Ο «Τελευταίος Γιάνκης» του Άρθουρ Μίλερ

Ένα από τα τελευταία και πιο ώριμα έργα του Άρθουρ Μίλερ, ο «Τελευταίος Γιάνκης» (1993), ανεβαίνει στη σκηνή με αφορμή τις διαχρονικές θεματικές του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα: την κοινωνική απομόνωση, την ηθική παρακμή, και τη σύγκρουση του ατόμου με ένα σύστημα που δεν επιτρέπει σε κανέναν να υπάρξει ελεύθερα.

Μέσα από τις παράλληλες ιστορίες δύο ζευγαριών, ο Μίλερ ξετυλίγει την αποδόμηση του αμερικανικού ονείρου —και μαζί του καπιταλιστικού μοντέλου ζωής— σε ένα μεσοαστικό περιβάλλον, όπου η επιτυχία μετριέται με χρήμα, και κάθε ηθική ή πνευματική αξία υποτιμάται δραματικά.

Ο Λιρόι, ο «τελευταίος Γιάνκης», απόγονος του ιστορικού Χάμιλτον, εργάζεται ως ξυλουργός. Αρνείται να προδώσει τις ηθικές του αξίες και εκπροσωπεί με τη σιωπηλή του αξιοπρέπεια μια εποχή που χάνεται. Η σύζυγός του, Πατρίσια, βυθίζεται στην κατάθλιψη, όχι μόνο λόγω της οικονομικής δυσχέρειας, αλλά επειδή βλέπει τα όνειρά της να καταρρέουν. Νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική, όπου γνωρίζει την Κάρεν —μια γυναίκα σαφώς πλουσιότερη, που παρ’ όλα αυτά νοσεί εξίσου βαθιά, βυθισμένη στα χάπια και την απόγνωση ενός κόσμου που ορίζει τα πάντα με γνώμονα το χρήμα.

Ο σύζυγος της Κάρεν, ο κύριος Φρικ, επιτυχημένος και ευκατάστατος, αδυνατεί να κατανοήσει τη συναισθηματική κατάρρευση της γυναίκας του. Μέσα από τις συναντήσεις των δύο ζευγαριών, ο Μίλερ υφαίνει ένα πολυεπίπεδο σχόλιο πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη, τη μοναξιά και την ψευδαίσθηση της επιτυχίας.

Με καυστικό, σχεδόν μαύρο χιούμορ —όχι τόσο συνηθισμένο στη δραματουργία του— και μια αφοπλιστική λιτότητα, καρπός της μακράς εμπειρίας του στη ζωή και στο θέατρο, ο Άρθουρ Μίλερ καταθέτει ένα έργο που μοιάζει σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ.

Ο «Τελευταίος Γιάνκης» είναι ταυτόχρονα πολιτικός και προσωπικός. Αναδεικνύει την ασφυκτική περιχαράκωση του ατόμου στον πυρήνα της «ιεράς» οικογένειας, τη συλλογική απάθεια και την υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής από ένα αδηφάγο σύστημα. Με πρωταγωνιστές ζωντανούς, αληθινούς χαρακτήρες, το έργο υπενθυμίζει ότι το ατομικό και το συλλογικό δεν μπορούν ποτέ να διαχωριστούν.

Ευχαριστούμε θερμά την Ελληνική Φίλαθλη Ομοσπονδία Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης (Ε.Φ.Ο.Επ.Α.), τον Πρόεδρο  κ. Παναγιώτη Τζόβολο, καθώς και τους Προπονητές της εθνικής ομάδας κ. Κωνσταντίνο Βατσακλή και κ. Χρήστο Λάμη, για την πολύτιμη συμβολή τους

Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Χορηγός Επικοινωνίας: Alpha