Βροχή τα βέλη

«Τα μαλλιά σου έμοιαζαν με καταράκτες - το νερό που δεν έγινε δάκρυα - αν κολυμπούσα θα πήγαινα όπου ονειρευόμουν»

«Πόσο εδώ είσαι ενώ λείπεις - πόσο κοντά σε νιώθω ενώ είσαι τόσο μακριά- πόσο με πνίγει η αγκαλιά σου, εσύ που ήσουν πάντα τρυφερή στα αγγίγματα».

Ένας άντρας γιορτάζει τα πεντηκοστά του γενέθλια και ενώ περιμένει τους καλεσμένους του, κάνει μια πρόβα για το τι θα τους πει.

Για τα παιδικά του χρόνια, το επάγγελμα του, τον γάμο του, τις γυναίκες της ζωής του, τους φόβους και τις αγωνίες του, τα λάθη, τις αλήθειες και τα ψέματα του.

Ως που μπορούν να φτάσουν οι αποκαλύψεις του; Πόσα θα τολμήσει να πει;

Ο ήρωας μιλάει με ενθουσιασμό
για την «αξία της «αγάπης χωρίς όρια»,
το πάθος του για μια νέα ζωή γεμάτη συμπόνια και τρυφερότητα για τους άλλους ανθρώπους, την αξία της φιλίας,
την ελπίδα του να «ξαναγεννηθεί»
ως καινούργιος άνθρωπος.

Λέει ο Τζώρτζογλου: “Ο ήρωας που υποδύομαι την ημέρα των γενεθλίων του, «εξομολογείται» στους καλεσμένους του, τη ματαίωση της ζωής του, όντας ο ίδιος πετυχημένος επαγγελματικά ως διαφημιστής, χάνει τον μεγάλο του έρωτα και με αυτή την αφορμή, εξομολογείται «την ματαιότητα του ναρκισσισμού», τη μανία του να αρέσεις με οποιοδήποτε κόστος, αλλά και την «απώλεια της αγάπης», την πίκρα του για το παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ, τον πνιγμό του πατέρα του στον Ατλαντικό, την απώλεια της γιαγιάς του που λάτρευε, τη ξεχωριστή μητέρα του, τον χωρισμό του από την γυναίκα του, που ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του. Ταυτόχρονα όμως, μιλάει με ενθουσιασμό για την «αξία της «αγάπης χωρίς όρια», το πάθος του για μια νέα ζωή γεμάτη συμπόνια και τρυφερότητα για τους άλλους ανθρώπους, την αξία της φιλίας, την ελπίδα του να «ξαναγεννηθεί» ως καινούργιος άνθρωπος»!

Λέει στους «καλεσμένους» του:
«Κανέναν δεν περιμένω,κανείς δεν με περιμένει
Εχω μόνο εσάς.
Ελάτε να μου ευχήθητε
να διώξω μακρυά τον κακό εαυτό μου
και εύχομαι… να ξαναγεννηθώ… από την αρχή
Αλήθεια, είναι αργά για ν’ αλλάξω;»

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΖΩΡΤΖΟΓΛΟΥ 

Γνωστός για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο ως Ορέστης στην ταινία "Τοπίο στην ομίχλη" σε σκηνοθεσία (Βραβείο Χρυσού Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών) Θεόδωρο Αγγελόπουλο (Τοπίο στην ομίχλη-Με το Βλέμμα τουΟδυσσέα) οποίος αναφέρθηκε για τον Στράτο ως "κάποιον που μπορεί να απορροφήσει τα πάντα, μετατρέποντάς τα σε πλεονέκτημα".

Επίσης ο St. Holden έγραψε στην κριτική του στους New York Times: ...Ο Ορέστης, τον οποίο ο Στράτος Τζώρτζογλου εμποτίζει με μια «νικητήρια γλυκύτητα», εργάζεται για μια πλανόδια θεατρική εταιρεία που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα. Το «Τοπίο στην ομίχλη» έχει ήδη κερδίσει πολλές διακρίσεις και ήταν η ελληνική συμμετοχή για την καλύτερη ξένη ταινία στα Όσκαρ. Ένα έργο 126 λεπτών εξαιρετικής ομορφιάς.

Ακολούθησε το «One Love and the Other» σε σκηνοθεσία Eva Bergman που πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Lena Endre (The Girl with the Dragon Tattoo - Faithless), στο οποίο ο υποψήφιος για 9 Όσκαρ Ingmar Bergman (Fanny and Alexander-Seventh Seal- Persona) χαρακτήρισε τον Στρατό ως «ένα σπουδαίο βιολι του Stradivarius».

Μετά από αυτό, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία "Πάνω,Κάτω και Πλαγίως" δίπλα στηντην Ειρήνη Παππά (Ηλέκτρα, Ζ, το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι) υπό τη σκηνοθεσία του 5 φορές υποψήφιου για Όσκαρ Μιχαήλ Κακογιάννη (Ζορμπάς ο Έλληνας - Τρωάδες -Ιφιγένεια στην Αυλίδα κ.α)ο οποίος χαρακτήρισε τον Τζώρτζογλου ως «αυτό το σπάνιο φαινόμενο, ένα φυσικό ταλέντο που συνδυάζει την εντυπωσιακή εμφάνιση με το ιδιαίτερο ταλέντο, έχοντας «Χάρισμα» ένος φλογερού ταμπεραμέντου με προσωπική γοητεία».

Ο Στράτος έφτασε στην κορυφή του επαγγέλματός του με την ερμηνεία του ως Σταύρος στην παραπάνω ταινία που του απέσπασε το Βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου στα Ελληνικά Εθνικά Βραβεία.

Ο πρόεδρος της 20th Century Fox Τζιμ Γιανόπουλος είπε για τον Στρατό Τζώρτζογλου: "Ο Στράτος προορίζεται για σπουδαία πράγματα, έχει έναν μοναδικό τρόπο να αιχμαλωτίζει το κοινό με τη γοητεία του, την αυθεντικότητά του και έχει κατακτήσει πραγματικά τη μορφή τέχνης του. Είναι βέβαιο ότι θα πετύχει στην αμερικανική βιομηχανία του θεάματος".

Ενώ η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός για το Moonstruck Ολυμπία Δουκάκη είπε: «Ο Στράτος έχει πολλά να προσφέρει στην αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία με τη μοναδική του αίσθηση της υποκριτικής, που συνδυάζει το ταλέντο, τη διαίσθηση, το πάθος και την αποφασιστικότητα».

Ο Στρατος Τζώρτζογλου είχε την ευλογία να ξεκινήσει την μαθητεία του ως “ο τελευταίος μαθητής του Κάρολου Κουν” στην τελευταία σκηνοθεσία του Κουν της παράστασης “Ο Ήχος του Όπλου” της Λουλάς Αναγνωστάκη στο «Υπόγειο» του Θέατρου Τέχνης.

Συναντήθηκε επαγγελματικά στο Θέατρο με κορυφαίους “δάσκαλους” - σκηνοθέτες, όπως Κάρολος Κουν,Μίνος Βολανάκης, Ζυλ Ντασσέν, Σπύρος Ευαγγελάτος, Ρούλα Πατεράκη, Ανδρέας Βουτσινάς, Γιάννης Κόκκος, Bijoux de Kant-Γιάννης Σκουρλέτης, Άντζελα Μπρούσκου, Καζακο Κώστα,Τσακιρογλου Νικήτα, Λογοθετη Ηλία, Μανωλικακη Ανδρεα, Ζουλια Πέτρο, Δαματη Κοραη κ.α.

Έπαιξε το ρόλο του Πολυνείκη δίπλα στη μεγάλη τραγωδό Αννα Συνοδινου στις «Φοινισσες»του ΕΥΡΙΠΙΔΗ το 1997 στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Γιάννη Καραχισαριδη και μουσική Μικη Θεοδωρακη. Συνεργάστηκε με τον μουσικό Γιάννη Μαρκόπουλο στη «Λειτουργία του Ορφέα»απαγγέλλοντας Ορφικους Ύμνους, σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρη και με τον Μάριο Φραγκουλη στους Δελφους το 1997.

Συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ και έπαιξε για δυο χρόνια τον ρόλο του Διονύσου στις «Βακχες» του ΕΥΡΙΠΙΔΗ σε σκηνοθεσία Τάσου Ρατζου και Νικήτα Τσακιρογλου .οπως και τον ομώνυμο ρόλο στον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Βασίλη Αναστασίου.

Με την ΣΤΕΓΗ συνεργάστηκε σε θεατρικό αναλόγιο του έργου του Δημήτρη Δημητριαδη «Εκκένωση» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου, με την Λύδια Κονιορδου, Όλια Λαζαριδου,Ακυλλα Καραζηση κ.α

Με το ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ δούλεψε σε τρεις παραγωγές
Με την Αθηνα Παππα στο «Πεινάει Κανείς;»
Με τους Bijoux de Kant-Γιάννης Σκουρλέτης σε κείμενα του ποιητή Ιωάννου στο «Είσαι Σκοπός και Γύρω σου Χορεύουν Τσοπανόσκυλα»
Με τους Bijoux de Kant-Γιάννης Σκουρλέτης στο έργο του Ζαν Ζενέ «Εκείνη-Elle»
Με το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ στο έργο της Λαϊνά «Το δέντρο» σε μορφή θεατρικού αναλογίου σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψουλη.
Με το ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ συνεργάστηκε σε θεατρικό αναλόγιο στο έργο του Τσιμαρα Τζανατου το «Δεσποινης Δυστυχία» σε σκηνοθεσία Άσπα Τομπουλη.
Καθώς και στο έργο «Ρομπερτο Τσουκο» του Κολτες σε σκηνοθεσία Άντζελα Μπρούσκου.