Από την θεατρολόγο Μαρινέλλα Φρουζάκη
Μπαίνοντας στο θέατρο Αθηνά, το σκηνικό σε προϊδεάζει ότι θα δεις κάτι ενδιαφέρον, τίποτα όμως δεν μπορούσε να με κάνει να φανταστώ ότι θα παρακολουθούσαμε μια τόσο πιστή μεταφορά του παλιού, καλού, ελληνικού κινηματογράφου.
Η σκηνοθεσία του Βασίλη Θωμόπουλου και τα σκηνικά του Αντώνη Χαλκιά ήταν χαρακτηριστικά-καλά-παλιά-ελληνικά-κινηματογραφικά, μεταφέροντάς σε με μοναδικό τρόπο στην Αθήνα του 60, πάνω σε μια μικρή σκηνή. Μεταφερθήκαμε με ιδιαίτερη ευκολία στο γνωστό φαρμακείο, στο φωτογραφείο, την ταβέρνα...
Οι φωτιστικές επιλογές του Γιώργου Φωτόπουλου, και τα κοστούμια της Νικόλ Παναγιώτου ταίριαζαν απόλυτα με το συνολικό κινηματογραφικό κλίμα, το οποίο απογείωσε η ενορχήστρωση του Νίκου Ξύδη, με τα εμβόλιμα περάσματα της Βαλέριας Κουρούπη τα οποία σηματοδοτούσαν κάθε αλλαγή σκηνής, όπως γινόταν χαρακτηριστικά και στις αγαπημένες μας ελληνικές ταινίες.
Οι ερμηνείες ήταν όλες εξαιρετικές, ο Σπύρος Πούλης ενδεχομένως να είναι ο μοναδικός ηθοποιός της γενιάς του αυτή τη στιγμή, ο οποίος κατάφερε να ενσαρκώσει στη σκηνή έναν τόσο μεγάλο ηθοποιό όπως ο Θανάσης Βέγγος, κάνοντας μια ολόδική του ερμηνεία, μεταφέροντας εξαιρετικά όλα αυτά τα κωμικά στοιχεία του κλασικού ηθοποιού, ακόμη και χαρακτηριστικές γκριμάτσες, χωρίς ωστόσο να πέσει ούτε στιγμή στην παγίδα της μίμησης, που θα μπορούσε εύκολα να τον μεταμορφώσει σε μια καρικατούρα του ηθοποιού, κάνοντας δικό του το κάθε στοιχείο του.
Επίσης απολαυστική ήταν και η ερμηνεία του Γιάννη Μποσταντζόγλου και του Θανάση Βισκαδουράκη, χαρίζοντάς μας στιγμές άφθονου γέλιου, κάτι όχι τόσο εύκολο στο θέατρο. η Βαλέρια Κουρούπη με εξέπληξε ευχάριστα, τόσο φωνητικά, όσο και υποκριτικά, καθώς την έβλεπα πρώτη φορά στο θέατρο.
Σε γενικές γραμμές αποτελεί μια εξαιρετική δουλειά που θα ξαναπαρακολουθούσα ευχαρίστως.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
