Κριτική για την παράσταση "Ανθισμένες μανόλιες"

Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

Πρεμιέρα του έργου του Ρόμπερτ Χάρλινγκ «Ανθισμένες μανόλιες» στις 29 Νοεμβρίου 2021στο Alhambra Art Theatre. σε παραγωγή της Βάσιας Παναγοπούλου.

Η ομότιτλη ταινία Steel Magnolias σε σκηνοθεσία Χέρμπερτ Ρος και σενάριο του ίδιου του θεατρικού συγγραφέα Ρόμπερτ Χάρλινγκ με πρωταγωνίστριες τις: Σάλι Φιλντ, Ντόλι Πάρτον, Σίρλεϊ ΜακΛέιν, ΝτάριλΧάνα, Ολυμπία Δουκάκη και Τζούλια Ρόμπερτς. Κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 15 Νοεμβρίου 1989. Είχε λάβει εξαιρετικές κριτικές και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με συνολικές εισπράξεις 95,9 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Η Τζούλια Ρόμπερτς τότε είχε πάρει υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου και βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της.

Σε ένα κομμωτήριο, όπου συναντιούνται διαφορετικές ιστορίες γυναικών , γίνονται εξομολογήσεις, διαμείβονται καυγάδες και πλέκονται φιλίες. Ακολουθούμε την πορεία κάποιων γυναικών σε ένα ουδέτερο έδαφος, μακριά από την οικογένεια και το σπίτι, ένα μέρος αποφορτισμένο από οτιδήποτε μπορεί να βαραίνει το νου. Ένα καταφύγιο μακριά από την αντρική παρουσία, όπου η γυναίκα επιμελείται την εμφάνισή της και εξομολογείται με ασφάλεια τις σκέψεις της και ξεδιπλώνει τα μύχια της ψυχής της. Παράλληλα είναι ένα χώρος κρυψώνα. Σ΄ έναν κόσμο αποκλεισμένο από τα ανδρικά βλέμματα με σλόγκαν « όμορφη δεν γεννιέσαι, γίνεσαι» μια ομάδα γυναικών ζουν τη ζωή τους, τις ανατροπές της και αντλούν δύναμη και κουράγιο η μια από την άλλη.

Η κομμώτρια (Κατερίνα Μπιλάλη) είναι μια μαχήτρια της ζωής, που διατηρεί ένα συνοικιακό κομμωτήριο, μια φωλιά για τις φίλες της. Νοιάζεται πραγματικά τις πελάτισσες της και τις φροντίζει ακόμα και στα προσωπικά τους θέματα. Η κίνηση της ηθοποιού Κατερίνας Μπιλάλη είναι μελετημένη, απόλυτα επαγγελματική, πραγματικά μπερδεύεται κανείς και νομίζει ότι βρίσκεται μέσα σε κομμωτήριο. Η βοηθός της, Ανέλ, (Εύη Δαέλη), εμφανίζεται στη σκηνή άτολμη νέα κομμώτρια, πρωτοεμφανιζόμενη στην περιοχή και εξελίσσεται εμφανώς σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο.

Η Κλαιρ Μπρέτζελ (Βάσω Γουλιελμάκη), χήρα δημάρχου διακρίνεται από ένα μπρίο και μια χαρά για τη ζωή, διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον αγοράζει το ραδιοφωνικό σταθμό της περιοχής και κάνει επιχειρήσεις. Έχει μια αντιζηλία με την άλλη θαμώνα του κομμωτηρίου την Ηρώ Μουκίου, η οποία είναι κοντά στη φύση και τα ζώα, κάνει μια διαφορετική ζωή σε σχέση με εκείνη. Είναι και οι δυο όμορφες, αλλά με άλλον τρόπο και εντελώς διαφορετική εμφάνιση. Η μεταξύ τους σχέση είναι σαν αντιπαλότητα δυο ομάδων με φανατικούς οπαδούς.

Μητέρα και κόρη στο κομμωτήριο. Άννα Αδριανού και Κρίστη Παπαδοπούλου. Ξεδιπλώνεται όλη η σχέση των δυο αυτών γυναικών, από τα παιδικά χρόνια της κόρης μέχρι τώρα που παντρεύεται. Αναγνωρίζει κανείς τις εντάσεις με τη μητέρα και εισπράττει τις γνώριμες απαντήσεις. Προετοιμάζονται για το γάμο της κόρης. Η μητέρα ( Άννα Αδριανού) Διευθύντρια στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας, που υποστηρίζει άτομα με προβλήματα. Ο πατέρας της νύφης, που δεν εμφανίζεται ποτέ- εξάλλου το έργο είναι εντελώς γυναικεία υπόθεση-, κάνει έντονη την παρουσία του-απουσία του, καθώς πυροβολεί κάθε τόσο για να διώξει τα πουλιά, ώστε να έχουν απομακρυνθεί για τη δεξίωση και να μην ενοχλούν τους καλεσμένους του γάμου. Ένα έργο με γυναικείους ρόλους που δεν αφήνει ασυγκίνητους τους άντρες.

Η κόρη (Κρίστη Παπαδοπούλου), είναι το πρόσωπο καταλύτης. Ευαίσθητη, αλλά και τολμηρή δίνει ένα μάθημα ζωής. Εξελίσσεται όπως όλα τα πρόσωπα μέσα στο έργο και δίνει πάτημα στη μητέρα της ( Άννα Αδριανού) για μια εξαιρετική και σπαρακτική ερμηνεία.

Γίνονται γυναικείες συζητήσεις και αναφέρονται γυναικεία θέματα. Αποκλείεται κάποια γυναίκα να μην αναγνωρίσει τον εαυτό της μέσα στο έργο αυτό.

Μια κωμική τραγωδία , ένα γλυκόπικρο έργο με υπέροχες ερμηνείες της Άννας Αδριανού, της Ηρώς Μουκίου, της Βάσως Γουλιελμάκη, της Κατερίνας Μπιλάλη, της Κρίστης Παπαδοπούλου και της Εύης Δαέλη !

Απολύτως λειτουργική η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κυριακού που αναδεικνύει την ερμηνεία της κάθε ηθοποιού. Εντελώς συμβατά τα σκηνικά της Μαρίας Φιλίππου, καθώς και οι φωτισμοί του Παναγιώτη Μανούση, εστιάζουν πάντα εκεί που πρέπει. Θα πρέπει να αναφερθούμε στα πολύχρωμα και διαφορετικά κοστούμια της Αθηνάς Τρανούλη, ειδικά μελετημένα για κάθε ρόλο, κοστούμια που αναδεικνύουν την διαφορετικότητα του ρόλου και της προσωπικότητάς του, ενώ υποδηλώνουν, δίνουν πληροφορίες για τον ρόλο.

Οι μουσικές επιλογές αξιόλογες ενέτειναν κάθε φορά τη συγκίνηση ή δημιουργούσαν το κατάλληλο κλίμα.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ