Φεστιβάλ Αντίβαρο

Αρχείο Παίχτηκε από 15/03/2019 έως 21/04/2019
στο Κέντρο Λαϊκής Τέχνης (Κρήτη)

Σχετικά

Τέσσερα χρόνια πλούσιος θεατρικός χειμώνας στο Ρέθυμνο

 Με καινούργιες παραστάσεις, νέα πρόσωπα και γεμάτο ζωντάνια ανοίγει για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά το Φεστιβάλ Αντίβαρο την αυλαία του, έτοιμο να υποδεχτεί τους θεατρόφιλους του Ρεθύμνου στο μικρό, κομψό, ατμοσφαιρικό και λειτουργικό θέατρο του πανέμορφου κτηρίου στην οδό Κριτοβουλίδου 17.

Όπως και τις προηγούμενες φορές το Φεστιβάλ συνεχίζει τις προσπάθειές του να συνδέσει το πλούσιο θεατρικό γίγνεσθαι της Αθήνας με τις προσδοκίες για ψυχαγωγία μιας μικρής νησιωτικής πόλης. Το κοινό θα βρεθεί συμμέτοχο σε μία σειρά επιτυχημένων παραστάσεων, οι οποίες κέντρισαν το ενδιαφέρον της πρωτεύουσας και τώρα έρχονται να ανανεώσουν τη θεατρική ζωή της Κρήτης.

Το φετινό Φεστιβάλ ανοίγει με τη θεατρική ομάδα Αντίβαρο και το έργο Η μέθοδος Γκρόνχολμ, του Καταλανού συγγραφέα Τζόρντι Γκαλθεράν σε σκηνοθεσία του Μανώλη Σειραγάκη στις 15, 16, 17, 22, 23 και 24 Μαρτίου. Τέσσερις άνθρωποι συναντιούνται ως συνυποψήφιοι στον προθάλαμο μιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας που ζητά διευθυντή πωλήσεων. Οι απίστευτες δοκιμασίες στις οποίες θα υποβληθούν δεν είναι σίγουρο ότι θα τους φέρουν πιο κοντά, θα τους δείξουν όμως ποιοι πραγματικά είναι οι άνθρωποι που είναι απέναντί τους, κι ακόμα περισσότερο τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που κρύβεται μέσα στο ίδιο τους το σώμα. Στήνοντας το έργο με μπόλικο σασπένς, ο ισπανός δραματουργός φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με συνεχείς ανατροπές, για να τον οδηγήσει σε ένα απρόβλεπτο τέλος.

Τη σκυτάλη παίρνει στη συνέχεια ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος με το Ένα μάθημα χορού, στις 25 και 26 Μαρτίου, σε κείμενο του Μαρκ Σαν Ζερμέν. Μία δραματικά αστεία και τραγικά ειλικρινής κομεντί για το ερώτημα που δεν παύει ποτέ να χορεύει στο μυαλό σου: Τι θα πει νορμάλ; Και μετά από πόσες στροφές θα πάψει επιτέλους να σε νοιάζει; Το έργο μιλά για τις συναισθηματικές μας αγκυλώσεις μέσα από την ιστορία μιας ταλαντούχας χορεύτριας που αποχαιρετά την καριέρα της εξαιτίας ενός τραυματισμού κι ενός καθηγητή γεωφυσικής με Σύνδρομο Άσπεργκερ. Στους δυο κεντρικούς ρόλους εμφανίζονται ο Γιωργής Τσαμπουράκης και η Βίκυ Παπαδοπούλου. Η παράσταση είναι ιδανική για εφηβικό κοινό.

Στις 29 Μαρτίου ακολουθεί η Χριστίνα Μαξούρη, η οποία επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησαν όλα: στο Φεστιβάλ Αντίβαρο. Στα 4 χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη-πρώτη εκδήλωση του Φεστιβάλ που δεν ήταν άλλη από τα δικά της Δανεικά Παπούτσια έχει προκύψει ένας υπέροχος καινούριος δίσκος, τον οποίο η Χριστίνα θα μας παρουσιάσει με τον γνωστό της τρόπο. Τραγούδια του πόθου και του έρωτα για μια ξεχωριστή νύχτα στο Ρέθυμνο. Με τίτλο «Το άσπρο μαμά νοσταλγώ» η αισθαντική τραγουδίστρια παρουσιάζει καινούργια τραγούδια του Άγγελου Τριανταφύλλου που εντάσσονται σε ένα δίσκο-συνεργασία ανάμεσα στην ερμηνεύτρια και τον συνθέτη και μια σειρά άλλα παλιότερα, απρόβλεπτα και ειδικά εκτελεσμένα. Στο βιολοντσέλο ο Τάσος Μισιρλής και  στο πιάνο και τις ενορχηστρώσεις ο Κώστας Ευαγγελίδης.

Συνεχίζοντας, ο Γιάννης Νικολαΐδης και η Εταιρεία Θεάτρου Αιχμή μας παρουσιάζουν ένα έργο γραμμένο από την ποιήτρια Βιβή Κοψιδά-Βρεττού αφιερωμένο στη Μαρία Πολυδούρη με ομώνυμο τίτλο στις 30 και 31 Μαρτίου. «Μάτια μιας περήφανης ψυχής και απόλυτης σε όλα, μάτια που δεν κλείνουν φοβισμένα, μάτια μοιραίας Εκάβης, τα μάτια της». Η Πολυδούρη και ο Καρυωτάκης ανήκουν σε μια νεολαία που θα πιστέψει με πάθος στην κοινωνική δικαιοσύνη και θα στρώσει με τα κορμιά της τους τραγικούς δρόμους της…Τον κεντρικό ρόλο ερμηνεύει υποδειγματικά η Φωτεινή Φιλοσόφου, γνωστή στο κοινό του Ρεθύμνου από τις παλιότερες συμμετοχές της στο Αναγεννησιακό Φεστιβάλ, και ο Νίκος Γιάννακας ενώ το ρόλο του αφηγητή κρατά ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Το επόμενο Σαββατοκύριακο στις 6 και 7 Απριλίου ο Βασίλης Νικολαΐδης με την Ισμήνη του Γιάννη Ρίτσου, ζωντανεύει σκηνικά το συγκλονιστικό σχόλιο του συγγραφέα πάνω στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, μέσα από τη ματιά της επιζώσας αδελφής της τραγικής ηρωίδας. Ανατρεπτικό κι “αιρετικό” κείμενο, μας δείχνει την “άλλη όψη” των πραγμάτων, παρουσιάζοντας μια άλλη αλήθεια και μιαν άλλη διάσταση του γνωστού μύθου. Η παράσταση φτάνει στο 2ο χρόνο επιτυχίας της στις αθηναϊκές σκηνές και έρχεται στο Ρέθυμνο αμέσως μετά από μια σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο θέατρο Φούρνος της Αθήνας. Τον κεντρικό ρόλο ερμηνεύει η Μαριάνθη Σιοντάκη, ενώ τον στρατιώτη που ακούει την εκδοχή της Ισμήνης για τα γεγονότα ερμηνεύει ο Στράτος Χατζηηλίας. Στο τσέλο η Καίτη Πάντζαρη.

Προχωρώντας, στις 13 και 14 Απριλίου έρχεται η Αναγνώριση του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία από τη Γιώτα Φέστα. Μια γυναίκα περιμένει κάθε Πέμπτη απόγευμα έναν άντρα. Ξαφνικά την καλούν για αναγνώριση. Αναγνωρίζει τα σημάδια ενός ανεκπλήρωτου έρωτα. Αναγνωρίζει την ιστορία της ζωής της. Η Γιώτα Φέστα είναι μια ηθοποιός που δεν χρειάζεται συστάσεις. Βαλκανιζατέρ, Σκιάχτρα, Ρεβάνς, Στάκαμαν είναι μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικότερες ταινίες που έχει παίξει ενώ μεγάλος είναι και ο αριθμός των τηλεοπτικών σειρών στις οποίες κράτησε μεγάλους ή μικρότερους ρόλους. Μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, προέρχεται από την πρόσφατη μεγάλη επιτυχία του Γυάλινου κόσμου στο θέατρο Τ της Θεσσαλονίκης κι από το Γλάρο του Θεσσαλικού Θεάτρου.

Το φεστιβάλ φέτος θα κλείσει την αυλαία του με μια πρεμιέρα, με το έργο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή. Ο “Φιλοκτήτης” αποτελεί την πρώτη περιγραφή́ ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Φιλοκτήτης είναι όχι μόνο ο πιο μοναχικός από τους ήρωες του Σοφοκλή αλλά και ο πιο αποτρόπαια αδικημένος. Η ομάδα Elephas tiliensis με βάση την εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα εστιάζει στην σκιαγράφηση της θεραπευτικής λειτουργίας των ηρώων και ερευνά τους εσωτερικούς μηχανισμούς που οδηγούν στη συνεξέλιξή τους.

Ιnstagram: @theatroantivaro

Ώρα έναρξης παραστάσεων: 21:00 

 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

 

“Η μέθοδος Γκρόνχολμ” | 15,16,17,22,23,24/03

Ο Καταλανός συγγραφέας Τζόρντι Γκαλθεράν, συνδυάζοντας το χιουμοριστικό με το δραματικό στοιχείο, καταγγέλει το σκληρό εργασιακό περιβάλλον του σύγχρονου καπιταλισμού. Στήνοντας την πλοκή με σασπένς, φέρνει το θεατή αντιμέτωπο με συνεχείς ανατροπές, για να τον οδηγήσει σε ένα απρόβλεπτο τέλος.

Ο συγγραφέας Τζόρντι Γκαλθεράν αναφέρει για το έργο: «Η ΜΕΘΟΔΟΣ GRONHOLM» αποπειράται να μιλήσει για τη σκληρότητα στις εργασιακές σχέσεις. Και θέλησα να το κάνω αυτό με αφορμή μία από τις πλέον απάνθρωπες διαδικασίες που υφίστανται στον εργασιακό κόσμο: την επιλογή προσωπικού. Η υπόθεση είναι απλή: oι τελευταίοι τέσσερις υποψήφιοι για μία θέση ανώτατου στελέχους σε μια σημαντική πολυεθνική εταιρεία συναντώνται και υποβάλλονται στις τελευταίες δοκιμασίες της διαδικασίας επιλογής, δοκιμασίες οι οποίες, ακροβατώντας στο παράλογο, δε φαίνεται να έχουν καμία σχέση με αυτή καθαυτή τη θέση εργασίας.

Η ιδέα του παιχνιδιού ως αναγωγή στις ανθρώπινες σχέσεις, παιχνίδι το οποίο πάντα υπάρχει στα έργα μου, μετατρέπεται στο συγκεκριμένο έργο στην απόλυτο σύνδεσμο: οι πρωταγωνιστές παίζουν μεταξύ τους και το κοινό προσκαλείται να συμμετάσχει μαζί τους, προσπαθώντας να ανακαλύψει ποιο είναι το ψέμα και ποια η αλήθεια, εάν και όπου αυτό είναι δυνατόν.

Όλες οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι υποψήφιοι, όσο απίστευτο κι εάν φαίνεται, είναι εμπνευσμένες από πραγματικές τεχνικές επιλογής προσωπικού, καταγεγραμμένες σε σοβαρά έργα που έχουν εκπονήσει ειδικοί επί του θέματος. Το μόνο πράγμα που κάνει το έργο είναι να φτάσει τις δοκιμασίες στα άκρα, χωρίς να κρύψει το κωμικό στοιχείο που υποκρύπτεται σ’αυτές.

Η ιδέα για το έργο αυτό γεννήθηκε από μια πραγματική, ανέκδοτη ιστορία. Σε ένα δοχείο απορριμμάτων στη Βαρκελώνη βρέθηκε μια σειρά εγγράφων στα οποία ένας υπάλληλος του τμήματος προσωπικού από μια αλυσίδα σουπερμάρκετ είχε σημειώσει τις εντυπώσεις του για τους υποψηφίους που απευθύνονταν στη θέση του ταμία. Τα σχόλια έβριθαν φράσεων σεξιστικών, ξενοφοβικών και βάρβαρων, του τύπου “χοντρή”, “βλαμμένη, ούτε χειραψία δεν ξέρει να κάνει…”, “τσιριχτή φωνή, μοιάζει ηλίθιος…”, κλπ. Εκείνος ο υπάλληλος, οχυρωμένος πίσω από την “ιερά αποστολή” που του είχε ανατεθεί, θεωρούσε ότι είχε το δικαίωμα να γράφει αυτές τις ανοησίες για άτομα που δε γνώριζε καθόλου, τη δύναμη να τους δώσει ή να τους αρνηθεί μια θέση εργασίας και τη δυνατότητα να είναι σκληρός και αδυσώπητος. Φανταζόμουν αυτές τις άμοιρες κοπέλες που προσπαθούσαν να δώσουν μια καλή εικόνα για το άτομό τους, μια εικόνα “επαγγελματικώς ορθή”, προσπαθώντας να κάνουν αυτό που εκείνες πίστευαν ότι ήταν το προσδοκώμενο, έτοιμες ακόμη και να υποστούν κάποιες μικρές ταπεινώσεις προκειμένου να προσληφθούν σ’ αυτήν τη δουλειά που την είχαν ανάγκη… Αυτό είναι που κάνουν, σε ακραίο βέβαια βαθμό, οι πρωταγωνιστές της «Μεθόδου Gronholm» – γιατί δεν έχει σημασία ούτε ποιοι είμαστε, ούτε πώς είμαστε, αλλά ποιοι φαινόμαστε ότι είμαστε. Η πραγματική μας ταυτότητα δεν ενδιαφέρει κανέναν, ούτε καν εμάς τους ίδιους. Για αυτές τις μικρές, παράπλευρες επιπτώσεις του καπιταλισμού μιλά αυτή η κωμωδία.”

Σκηνοθεσία: Μανώλης Σειραγάκης
Κέιμενο: Τζόρντι Γκαλθεράν
Μετάφραση: Γιώργος Καραμίχος, Μαρία Τσατσαρώνη
Σκηνικά-κοστούμια: Κάλλη Καραδάκη
Φωτισμοί: Μανώλης Σειραγάκης

Βίντεο-φωτογραφία:  Σημείο / By Ble Productions

Διανομή
Φερνάντο: Γιάννης Χατζηβασιλείου
Ενρίκε: Θοδωρής Καρτέρης
Μερσέδες: Ανδρομάχη Σαπουντζή
Κάρλος: Γιάννης Μαυρίδης
Λουίζα: Ελισάβετ Κουμαρέλη

Αδειοδότηση για την Ελλάδα μέσω ΣΟΠΕ Ο.Ε.- www.sope.gr-Σάμου 51 15125 Μαρούσι/Αθήνα-τηλ 210/6857481,498

 

“Ένα μάθημα χορού” | 25,26/03

Στο έργο του Μαρκ Σαν Ζερμέν μια ταλαντούχα χορεύτρια αποχαιρετά την καριέρα της στο Broadway εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού. Ένας καθηγητής γεωφυσικής με σύνδρομο Άσπεργκερ της προσφέρει 2.153 δολάρια για ένα μάθημα χορού. Οι δύο ηθοποιοί ζωντανεύουν μία «χορογραφία» που ξεκινά από απλές κινήσεις αλλά καταλήγει σε μία σύνθετη σπουδή πάνω στις επίπονες κοινωνικές αναπηρίες και τις συναισθηματικές αγκυλώσεις. Ματαιώσεις, μοναξιά, συμπληρωματικότητα, αυτοσαρκασμός και έρωτας από το πουθενά. Ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω, σε ένα ντουέτο τόσο αδέξιο φαινομενικά μα τόσο απροσδόκητα αρμονικό. Το μόνο που χρειάζεται για να μπουν όλα στη θέση τους είναι να ξεχαστούν οι φιγούρες που μέχρι σήμερα δίδαξε εντατικά η κοινωνία, η άρνηση των σόλο, και ο χορεύοντας με παρτενέρ τη μοναδικότητά και την αποδοχή ότι η ζωή είναι ένας χορός που μαθαίνεται βήμα-βήμα.

Ώρα να χορέψεις με την καρδιά σου. Όχι με τα πόδια σου.

συντελεστές

Κείμενο: Dancing Lessons (2015) του Mark St. Germain Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπογδάνος Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος Σκηνικά & Κοστούμια: Λυδία Κοντογιώργη Κινησιολογία: Μαριάννα Καβαλλιεράτου Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Λατουσάκης Φωτογραφίες: Γιάννης Ζάχος Παραγωγή: Visionartt / Κώστας Ξενόπουλος & Παναγιώτα Παρασκευοπούλου

Πρωταγωνιστούν: Βίκυ Παπαδοπούλου & Γιωργής Τσαμπουράκης

 

 

“Το άσπρο μαμά νοσταλγώ” Χριστίνα Μαξούρη | 29/03

Μουσική παράσταση

Μετά τα «Δανεικά Παπούτσια» (Αθήνα, Λονδίνο, Παρίσι, Μιλάνο και εναρκτήρια παράσταση στο 1ο Φεστιβάλ Αντίβαρο) και τα «20+1 Λαϊκά Μεταπολεμικά Τραγούδια με Μπαρόκ Σύνολο» (Φεστιβάλ Αθηνών / Άνοιγμα στην πόλη), η Χριστίνα Μαξούρη, επιλέγει τραγούδια των Χατζιδάκι, Τσιτσάνη, Λοΐζου, Πλέσσα, Ανδριόπουλου, Καραΐνδρου, Σαββόπουλου, Κραουνάκη, Bregovic, Δεληβοριά, Μαραβέγια, Ara Dijian κ.ά. που έχουν συνοδεύσει τις ζωές όλων μας και μαζί με πέντε δεξιοτέχνες μουσικούς, συνθέτουν έναν κόσμο πότε εύθραυστο και πότε εκρηκτικό. Μ’ αυτά επιστρέφει εκεί που ξεκίνησαν όλα: στο Φεστιβάλ Αντίβαρο. Στα 4 χρόνια που μεσολάβησαν έχει προκύψει ένας υπέροχος καινούριος δίσκος, τον οποίο η Χριστίνα θα μας παρουσιάσει με το γνωστό της τρόπο. Tραγούδια του πόθου και του έρωτα για μια ξεχωριστή νύχτα στο Ρέθυμνο.

Παίζουν οι μουσικοί:

βιολοντσέλο: Τάσος Μυσιρλής
πιάνο / ενορχηστρώσεις: Κώστας Ευαγγελίδης
Ερμηνεία: Χριστίνα Μαξούρη

 

“Μαρία Πολυδούρη” | 30,31/03

Ένα έργο γραμμένο από την ποιήτρια Βιβή Κοψιδά-Βρεττού θα ανεβάσει ο Οργανισμός Ελληνικού Θεάτρου Αιχμή φέτος το χειμώνα 2018-2019 στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ στην Αθήνα και θα το πρωτοπαρουσιάσει σε δύο επίσημες πρεμιέρες, στην Πρέβεζα του Καρυωτάκη και στη Λευκάδα, την πατρίδα της συγγραφέως

«Μάτια μιας περήφανης ψυχής και απόλυτης σε όλα, μάτια που δεν κλείνουν φοβισμένα, μάτια μοιραίας Εκάβης, τα μάτια της». Η Πολυδούρη και ο Καρυωτάκης ανήκουν σε μια νεολαία που θα πιστέψει με πάθος στην κοινωνική δικαιοσύνη και θα στρώσει με τα κορμιά της τους τραγικούς δρόμους της …

Ο σκηνοθέτης της παράστασης του έργου ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Γιάννης Νικολαΐδης, με αφορμή την πρεμιέρα στις 23 Ιανουαρίου στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ, μας λέει¨:

«Γνωρίζοντας την ευαίσθητη και ουσιώδη γραφή της ποιήτριας Βιβής Κοψιδά-Βρεττού, πριν από καιρό της ζήτησα να γράψει ένα θεατρικό κείμενο για τη Μαρία Πολυδούρη. Γι αυτή τη σπουδαία γυναίκα αγωνίστρια που όλο της το είναι την οδήγησε στην αναζήτηση του εξ ίσου σπουδαίου Κώστα Καρυωτάκη. Η συνάντηση αυτή υπήρξε μοιραία και για τους δύο. Η ευαισθησία της Βιβής Κοψιδά φώτισε την απέραντη ψυχή της Πολυδούρη προβάλλοντας όλες τις εκδοχές της, τις αδυναμίες και τις ιδιαίτερες ευαισθησίες της ηρωίδας, όπως και του μοιραίου ουσιαστικού συντρόφου της Κώστα Καρυωτάκη. Μου παρέδωσε ένα έργο πολυδιάστατο, απέραντο και εκτεθειμένο στις ανθρώπινες ευαισθησίες, ρίχνοντας φως στη ζωή της ποιήτριας και στα γεγονότα της πολυτάραχης εποχής, χωρίς να χάνει τίποτα από την ευαίσθητη πλευρά της. Ο ήχος του όπλου του Καρυωτάκη, έδωσε επίγειο τέλος στο συναρπαστικό έρωτα των δύο μαχητικών ανθρώπων, που ένωσαν τις σκέψεις τους και την απέραντη ευαισθησία τους γι αυτόν τον κόσμο. Πιστεύω πως άφησαν μια αρχή σ ένα νήμα για να ψάξουμε κάποτε την έξοδο από το λαβύρινθο.

Ευχαριστώ τη Βιβή Κοψιδά που μου έδωσε την ευκαιρία να προσπαθήσω να βυθιστώ στην εσωτερική διαδρομή της σκέψης αυτής της σπουδαίας γυναίκας. Πραγματικά η Πολυδούρη κλείνει τη ζωή της στέλνοντας το τελευταίο της μήνυμα στον Κ. Καρυωτάκη λέγοντας: « Φύγαμε κι οι δύο για έναν άγνωστο κόσμο. Αλλίμονο όχι μαζί…» Θα ήμουν άδικος να μην ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου Στέφανο Νικολαΐδη για την επιλογή της μουσικής, τον Στέφανο Κεραμιδά για τους φωτισμούς και την Όλγα Σχοινά για τα σκηνικά και τα κοστούμια που εξυπηρέτησαν και φώτισαν το κείμενο και τις ιδέες μου. Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω τους ηθοποιούς που ερμήνευσαν τους δύο ποιητές Τη Φωτεινή Φιλοσόφου που με το κύρος της ερμηνείας και την ευαισθησία της μετέφερε όλον το ψυχισμό της ηρωίδας και το Νίκο Γιάννακα που ερμήνευσε το ρόλο του με λιτότητα συνέπεια και ευαισθησία.

Γιάννης Νικολαΐδης

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Γιάννης Νικολαΐδης
Σκηνικά – κοστούμια: Όλγας Σχοινά
Μουσική επιμέλεια: Στέφανος Νικολαΐδης
Φωτισμοί: Στέφανος Κεραμιδάς
Φωτογράφιση: Αθηνά Λεκκάκου
Στο ρόλο της Πολυδούρη η Φωτεινή Φιλοσόφου
Κώστας Καρυωτάκης ο Νίκος Γιάννακας
Αφηγητής ο Γιάννης Νικολαΐδης

 

 

“Ισμήνη” του Γιάννη Ρίτσου | 06,07/04

Η «Ισμήνη», ο ποιητικός μονόλογος του Γιάννη Ρίτσου (μέρος της συλλογής «Τέταρτη Διάσταση» (1956-1972), τα κείμενα αυτά θεωρούνται από τα σημαντικότερα του Ποιητή) είναι ένα συγκλονιστικό σχόλιο του συγγραφέα πάνω στην «Αντιγόνη», μέσα από τη ματιά της επιζώσης αδελφής της τραγικής ηρωίδας. Ανατρεπτικό κι “αιρετικό” κείμενο, μας δείχνει την “άλλη όψη” των πραγμάτων, παρουσιάζοντας μιαν άλλη αλήθεια και μιαν άλλη διάσταση του γνωστού μύθου…

Η φθορά, ο θάνατος, ο ανομολόγητος έρωτας, το καθήκον, η ματαιοδοξία της δόξας, οι χαμένες ζωές, η ματαιότητα της εξουσίας, είναι μερικά μόνο από τα θέματα που εκφράζονται ανάγλυφα και μέσα απο εξαίσιες εικόνες, δίνοντας στο κείμενο μια ιδιαίτερη ζωντάνια και θεατρικότητα.

Τελικά μέσα από το έργο αυτό του Ρίτσου η Ισμήνη αναδεικνύεται σε τραγική ηρωίδα, μέσα από την αδυναμία της να ζήσει όπως θα επιθυμούσε, σε συμφωνία με την προσωπική της κοσμοθεωρία.

Συντελεστές της παράστασης:

Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης Σκηνικός χώρος, κοστούμια: Δημήτρης Ντάσιος Μουσική σύνθεση: Πλάτων Ανδριτσάκης Κινησιολογική επιμέλεια: Έφη Καρακώστα Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος Βοηθός σκηνοθέτη: Σταυρούλα Πετρέλλη Φωτογραφίες: Σωτηρία Ψαρρού Ειδικό μακιγιάζ: Κατερίνα Πεφτίτση

Ισμήνη: Μαριάνθη Σοντάκη
Νεαρός αξιωματικός: Στράτος Χατζηηλίας
Βιολοντσέλο: Καίτη Πάντζαρη

“Αναγνώριση” του Άκη Δήμου | 13,14/04

Μια γυναίκα περιμένει κάθε Πέμπτη απόγευμα έναν άντρα. Ξαφνικά την καλούν για αναγνώριση. Αναγνωρίζει τα σημάδια ενός ανεκπλήρωτου έρωτα. Αναγνωρίζει την ιστορία της ζωής της.

“Τι θα πει θα σε σκέφτομαι πάντα”; “Τι άλλο από το θα σε αδικώ ισόβια”;

Μια ερωτική ιστορία σαν κι αυτές που περνούν πάνω απ’ τις ζωές και τις σαρώνουν. Τις αφήνουν γυμνές και έρημες.

“… Ήθελα να γράψω αυτή την ιστορία γι αυτή τη γυναίκα και γι αυτόν τον άντρα, που είναι ανυπόφορα παρών σ’ αυτό το έργο, κι ας μη μπορεί να αρθρώσει ούτε λέξη…” Άκης Δήμου

“Πρέπει να είναι χειμώνας, για να μπορώ να φανταστώ μιαν Άνοιξη”.

Συντελεστές:

Κείμενο: Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία:  Φρόσω Μαστρόκαλου – Γιώτα Φέστα
Ερμηνεία: Γιώτα Φέστα
Σχεδιασμός ήχου:  Σοφία Καμαγιάννη

 

“Φιλοκτήτης” του Σοφοκλή | 20,21/04

Ο “Φιλοκτήτης” αποτελεί την πρώτη περιγραφή ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Φιλοκτήτης είναι όχι μόνο ο πιο μοναχικός από τους ήρωες του Σοφοκλή αλλά και ο πιο αποτρόπαια αδικημένος. Στην Ιλιάδα ο Φιλοκτήτης αναφέρεται για την Aπουσία του από τον Τρωικό Πόλεμο -η εξορία τον απέκλεισε από τις ηρωικές αφηγήσεις, τον εξαίρεσε από τον ηρωικό κόσμο-. Αναφέρεται να έχει εκστρατεύσει μαζί με τους Έλληνες στην Τροία με επτά πλοία. Όμως δεν φτάνει ποτέ στην Τροία, καθώς τον δαγκώνει ένα ιερό υδρόβιο φίδι, στο νησί Χρύσα. Οι Ατρείδες (Αγαμέμνων και Μενέλαος) εξορίζουν τον Φιλοκτήτη στη Λήμνο, γιατί δεν αντέχουν τη δυσοσμία της πληγής του και τις φωνές του από τους πόνους, που διαταράσσουν όλο το στρατόπεδο. Ζει, εδώ και δέκα χρόνια, σε μια σπηλιά ολομόναχος, άρρωστος, με μόνο εφόδιο τα περίφημα τόξα του Ηρακλή, τα οποία του χάρισε ο ίδιος ο ήρωας όταν ο Φιλοκτήτης τον έσωσε. Στη Λήμνο φτάνουν ο Οδυσσέας και ο Νεοπτόλεμος, από την Τροία, για να πείσει ο Νεοπτόλεμος τον Φιλοκτήτη να τους ακολουθήσει στην Τροία, μια και ο χρησμός του μάντη Έλενου λέει πως οι Έλληνες θα κερδίσουν τον πόλεμο μόνο με τα ανίκητα βέλη του Ηρακλή, τα οποία κατέχει ο Φιλοκτήτης. Ο Οδυσσέας προτρέπει τον Νεοπτόλεμο να ξεγελάσει τον Φιλοκτήτη και να τον πάρει μαζί του στην Τροία. Τον προτρέπει να θυσιάσει για μια φορά τη συνείδηση του, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. «Φύση ή εκπαίδευση, τι από τα δύο υπερέχει;». Εδώ, η διαλεκτική τίθεται σε διάζευξη με τη βία και τον δόλο. Το έργο επικεντρώνεται στον άνθρωπο και στον αγώνα του. Το κάθε πρόσωπο διακρίνεται από τη σπουδαιότητα που δίνει στη μια ή στην άλλη αξία (την ηθική του), αλλά και από την έμφαση που τη χρησιμοποιεί, καθρεφτίζοντας, έτσι, τον χαρακτήρα του (ψυχολογία). Ο καθένας δεν αντιπροσωπεύει παρά μόνο τη δική του επιλογή, τη δική του θέληση, την ανθρώπινη κρίση του. Με άλλα λόγια η ψυχολογία αρχίζει με την ηθική. Η ηθική είναι αυτή που ανοίγει πρώτη τους δρόμους της εσωτερικότητας. Αναδεικνύονται, έτσι, πολιτικά ζητήματα, τίθενται ζητήματα αξιών (φιλία, συνεργασία, συμπόνια, δικαιοσύνη) και συνδέονται με την αρρώστια και την οδύνη αλλά και με τη θεραπεία. Μια θεραπεία πολυδιάστατη σε κυριολεκτικό και μεταφορικό επίπεδο. Ένα εκπληκτικό μάθημα εκπαίδευσης στην ενσυναίσθηση. Η ιστορία του Φιλοκτήτη αναδεικνύει την δυσκολία του αγώνα για επιβίωση έξω από την ανθρώπινη κοινωνία, αφού η μνήμη των άλλων είναι η απόδειξη ότι υπήρξαμε. Η θεραπεία συμβαίνει, και οι αλλαγές συντελούνται ασυνείδητα και βοηθούν στην ανάληψη ευθύνης του θεραπευόμενου και στην αύξηση των επιλογών του. Εδώ, ο Σοφοκλής πλησιάζει περισσότερο, κατά παράδοξο τρόπο, στην ψυχολογία του ασυνειδήτου, είναι πιο κοντά στον Φρόιντ απ’ όσο ο Ευριπίδης. Η «σχέση» των δύο ηρώων του δράματος που αναπτύσσεται σταδιακά, είναι αυτή που βοηθά τους δύο ήρωες να θεραπευτούν, έστω κι αν ξεκινά από τη μια πλευρά με δόλιο σκοπό. Όμως η σχέση αυτή είναι θεραπευτική διότι, εντέλει, χτίζεται πάνω στη βαθιά πίστη και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του ανθρώπου να αντισταθεί και να μετατρέψει τη δυσλειτουργία σε υγεία, ψυχική και σωματική. Η ομάδα Elephas tiliensis με βάση την εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα εστιάζει στην σκιαγράφιση της θεραπευτικής λειτουργίας των ηρώων και ερευνά τους εσωτερικούς μηχανισμούς που οδηγούν στη συνεξέλιξή τους.

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Δραματουργική επεξεργασία, Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου
Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Σκηνικά, Κοστούμια: Ιωάννα Πλέσσα
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Υπέρτιτλοι: supertitles

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιούλα Μπούνταλη, Ειρήνη Μπούνταλη, Δημήτρης Αγαρτζίδη

Ευχαριστούμε την “supertitles” για την ευγενική παραχώρηση των υπερτίτλων.

Εισιτήρια: Εισιτήρια, 10, 8 και 6 Ευρώ, Εισιτήριο διαρκείας (για όλες τις παραστάσεις) 50 Ευρώ, μειωμένο 40 Ευρώ
Κρατήσεις: 6988399325

Από φέτος οι κρατήσεις μπορούν να γίνονται και από την ιστοσελίδα του Αντίβαρου www.antivaro.com η οποία προσφέρει και περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση