Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή
Η ANDRODELY p.c. παρουσιάζει το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Stephen Belber, «Tape», σε δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά και μετάφραση της Εμμανουέλας Αλεξίου στο Θέατρο 104.
Πώς αντιλαμβάνεται κανείς την πραγματικότητα; Γιατί ο φίλος κάποιου επιλέγει να ανακινήσει μια παλιά τραυματική μνήμη; Πόσο υποτιμημένος και αποτυχημένος μπορεί να νιώθει για να επιλέγει σκόπιμα μια σημαντική στιγμή της ζωής του άλλου να τον κατηγορήσει για μια υποτιθέμενη ιστορία βιασμού, ή έστω ψυχολογικής βίας;
Το σκηνικό τοποθετείται στο φτηνό δωμάτιο ενός μοτέλ με απόλυτα συμβατό στην ατμόσφαιρα μουσικό φόντο τη χαρακτηριστική φωνή του Τομ Γουέιτς.
Ο Βίνσεντ (Kώστας Κάππας) χωρισμένος από την κοπέλα του, που τον θεωρεί ανώριμο, είναι χωμένος στις ουσίες και το αλκοόλ, με μια κατεστραμμένη καθώς φαίνεται ζωή και σχέση. Έρχεται στο Μίσιγκαν προκειμένου να δει τη πρώτη ταινία του φίλου και συμμαθητή του Τζον. Με τη στάση του σώματός του από την αρχή δείχνει έναν βίαιο χαρακτήρα, ατημέλητος, περιφέρεται άσκοπα και νευρικά με το εσώρουχο στο μικρό δωμάτιο ενός μοτέλ εκσφενδονίζοντας σε κατάσταση σχεδόν μέθης τα τενεκεδάκια από τις μπύρες εδώ και εκεί, ενώ αρχίζει σταδιακά να γίνεται όλο και πιο εριστικός επιτιθέμενος στον φίλο του σκηνοθέτη Τζον (Δημήτρης Λιακόπουλος ), όταν αυτός από απλό ενδιαφέρον σχολιάζει την αλλοπρόσαλη εμφάνισή του βλέποντάς τον να κυκλοφορεί με ένα τρύπιο σώβρακο και να πίνει μπύρες και τον συμβουλεύει επίσης να μην είναι τραμπούκος με την κοπέλα του.
Οι επισημάνσεις αυτές πυροδοτούν την καταγγελτική διάθεση του Βίνσεντ, που θυμάται ότι ο Τζον είχε εμπλακεί σε μια συγκεχυμένη υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης της Έιμι, της τότε κοπέλας του Βίνσεντ, ενός συνεσταλμένου κοριτσιού. Τον κατηγορεί και εκείνος του λέει ότι της είχε ζητήσει συγγνώμη. Ο Βίνσεντ ενώ δείχνει άνθρωπος με χοντρούς τρόπους και μάλλον με συμπεριφορά αγενή επιμένει για το τραύμα που μπορεί η κίνηση αυτή του Τζον να έχει προκαλέσει στην Έιμι και ότι ένα συγγνώμη δεν αρκεί για να θεραπεύσει την άρρωστη ψυχή της.
Πανέξυπνο κείμενο, που εισάγει τον χαρακτήρα του Βίνσεντ με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και υποστηρίζεται από τον εκπληκτικό Κώστα Κάππα, με κίνηση ανθρώπου, που μάλλον δεν πέτυχε και τόσο στη ζωή του και που τώρα ενώ έρχεται να συγχαρεί τον φίλο του για την ταινία, πετά τη χολή του για να αισθανθεί καλύτερος. Η σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά ακολουθεί την ευφυέστατη γραφή και συντονίζει έναν καταιγιστικό Βίνσεντ, έναν υποχωρητικό, μάλλον σε αμηχανία Τζον, Δημήτρη Λιακόπουλο, που δεν προλαβαίνει να χαρεί την αναμονή του έργου του και βάλλεται από τον φίλο του για ένα ατιμώρητο υποτιθέμενο έγκλημα. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με την εμφάνιση του θύματος, που ευτυχώς ο σκηνοθέτης δεν την βάζει στη θέση της αδικημένης και καταρακωμένης γυναίκας, αλλά μιας δυναμικής, ανεξάρτητης και πανέμορφης συμμαθήτριας, που χαίρεται που βλέπει και τους δυο και που συνεχίζει τη ζωή της με δράση και προοπτική.
Η Έιμι (Εμμανουέλα Αλεξίου), αντεισαγγελέας πια, άνετη με τους δυο συμμαθητές της και τα εφηβικά φλερτ της, περνά όμορφες στιγμές μαζί τους και όταν ο Βίνσεντ πάει να το ¨γυρίσει¨στον βιασμό, να εκβιάσει, ίσως και να καιρδοσκοπήσει, εκείνη τον αρνείται. Για εκείνη δεν ήταν βιασμός. Μένουμε έτσι με το ερώτημα αν τώρα είναι αυτή η αλήθεια, ή είναι ο τρόπος που θέλει το ¨θύμα¨ να βλέπει εκείνη την εμπειρία. Το σίγουρο είναι ότι αυτό είναι πίσω τους και για την Έιμι θεραπευμένο τραύμα ή καθόλου τραύμα. Η πραγματικότητα είναι αυτό που θέλει ο καθένας γι΄αυτόν. Τα ίδιο συμβαίνει και για τους τρεις ήρωες του έργου. Ο μόνος μάλλον στατικός, δυστυχισμένος και αποτυχημένος είναι ό Βίνσεντ.
Ένα σύγχρονο, γρήγορο, μοντέρνο έργο με εξαιρετικές ερμηνείες, ένας λόγος που ρέει και υποστηρίζεται από μια φρέσκια , νεανική σκηνοθετική ματιά.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
