Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Πλατής
Φωτογραφίες: Έλενα Τηνιακού
Πως εμπνεύστηκες τη συγγραφή αυτού του έργου;
Πηγαίνοντας να κάνω ένα σεμινάριο παραμυθιού με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου ήθελα να γράψω μία ιστορία για ένα σκιάχτρο και ένα κοράκι. Μέσα από τις ασκήσεις που μας έκανε καθώς και από την συνύπαρξη με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, που τους θεωρώ πλέον καλούς μου φίλους (παιδιά σας ευχαριστώ για όλα) άρχισαν να προκύπτουν οι υπόλοιποι χαρακτήρες καθώς και η εξέλιξη της ιστορίας εν μέρει. Βέβαια από ένα σημείο και μετά η ιστορία σε κατευθύνει αυτή οπότε πιστεύω ότι πρέπει να την ακολουθήσεις.
Πόσο εύκολο είναι να σκηνοθετείς τρεις νέους ηθοποιούς;
Σαν νέος σκηνοθέτης και εγώ ήταν επιλογή μου να συνεργαστώ με νέους ηθοποιούς. Είτε βέβαια νέος ηθοποιός είτε με περισσότερα χρόνια εμπειρίας το θέμα είναι να βρεις κοινούς κώδικες. Αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα. Επίσης πιστεύω ότι πρέπει να αφήσεις το περιθώριο στον ηθοποιό να σου προτείνει πράγματα, να πει τη γνώμη του. Είναι και για τον ίδιο πιο δημιουργικό.
Πως προέκυψε η συνεργασία με το Φώτη Σιώτα στη μουσική της παράστασης;
Όπως λέω συχνά πυκνά "Κι όμως το πιο γλυκό βιολί το παίζει ο Φώτης Σιώτας".Ο Φώτης είναι ένας μουσικός που εκτιμώ απεριόριστα. Τον "γνώρισα" μέσα από τις συνεργασίες του με τους Θανάση Παπακωνσταντίνου, Σωκράτη Μάλαμα και Αλκίνοο Ιωαννίδη. Μετά άρχισα να τον ακολουθώ και στα δικά του projects όπως τους Sancho 003 αλλά και τους Σωτήρες. Μετά από κάποια συναυλία του, νομίζω ήταν με τους Σωτήρες, πήρα το θάρρος να του μιλήσω και να του ζητήσω αν τον ενδιαφέρει να γράψει μουσική για το συγκεκριμένο παραμύθι. Νιώθω πραγματικά πολύ τυχερός που δέχτηκε.
Η συνεργασία σου με την ομάδα αυτή θα συνεχιστεί και σε άλλο έργο στο μέλλον;
Αν λάβεις υπόψιν το γεγονός ότι το όνομα ΑντιΤέχνη το σκέφτηκα εγώ, τότε ναι, σίγουρα θα ξανασυνεργαστώ με τον εαυτό μου (γέλια) Πέρα από την πλάκα όμως πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο μίας μελλοντικής συνεργασίας. Αρκεί να είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για να υλοποιηθεί. Ούτως ή άλλως και οι τρεις είναι εξαιρετικοί ηθοποιοί και πιστεύω ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα διασταυρωθούν οι δρόμοι μας ξανά.
Τι θα έλεγες σε κάποιον για να έρθει να δει την παράσταση; Τι θα αποκομίσει ο θεατής βγαίνοντας από την αίθουσα;
Θα του έλεγα να έρθει για να παρακολουθήσει μία ρομαντική ιστορία. Μπορεί να γελάσει αλλά ενδεχομένως και να κλάψει.Πιστεύω ότι θα αποκομίσει την αίσθηση ότι πρέπει να είμαστε πιο αισιόδοξοι. Και να προσπαθούμε για τα όνειρα μας. Κι αν το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι ο θάνατος τουλάχιστον μέχρι να πεθάνουμε ας ζήσουμε.
Βιογραφικό
Ο Γιάννης Αγγελάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Σούρμενα. Έχει πιστοποιητικό επιτυχούς παρακολούθησης της θεματικής ενότητας «Η σκηνοθεσία στο θέατρο» στα πλαίσια του προγράμματος εξ αποστάσεως εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πιστοποιητικό επιμόρφωσης για το πρόγραμμα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών «Πρακτικές Ασκήσεις Δημιουργικής Γραφής». Τον Ιούνιο του 2015 και τον Ιούλιο του 2017 συμμετείχε στο σεμινάριο παραμυθιού με διδάσκοντα τον Βασίλη Μαυρογεωργίου στο Skrow theater. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια συγγραφής θεατρικού έργου με διδάσκοντες τους Βασίλη Κατσικονούρη και Ειρήνη Κανακάκη, σεμινάρια αυτοσχεδιασμού με τους Ελένη Σκότη στο θέατρο Επί Κολωνώ και Δημήτρη Ήμελλο στο θέατρο Tempus Verum - Εν Αθήναις και σεμινάριο υποκριτικής με τον Δημήτρη Καταλειφό στο Θέατρο των Αλλαγών. Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει στην παράσταση "Όταν λείπει η γάτα" των Σακελλαρίου - Γιαννακόπουλου σε διασκευή της Νινέτας Κασκαρέλη, σκηνοθεσία της Δήμητρας Δερμιτζάκη και παραγωγή της Ομάδας Θεάτρου 08 - Θεατροπαρέα 08 που ανέβηκε τον Μάρτιο του 2019 στο θέατρο του Κολλεγίου Αθηνών για φιλανθρωπικό σκοπό. Μοναδικό ιδρυτικό και σταθερό μέλος της ομάδας ΑντιΤέχνη.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
