Μέσα στο ναρκοπέδιο, μου είπαν πως θα μάθω να χορεύω

Τι ώρα πήγατε σπίτι του;

Σας είχε προσκαλέσει εκείνος;

Τι χρώμα ήταν ο καναπές στο σαλόνι;

Πού ήταν η κρεβατοκάμαρα;

Είστε σίγουρος ότι ήταν δεξιά από τον διάδρομο;

Εσείς αντισταθήκατε;

Τι είπατε;

Το είπατε δυνατά;

Είστε σίγουρος πως το άκουσε;

Μια παράσταση για το σεξουαλικό τραύμα ως τομή στη βιογραφία του υποκειμένου και το αποτύπωμά του στο σώμα, τη σεξουαλικότητα, τον ψυχισμό, τη μνήμη και τις σχέσεις. Ένας μονόλογος που εστιάζει στο σύστημα εξουσίας το οποίο αξιολογεί, διαβαθμίζει, ταξινομεί τα θύματα ως «ιδεατά θύματα», «λιγότερο θύματα» ή «μη θύματα», διαμορφώνοντας τους όρους της συμβολικής τους εξόντωσης.

Το έργο είναι εμπνευσμένο από ένα πραγματικό γεγονός: τον βιασμό ενός γκέι αγοριού, που αναδείχθηκε στο πλαίσιο του ελληνικού #MeToo. Με τη συγκατάθεσή του, η μαρτυρία του αποδίδεται σκηνικά μέσω μιας μυθοπλαστικής μεταγραφής. Έτσι, αρθρώνεται ένας ευρύτερος κοινωνικοπολιτικός στοχασμός σχετικά με τα όρια και τις παραβιάσεις του σώματος, αλλά και τις επεξεργασίες και τους μετασχηματισμούς των τραυματικών συμβάντων, με κριτικό βλέμμα απέναντι στις συστημικές έμφυλες, ταξικές και σεξουαλικές σχέσεις εξουσίας.

*Ο τίτλος του έργου προέρχεται από το ποίημα του Ocean Vuong “Πες μου κάτι καλό” σε μετάφραση του Δημήτρη Μαύρου (εκδόσεις Gutenberg).

*Ευχαριστούμε πολύ τις εκδόσεις Αντίποδες για την παραχώρηση χρήσης αποσπασμάτων από το βιβλίο του Édouard Louis “Ιστορία της βίας”.

Βοηθός σκηνοθέτιδας: Ειρήνη Βουρλάκου

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κατσής

Εκτέλεση παραγωγής: Lάz-Las theatre group

Σχεδιασμός αφίσας: Αναστασία Δαφερέρα

Γραφιστική επιμέλεια για το Eteron: Χαρά Μπαλάκα

Μια παραγωγή του Eteron – Ινστιτούτο για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή.

Συμπαραγωγή: Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / ΚΕΤ