Baling

Αρχείο Παίχτηκε από 09/05/2018 έως 10/05/2018
στο Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Σύλληψη: Mark Teh
Σκηνοθέτης: Mark Teh

Περιγραφή

Το κομουνιστικό παρελθόν της Μαλαισίας που αποσιωπήθηκε, μα ακόμα την στοιχειώνει, επιστρέφει χάρη στη συνταρακτική αναβίωση των Baling Talks. Ο Μαλαισιανός σκηνοθέτης Mark Teh αξιοποιεί αυθεντικά αρχεία και συνθέτει μια φορτισμένη περφόρφανς, που ακροβατεί ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και το πολιτικό δράμα, ενώ διαπραγματεύεται τις έννοιες της συμφιλίωσης, της θυσίας, της ταυτότητας και της ανεξαρτησίας.

 Αυτή η περφόρμανς, που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης στις 9 και 10 Μαΐου, φέρνει στο φως το χρονικό των ιστορικών συνομιλιών που έγιναν στην προσπάθεια για επίτευξη ειρήνης, μεταξύ των βρετανικών αποικιακών δυνάμεων και των εξεγερμένων Μαλαισιανών κομουνιστών, οι οποίοι μάχονταν για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους. Τον Δεκέμβριο του 1955, σε μια σχολική τάξη της σπαρασσόμενης από τον παρατεταμένο πόλεμο Μαλαισίας, τρεις πολιτικοί συναντήθηκαν σε μια μακρά διαδικασία ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Στα ονομαζόμενα Baling Talks συμμετείχαν ο τότε πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Μαλαισίας, Tengku Abdul Rahman, ο Βρετανός διοικητής της Σιγκαπούρης, David Marshall, και ο ηγέτης του Κομουνιστικού Κόμματος και επικεφαλής της αντιαποικιοκρατικής εξέγερσης, Chin Peng. Μολονότι δεν απέφεραν την άρση κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στην οποία είχε περιέλθει η χώρα, οι συνομιλίες σηματοδότησαν έναν σταθμό για τη γέννηση του κράτους της Μαλαισίας.

Περισσότερα

Mark Teh

Εβδομήντα χρόνια μετά, ο Μαλαισιανός σκηνοθέτης και ερευνητής Μαρκ Τεχ με το Baling επανεξετάζει το ιστορικό συμβάν, αποκαλύπτοντας καλά κρυμμένα μυστικά για το παρελθόν της πατρίδας του και ερευνώντας την πολυπρόσωπη φύση της Ιστορίας.

Αξιοποιώντας τα αυθεντικά αρχεία των διαπραγματεύσεων και δουλεύοντας με τέσσερις μη επαγγελματίες ηθοποιούς, ο Τεχ φέρνει στο φως σπαράγματα από φωνές του παρελθόντος και συνθέτει μια φορτισμένη περφόρφανς, που ισορροπεί ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και το πολιτικό δράμα.

Στη διάρκεια αυτού του ελλειπτικού ιστορικού ταξιδιού, περφόρμερ και θεατές μετακινούνται διαρκώς, δημιουργώντας πεδία χώρου και χρόνου και αντανακλώντας τις γεωπολιτικές και ιδεολογικές μετατοπίσεις του νεαρού μαλαισιανού κράτους, που ιδρύθηκε μόλις το 1963.

Εμμονικά αφοσιωμένος στην υπόθεση των Baling Talks, ο Μαρκ Τεχ παρουσίασε την πρώτη εκδοχή της περφόρμανς το 2005, ως εν εξελίξει έργο, που ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια αργότερα. Καθώς επιμένει να έρχεται αντιμέτωπος με τα «φαντάσματα» που στοιχειώνουν μέχρι σήμερα τη χώρα του, αναδεικνύει συνάμα την οικουμενικότητα της αφήγησής του, αφού διαπραγματεύεται τις έννοιες της συμφιλίωσης, της θυσίας, της ταυτότητας και της ανεξαρτησίας.

 

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ

Τετάρτη 9 Μαΐου | Στα αγγλικά, με διερμηνεία στα ελληνικά

Συζήτηση του κοινού με τον Mark Teh και την June Tan

Συντονισμός: Tarek Abou El Fetouh, ανεξάρτητος επιμελητής

 

Βοηθός Σκηνοθέτη: June Tan
Σχεδιασμός Παραγωγής: Wong Tay Sy
Σχεδιασμός Οπτικών Προβολών: Fahmi Reza
Σχεδιασμός Φωτισμών: Syamsul Azhar
Διεύθυνση Σκηνής: Woon Siew Yin
Περφόρμερ: Anne James, Imri Nasution, Faiq Syazwan Kuhiri
Μετάφραση στα ελληνικά: Γιάννης Καλιφατίδης

Το Baling είναι ανάθεση του Asian Culture Complex Theatre (Νότια Κορέα)

Διεύθυνση Παραγωγής: Five Arts Centre (Μαλαισία)

Συμπαραγωγοί: Asian Culture Centre – Theatre (Νότια Κορέα), Performing Arts Meeting in Yokohama 2016 Executive Committee (Ιαπωνία) και Kyoto Experiment (Ιαπωνία)

 

Διαβάστε περισσότερα

Ο σκηνοθέτης, επιμελητής και ερευνητής Μαρκ Τεχ γεννήθηκε το 1981 στη Μαλαισία. Το ενδιαφέρον του για το πολιτικό θέατρο εκδηλώθηκε από τα μαθητικά του κιόλας χρόνια και σταδιακά μετασχηματίστηκε στα υβριδικά θεάματα που παρουσιάζει την τελευταία δεκαπενταετία. Η Ιστορία, η μνήμη και ο αστικός χώρος τροφοδοτούν τα θέματα των περφόρμανς του, οι οποίες εμπνέονται από τα πεδία των εικαστικών και των νέων τεχνολογιών. Αποφοίτησε με μεταπτυχιακό πάνω στην Τέχνη και την Πολιτική από το πανεπιστήμιο Goldsmiths του Λονδίνου και διδάσκει στο Τμήμα Περφόρμανς και Νέων Μέσων του μαλαισιανού πανεπιστημίου Sunway. Ο Μαρκ είναι μέλος του Five Arts Centre, μιας συλλογικότητας καλλιτεχνών, ακτιβιστών και παραγωγών από τη Μαλαισία. Εκτός ασιατικού εδάφους, οι παραστάσεις του έχουν φιλοξενηθεί στο Βερολίνο, το Λονδίνο και τη Μελβούρνη.

Ο Τεχ επιλέγει συνειδητά να μη δουλεύει με επαγγελματίες ηθοποιούς, αλλά με περφόρμερ που έχουν ακτιβιστική δράση. Πιστεύει πως «το θέατρο είναι ένας χώρος κριτικής αντανάκλασης κάθε είδους έκφρασης και τόπος συλλογής ποικίλων απόψεων. Ακόμα περισσότερο, είναι ένας χώρος όπου το αόρατο καθίσταται ορατό». Είναι χαρακτηριστικό πως οι πρωταγωνιστές του στο Baling διατυπώνουν την προσωπική τους άποψη και εμπλοκή πάνω στα ιστορικά γεγονότα που αφηγούνται.

Ο Τσιν Πενγκ (1924-2013) υπήρξε για δεκαετίες επικεφαλής του Κομουνιστικού Κόμματος της Μαλαισίας. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου αγωνίστηκε μαζί με τους Βρετανούς κατά της ιαπωνικής κατοχής της πατρίδας του· ωστόσο, τρία χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, ηγήθηκε της ένοπλης αντιαποικιοκρατικής εξέγερσης κατά των Βρετανών, με αίτημα την ανεξαρτησία της Μαλαισίας και τη μετατροπή της σε Λαϊκή Δημοκρατία. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, αυτοεξόριστος πλέον στην Ταϊλάνδη –όπου και πέθανε–, κατηγορήθηκε πως επιχείρησε να ανατρέψει τη νόμιμη μαλαισιανή κυβέρνηση για να εγκαθιδρύσει κομουνιστικό καθεστώς. Το 2000 κατέθεσε αίτημα επιστροφής στη Μαλαισία, το οποίο απορρίφθηκε.

«Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» (Malayan Emergency) ονομάστηκε από τους Βρετανούς η δωδεκαετής περίοδος (1948-60) συγκρούσεων μεταξύ των αποικιοκρατικών δυνάμεων και του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού της Μαλαισίας που τελούσε υπό τον έλεγχο του Κομουνιστικού Κόμματος της Μαλαισίας.

Ο Μαρκ Τεχ γεννήθηκε τη χρονιά που ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού της Μαλαισίας ο Mahathir Bin Mohamed, στον οποίο και αποδίδεται η οικονομική και βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας. Η γενιά που ανδρώθηκε επί πρωθυπουργίας του, γνωρίζοντας ένα άλλο πρόσωπο της Μαλαισίας, αποκαλείται σχηματικά Mahathir babies.

Στα αγγλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους.

 

 

Onassis Fast Forward Festival 5 - Athens

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση έχει στον πυρήνα της ύπαρξής της την Αθήνα. Από τις 2 έως τις 16 Μαΐου μας καλεί να ανακαλύψουμε το 5ο Onassis Fast Forward Festival Athens. Από το Μουσείο της Ακρόπολης έως το Εθνικό Θέατρο, από τη Διπλάρειο Σχολή έως την Ίριδα, από το Αναγνωστήριο του Βαλλιάνειου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος έως μια παλιά κατοικία στη Δεριγνύ, από τη Βιβλιοθήκη της Νομικής Σχολής (Παλαιό Χημείο) έως το Πεδίον του Άρεως και τους χώρους της Στέγης, το Onassis Fast Forward Festival 5 – Athens, με αναθέσεις, διεθνείς συμπαραγωγές και παγκόσμιες πρεμιέρες, ανιχνεύει τις ρωγμές του χρόνου στα όρια του μύθου και της μαρτυρίας, της εμπειρίας και της φαντασίας.

Καλλιτέχνες και ερευνητές από διάφορα μέρη ανά τον κόσμο διερευνούν τον καθοριστικό ρόλο της αρχαιολογίας στην κατασκευή των εθνικών αφηγήσεων και της συλλογικής μνήμης, αλλά και τη διαλεκτική σχέση της με την πολιτιστική κληρονομιά.

Στο FFF5 συμμετέχουν: Kader Attia, Matthew Barney, Ali Cherri, Chto Delat (Tsaplya Olga Egorova, Nina Gasteva, Nikolay Oleynikov, Dmitry Vilensky), Hikaru Fujii, Joana Hadjithomas & Khalil Joreige, Iceland Dance Company (Erna Ómarsdóttir & Valdimar Jóhannsson), Anton Kats, Ragnar Kjartansson, Μέντη Μέγα, Leonardo Moreira, Rabih Mroué, Markus Öhrn, Walid Raad, Ho Rui An, Rayyane Tabet, Mark Teh, Ho Tzu Nyen, Akram Zaatari, Robert Zhao Renhui κ.ά.

Καλλιτεχνική Επιμέλεια Φεστιβάλ: Κάτια Αρφαρά
Γενική Διεύθυνση Παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου
Γενική Τεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
Εκτέλεση Παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Οργάνωση Παραγωγής: Χριστίνα Πιτούλη
Γενικός Συντονισμός & Έρευνα: Μαρίνα Τρουπή
Συντονισμός Συζητήσεων και Εργαστηρίων: Μυρτώ Λάβδα, Ελεάννα Σεμιτέλου, Μαρίνα Τρουπή
Βοηθοί Εκτέλεσης Παραγωγής: Δέσποινα Σιφνιάδου, Ειρηλένα Τσάμη, Γιώργος Λιναρδάκης, Κωστής Λεβάντης

 

Σημείωμα Αφροδίτης Παναγιωτάκου, Διευθύντριας Πολιτισμού Ιδρύματος Ωνάση

Το Onassis Fast Forward Festival 5 – Athens διεκδικεί την έκπληξη στην πόλη που νομίζουμε ότι ξέρουμε. Δημιουργεί πεδία πειραματισμού για τους καλλιτέχνες και τους πολίτες, για να καταλάβουμε όσα μας συνδέουν και όσα μας χωρίζουν, για να δημιουργήσουμε παρά να προσδιορίσουμε μια κοινή επικράτεια, για να πυροδοτήσουμε συζητήσεις γύρω από το τι σημαίνει να ζει κανείς σήμερα σε πόλεις τραυματισμένες, ανήσυχες και, γι’ αυτό, ζωντανές. Το Onassis Fast Forward Festival 5 είναι εδώ για να διεγείρει την περιέργεια και να άρει την άρνηση για ό,τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, μέσα μας, γύρω μας.

Ένα φεστιβάλ τοπικό, γι’ αυτό και παγκόσμιο, εντοπισμένο και οικουμενικό. Ένα φεστιβάλ που θέλει να συνομιλήσει όχι μόνο με τον χώρο, αλλά κυρίως με την κατάσταση, συμπυκνώνοντας τον χρόνο και τον τόπο, βασισμένο στα ίδια τα υλικά της πόλης, που δεν είναι άλλα από τα διανύσματα της ζωής των ανθρώπων της. Έτσι, κυκλοφορεί στον δημόσιο και τον κοινωνικό χώρο, καταλαμβάνει κτίρια, επαναπροσδιορίζει το περιεχόμενό τους.

Η Αθήνα των πολυκατοικιών και των νεοκλασικών, της Ιστορίας και της αρχαιολογίας, της μνήμης και του παρόντος, του ματαιωμένου μεγαλείου και της παραπλανητικής νοσταλγίας, η Αθήνα των διαστρωματώσεων και των στρωματογραφικών κενών, με τα δικά της ίχνη βίας και καταστροφών, με τις δικές της ιστορικές ασυμφωνίες, αποκαλύπτεται.

Αναθέσεις, διεθνείς συμπαραγωγές και παγκόσμιες πρεμιέρες συνδέουν πρόσωπα και οργανισμούς, συγκεντρώνοντας στο κέντρο της πόλης εκείνους που θέλουν να αναρωτηθούν, αλλά κυρίως όσους η τυχαιότητα, και όχι η πρόθεση, τους φέρει κοντά σε όσα θα συμβούν.

Καλλιτέχνες του κόσμου, με αφετηρία τους τη Βηρυτό, το Βερολίνο, την Κουάλα Λουμπούρ, το Παρίσι, το Ρέικιαβικ, το Σάο Πάολο, τη Σιγκαπούρη, τη Στοκχόλμη και το Τόκυο –σε συνεργασία με Έλληνες καλλιτέχνες, ερευνητές και κατοίκους– ανασκάπτουν και επαναπροσδιορίζουν το αρχαίο και πρόσφατο παρελθόν της Αθήνας, έτσι όπως αυτό ψιθυρίζει ή κραυγάζει στο παρόν.

 

Σημείωμα Κάτιας Αρφαρά, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Θεάτρου & Χορού της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Σε μια χρονική περίοδο πολιτιστικού ιμπεριαλισμού και νεοαποικιακής ρητορικής, το 5ο FFF διερευνά το πεδίο μιας διευρυμένης αρχαιολογίας, που αμφισβητεί επιστημονικές βεβαιότητες και ιστορικές γραμμικότητες. Μέσα από επιτόπια και αρχειακή έρευνα, επιστημονική μεθοδολογία, επαναδράσεις και επανοικειοποιήσεις του αρχαίου και πρόσφατου παρελθόντος της Αθήνας, οι καλλιτέχνες αρθρώνουν έναν κριτικό στοχασμό πάνω στα μνημεία, τα τέχνεργα και τα κατάλοιπα. Αναθέσεις, συμπαραγωγές και επιτόπιες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις σε δημόσιους οργανισμούς και ανοιχτούς χώρους της πόλης ανιχνεύουν τον σημαίνοντα ρόλο της αρχαιολογίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς στη διαμόρφωση εθνικών και θρησκευτικών ταυτοτήτων και, κατά συνέπεια, στην ερμηνεία της ιστορίας.

Με την εκταφή λανθανουσών αφηγήσεων, το φετινό φεστιβάλ μεταμορφώνεται σε παλίμψηστο, αποκαλύπτοντας τις χρονικές και χωρικές διαστάσεις των υλικών τεκμηρίων και τις πολλαπλές «αλήθειες» τους. Πώς μπορεί η τέχνη να διατηρήσει μια κριτική θέση απέναντι σε ρητορικές που στιγματίζουν το δημόσιο χώρο; Πώς μπορεί ένα καλλιτεχνικό έργο να αμφισβητήσει την αυταρχική κληρονομιά της δημόσιας μνήμης; Μπορούμε να επαναδιαπραγματευτούμε έννοιες όπως η πολιτιστική κληρονομιά σε μια πόλη σαν την Αθήνα, όπου τα κατάλοιπα του παρελθόντος θεωρούνται ως τα φυσικά τεκμήρια της αδιάλειπτης συνέχειας του ελληνικού πολιτισμού;

Με ένα δεκαπενθήμερο πρόγραμμα εγκαταστάσεων, περφόρμανς, εκθέσεων, προβολών, εργαστηρίων και δημόσιων διαλόγων, το φεστιβάλ επιχειρεί να δημιουργήσει ένα δυναμικό κοινό πεδίο ή, όπως το έθεσε ο Édouard Glissant, έναν ανοιχτό χώρο «ποιητικής αναγκαιότητας» όπου παράγονται συνεχώς σχέσεις μεταξύ των ιδεών και των φαντασιακών του ενός μέρους και των αντίστοιχων ενός άλλου.