Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού
Κάθε ξεκίνημα και μια νέα αρχή, πείτε μας πως βλέπετε τα πράγματα
στο χώρο που έχετε επιλέξει να ακολουθήσετε.
Μάιρα: Με το θέατρο ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ από μικρή ηλικία και στη δραματική σχολή μπήκα σχετικά συνειδητοποιημένη για τις δυσκολίες και την αβεβαιότητα του επαγγέλματος. Η καθημερινότητα όμως του να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα είναι μια πολύ διαφορετική ιστορία. Κι ενώ έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα για τη βελτίωση των συνθηκών του επαγγέλματος, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο για να φτάσουμε σε ένα σύστημα που να αντιμετωπίζει τους ηθοποιούς ως επαγγελματίες και όχι ως χομπίστες.
Γιώργος: Όταν αποφάσισα πως θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο ήμουν 18 χρονών. Μέχρι τότε δεν είχα καμία πρακτική εμπειρία με αυτό και δεν είχα αντιληφθεί τις δυσκολίες του χώρου. Ήταν όλα κάπως ρομαντικά στο μυαλό μου. Μπαίνοντας στη δραματική σχολή, κι αργότερα βγαίνοντας στο επάγγελμα, ήρθα αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Από τις οικονομικές δυσκολίες, μέχρι την υποτίμηση του επαγγέλματος. Παρόλα αυτά ανακάλυψα και τη μαγεία του να βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή, τη μαγεία αυτού που λέμε το να είσαι «στο εδώ και στο τώρα». Έχοντας τη δυνατότητα του να βιώνουμε αυτό, αυτή τη μαγεία της σκηνής, αξίζει τον κόπο να παλεύουμε για να κάνουμε θέατρο, παρόλο που, δυστυχώς, οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα δεν έχουν ακόμα την αντιμετώπιση που τους αρμόζει.
Goldfish στο «Επί Κολωνώ», πείτε μας λίγα λόγια.
Μάιρα: Ο πυρήνας της παράστασης είναι η μοναξιά. Δύο άνθρωποι, όχι απλώς μοναχικοί, αλλά βαθιά μόνοι, συναντιούνται για μια στιγμή. Και μετά η στιγμή αυτή τελειώνει. Η ανάγκη των ανθρώπων αυτών για επαφή, για σύνδεση, για “άγγιγμα”. Τα παιχνίδια που μπορεί να παίξει το μυαλό και μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος για να πάψει να νιώθει
μόνος.
Γιώργος: Το βασικό συστατικό της παράστασης μας είναι η μοναξιά και το που μπορούμε να φτάσουμε για να παλέψουμε με αυτή και να τη νικήσουμε. Προτιμώ όμως να μην αποκαλύψω περισσότερα και να τα δείτε ζωντανά επί σκηνής. Αν κάποιος νιώθει μόνος μπορεί να έρθει να μας παρακολουθήσει και που ξέρεις, ίσως σταματήσει να νιώθει μόνος ή
μπορεί και να συνειδητοποιήσει πως τελικά, στην ουσία, είμαστε όλοι μόνοι μας.
Ποιες οι προσδοκίες σας;
Μάιρα: Με το Goldfish συνειδητοποίησα το πόσο με ενδιαφέρει κι έχω την ανάγκη να μιλάω επί σκηνής για θέματα που αφορούν τον κόσμο μας στο σήμερα. Κι ας είμαστε ειλικρινείς, οι καταστάσεις που βιώνουμε είτε άμεσα είτε ανοίγοντας την τηλεόραση και βλέποντας στις ειδήσεις τι συμβαίνει στο διπλανό σπίτι, είναι τόσο τραγικές που αγγίζουν τη δυστοπία. Θα ήθελα λοιπόν να συνεχίσω είτε να συνδημιουργώ είτε να συμμετέχω σε καλλιτεχνικά εγχειρήματα που φέρουν στο προσκήνιο αυτή την ωμή πραγματικότητα.
Γιώργος: Με αφορά στο θέατρο να καταπιάνομαι με θέματα τα οποία με ιντριγκάρουν. Στόχος μου είναι να μπορώ να καταπιάνομαι με αυτά τα θέματα μαζί με ανθρώπους που έχουμε κοινά όνειρα και αιτήματα και να τα μοιραζόμαστε με το κοινό.
Ποια είναι η πηγή έμπνευση σας;
Μάιρα: Η απόλυτη πηγή έμπνευσης για μένα είναι το να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που θαυμάζεις καλλιτεχνικά. Όταν πρωτοσκεφτήκαμε την ιδέα του Goldfish ξεκίνησα να πλάθω στο μυαλό μου τους χαρακτήρες, πως είναι αυτοί οι άνθρωποι, που ζουν, τι νιώθουν. Μετά διάβασα το κείμενο της Αιμιλίας, είδα τη σκηνογραφική και σκηνοθετική προσέγγιση του Δημήτρη για τη μοναξιά, την ένωση, το θάνατο και όσες σκόρπιες εικόνες είχα στο μυαλό μου απέκτησαν σάρκα και οστά. Αλλά και αφού ετοιμάστηκε η παράσταση, παίζοντας με τον Γιώργο, σε κάθε πρόβα και σε κάθε παράσταση ανακάλυπτα και κάτι καινούριο για τη σχέση αυτών των ανθρώπων και για τον αγώνα τους να κάνουν ένα ψέμα να μοιάζει αληθινό.
Γιώργος: Πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι είναι ένας άνθρωπος, μία ανθρώπινη σχέση, μία κατάσταση. Οτιδήποτε μας κινεί το ενδιαφέρον, οτιδήποτε μπορεί να σταθεί αφορμή στο να μας μετακινήσει τη σκέψη. Κάτι από το οποίο θα πιαστούμε και θα ανακαλύψουμε μέσα από αυτό έναν ολόκληρο κόσμο που μέχρι τώρα δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξη του.
Τι είναι αυτό που σας χαρακτηρίζει ως ανθρώπους και είναι πολύ βοηθητικό για την υποκριτική τέχνη;
Μάιρα: Βλέποντας και παίζοντας θέατρο όλο και περισσότερο με βασανίζει το ερώτημα “Γιατί να ανέβει μία παράσταση;” “Γιατί τώρα;” “Τι έχει να πει;”. Δεν ξέρω αν το θέατρο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο πιστεύω όμως ότι μπορεί να μετακινήσει μυαλά. Θα ήθελα μέσα από κάθε δουλειά μου να προσπαθώ για να το καταφέρω αυτό.
Γιώργος: Ένα πράγμα που μας χαρακτηρίζει είναι η περιέργεια του να ανακαλύπτουμε, να κατανοούμε και να παρουσιάζουμε στον κόσμο τη δουλειά μας, με την ελπίδα του να ταυτιστεί ίσως (ή και όχι), αλλά σίγουρα να νιώσει και να σκεφτεί. Να βιώσει μια εμπειρία που ίσως κάτι μετακινήσει.
Τι έπεται;
Μάιρα & Γιώργος: Με αφορμή το Φεστιβάλ του θεάτρου Επί Κολωνώ, δημιουργήθηκε μια πολύ όμορφη ομάδα. Το Goldfish πιστεύουμε πως θα είναι η αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού που θα ακολουθήσει.
Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ
