Το Μαύρο Νερό

Αρχείο Παίχτηκε από 07/11/2022 έως 27/12/2022
στο Altera Pars
Διάρκεια: 75’
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Διασκευή: Έλσα Ανδριανού
Δραματουργία: Έλσα Ανδριανού
Σκηνοθέτης: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνογραφία: Δήμητρα Τερζή
Κοστούμια: Δήμητρα Τερζή
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Μουσική σύνθεση: Θοδωρής Αμπαζής
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Χατούπη, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Ελένη Μποζάκη
Παίζουν μουσική: Παναγιώτης Πασχάλης
Χορεύουν: Νέδη Αγαπίου, Νάγια Ξυλά, Ιωάννα Σίσκου

Περιγραφή

«Το Μαύρο Νερό» της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας (2004) Ελφρίντε Γέλινεκ, σε διασκευή της Έλσας Ανδριανού, ανεβαίνει από την Δευτέρα 7 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Altera Pars.

Περισσότερα

της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας (2004) Ελφρίντε Γέλινεκ

Ένα κείμενο-μανιφέστο εμπνευσμένο από το σκάνδαλο στην Ίμπιζα (Ibiza affair)

Σε ένα ισπανικό θέρετρο, μια κρυφά εγκατεστημένη κάμερα καταγράφει τη συνάντηση ενός ανερχόμενου ακροδεξιού Αυστριακού πολιτικού με τη φερόμενη ανιψιά ενός Ρώσου ολιγάρχη. Ο άντρας, μεθυσμένος από την εξουσία, υπόσχεται στη γυναίκα κυριαρχία στο εθνικό μιντιακό τοπίο και μια σειρά αποκλειστικών συμβολαίων με την επερχόμενη κυβέρνηση, εφόσον τον βοηθήσει να εκλεγεί. Όταν το σχέδιο δημοσιοποιείται, η καριέρα του πολιτικού καταστρέφεται και η κυβέρνηση καταρρέει.

«….Φιλειρηνικός, ορθολογικός, ο Θεός! Μας παρασύρει προς τα μέσα. Μας παρασύρει στης βίας την αγκαλιά!...»

Στην παράσταση, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή, ο «Πολιτικός» (Ιερώνυμος Καλετσάνος) σαγηνεύεται από τον «Νέο Θεό» (Δήμητρα Χατούπη) και μεταμορφώνεται ως άλλος Πενθέας σε σύγχρονη μαινάδα. Όμως ο σύγχρονος Θεός παρακολουθεί ακατάπαυστα, καθώς τα πάντα καταγράφονται στην κάμερα από την κορυφαία του «Χορού» (Ελένη Μποζάκη), έως ότου εκείνη, αηδιασμένη από το συνεχές τσουνάμι χυδαιότητας και κυνισμού, ανατρέπει την έκβαση της ιστορίας.

Έχουμε άραγε το δικαίωμα να είμαστε το ίδιο αισιόδοξοι για την έκβαση της πραγματικότητας;

Τα πραγματικά πρόσωπα για τα οποία γράφεται το «Μαύρο Νερό» είναι γνωστά, αλλά το έργο τα υπερβαίνει καθώς, όπως συνηθίζει, η Elfriede Jelinek ασχολείται με τα θεμελιώδη. Συνδυάζει με εύστοχο τρόπο τρέχοντα γεγονότα με τη φιλοσοφία και το αρχαίο δράμα εγκιβωτίζοντας μείζονα μοτίβα του παρελθόντος σ' ένα παρόν απολύτως τοξικό και αφήνοντας να αναφανεί ένα μέλλον μιαρό, αλλά -το κυριότερο- αμφισβητούμενο.

Το κείμενο είναι ένας λεκτικός καταρράκτης που σμιλεύοντας γλυπτά νοήματα, που τα διαπερνούν ορατές και αόρατες αναφορές στις “Βάκχες” του Ευριπίδη, κοιτάζει προς τα πίσω, στις απαρχές της βίας και ανατέμνει την κατάλυση των ορίων εν μέσω έκστασης. Έτσι, αποτυπώνεται εμμέσως πλην σαφώς ο σύγχρονος κόσμος καθώς βαδίζει σε αβέβαιο ή/και ολέθριο μέλλον περίκλειστος στη φούσκα μιας προκατασκευασμένης ανέμελης χαράς.

«…Θα θέλατε να ξεπουλήσετε το αίμα σας, αν έχει κάποια αξία; Ελεύθερα, γιατί όχι; Αν μπουν στο οπτικό σου πεδίο θραύσματα, να τα λειάνεις, προτού κυλήσουν δάκρυα. Δεν θα ξαναχύσουμε δάκρυ για τα επόμενα πενήντα χρόνια! Μετά όλα θα ξαναρχίσουν από την αρχή, μόνο που θα 'χουν λιώσει οι δρόμοι, τα διόδια θα 'χουν πληρωθεί, τα ζώα θα 'χουν φαγωθεί, το νερό θα 'χει απομυζηθεί…»

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλεξάν Σαριγιάν

Φωτογραφίες: Ζαφείρω Βλάχου

Οργάνωση παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας

Παραγωγή: Η ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΗΩΣ

Social Media: Χρύσα Νταή

Επικοινωνία: Art Ensemble | Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

Η παράσταση επιχορηγείται και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

Φωτογραφίες

9 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Μια πολύ απαιτητική σπονδυλωτή παράσταση για το πώς ασκείται η εξουσία στις μέρες μας. Και μια καταγγελία της σύγχρονης απάνθρωπης ζωής. Κορυφαία αποτύπωση του ανθρώπινου ευτελισμού η σκηνή όπου οι νεαρές κοπέλες πηγαίνουν να κάνουν μπάνιο σε μια παραλία γεμάτη πτώματα προσφύγων.

  2. Το θέατρο είναι τέχνη και η τέχνη δεν είναι, ούτε μπορεί να είναι αντικειμενική. Αν ήταν αντικειμενική θα ήταν μονοδιάστατη. Εμείς που αγαπάμε το θέατρο, δε πρέπει να γινόμαστε ούτε σκληροί ούτε απόλυτοι σε ότι δε συνορεύει με τις προσωπικές μας προτιμήσεις. Έκανα αυτή την νύξη γιατί πρόκειται για μια ιδιαίτερη παράσταση που δεν είναι για όλους μας. Έχει πράγματι πολλά στοιχεία αρχαίου δράματος. "Τον ήρωα", ο πολιτικός που στην αρχή μπορεί να έχει καλές προθέσεις. "Ο από μηχανής θεός", ένας καταναλωτικός-υλιστικός θεός που δε βοηθά τον ήρωα στην εύρεση λύσης αλλά τον χρησιμοποιεί σαν κάτι ακόμα αναλώσιμο. "Ο χορός", τέσσερις νεαρές κοπέλες τόσο όμορφες όσο και εύπιστες, όπως ο λαός.Ένας συμπυκνωμένος χείμαρρος λεκτικών μηνυμάτων σε χαοτικό τοπίο!

  3. Πολύ πυκνό και πολύ γρήγορα εκφερόμενο κείμενο, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει να γίνει αντιληπτό από το θεατή. Αυτό αντισταθμίζεται όσο είναι εφικτό από τις πολύ πολύ καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, την άψογη σκηνοθεσία τη μουσική επένδυση και το τραγούδι. Μία συμπαθητική, ανεκτή και επίκαιρη παράσταση που θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να είναι πάρα πολύ καλή.

  4. Η παράσταση ήταν πρωτότυπη, ευχάριστη, καλοκουρδισμένη με ωραίο ρυθμό, λίγες δόσεις χιούμορ και πολλά μηνύματα. Όλοι οι ηθοποιοί ήταν υπέροχοι και η σκηνοθεσία αρκετά ενδιαφέρουσα. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!