλεπιδράσεις τους είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία της έντασης. Η σκηνοθεσία επικεντρώνεται στο να εκφράσει τα καταπιεσμένα συναισθήματα των χαρακτήρων και τον εγκλωβισμό αυτών στα ίδια τους τα ψέματα, χωρίς περιττά εξωτερικά εφέ. Η σκηνογραφία ενισχύει την αίσθηση του περιορισμού και της σιωπηρής αγωνίας, που διαπερνά το έργο. Στα περισσότερα έργα του ίδιου δημιουργού διακρίνεται η πνιγηρή ατμόσφαιρα του Νότου της Αμερικής. Το σκηνικό λειτουργεί σαν ένα κλουβί, καθώς οι χαρακτήρες εγκλωβίζονται όχι μόνο μέσα σ’ αυτό, αλλά και στις συναισθηματικές και κοινωνικές δεσμεύσεις τους. Ο φωτισμός και η χρήση της μουσικής είναι επίσης κομβικά εργαλεία, τονίζοντας την ψυχική σκοτεινιά των ηρώων. Είναι ένα ταξίδι στις πιο μύχιες πτυχές της ανθρώπινης φύσης, το οποίο γίνεται ακόμα πιο συγκλονιστικό όταν αποδοθεί με σκηνοθετική απλότητα, ειλικρίνεια και σεβασμό στην πολυπλοκότητα του Τενεσί Ουίλιαμς.
Ερμηνείες:
Οι ερμηνείες των ηθοποιών καταφέρνουν να αποδώσουν την εσωτερική διαμάχη και τον πόνο των χαρακτήρων. Είναι εντυπωσιακές, με τους ηθοποιούς να ζωντανεύουν τους ρόλους με πάθος και αυθεντικότητα. Η Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ – Μάγκι, η "γάτα" του τίτλου, είναι παθιασμένη και αφοσιωμένη στη διάσωση του γάμου της και στην εξασφάλιση μιας θέσης στην κληρονομιά. Είναι ένας δυναμικός χαρακτήρας, γεμάτος ένταση και πάθος, με έντονη σκηνική παρουσία, που φέρει στη σκηνή την απελπισμένη επιθυμία της ηρωίδας για επιβίωση, ασφάλεια και έγκριση. Ο Πέτρος Λαγούτης - Μπρικ, από την άλλη πλευρά, έχει χάσει το νόημα και την πίστη του στη ζωή κι είναι ένας χαρακτήρας με βαθιά τραγικότητα, γεμάτος σιωπηλό πόνο και καταπιεσμένη οργή, η οποία ξεσπά κατά στιγμές σ’ έναν πνιγηρό διάλογο με την πραγματικότητα που αρνείται. Ο Γιάννης Βούρος - Πατέρας εκφράζει ωμά τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, χωρίς να διστάζει να αποκαλύψει τις αλήθειες, που όλοι προσπαθούν να κρύψουν. Μέσα από τον χαρακτήρα του βλέπουμε την ασφυξία, που δημιουργεί η οικογενειακή υποκρισία και την έντονη αποστροφή του για την ψευτιά, που περιβάλλει τις σχέσεις γύρω του. Η αντιπαράθεση μεταξύ Πατέρα και Μπρικ είναι από τις πιο δραματικές στιγμές του έργου, καθώς εκφράζεται το αδιέξοδο, στο οποίο έχουν φτάσει οι σχέσεις τους και το κενό, που έχει αφήσει η απουσία πραγματικής επικοινωνίας. Η Μαρία Κατσανδρή - Μητέρα αρνείται διαρκώς την πικρή αλήθεια και διψάει για αγάπη σ’ έναν κόσμο γεμάτο απάτη και πόνο. Μέσα από τον χαρακτήρα της φαίνεται πώς η αγάπη μπορεί να γίνει τυφλή και εξιδανικευμένη, αλλά και πόσο εύθραυστη μπορεί να γίνει η ανθρώπινη ψυχή όταν χάνει τον προσανατολισμό της και αποφεύγει την πραγματικότητα. Ο Κώστας Ανταλόπουλος - Γκούπερ και η Μένη Κωνσταντινίδου - Μέι συμβολίζουν έναν κόσμο ψυχρού υπολογισμού και υλικής φιλοδοξίας, σε αντίθεση με το βάθος της θλίψης και της προσωπικής αναζήτησης, που χαρακτηρίζουν τον Μπρικ. Μέσα από τους χαρακτήρες αυτούς, ο Ουίλιαμς φωτίζει το ζήτημα της οικογενειακής κληρονομιάς και της μάταιης προσπάθειας για επιτυχία με οποιοδήποτε κόστος, συχνά εις βάρος της αληθινής ανθρώπινης σύνδεσης και των βαθύτερων αξιών.
Συνολικά:
Η “Λυσσασμένη Γάτα” είναι ένα τραγικό θεατρικό έργο, που όταν αποδίδεται σωστά, έχει τη δύναμη να σπάσει τα όρια της θεατρικής απόστασης και να κάνει το κοινό να νιώσει την αγωνία και την απόγνωση των χαρακτήρων. Είναι ένα ταξίδι στη σιωπηλή κραυγή της ψυχής και την αλήθεια που, παρά την επιμονή να αποκρύβεται, πάντα βρίσκει τρόπο να έρθει στην επιφάνεια. Πρόκειται για μια δυναμική και συναισθηματικά φορτισμένη παράσταση, που εμβαθύνει σε ζητήματα αυτογνωσίας, έρωτα, θανάτου και οικογενειακής πίστης, με τρόπο που κάνει το έργο επίκαιρο και σήμερα! Αξίζει να τη δείτε!
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
