Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή
Αυτή τη φορά η Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου επιχείρησε να ανεβάσει ένα πολυβραβευμένο και ιδιαίτερα δύσκολο έργο τον Αύγουστο του Τρέισι Λέτς . Το έργο αυτό έχει κερδίσει το βραβείο Pulitzer, 3 βραβεία Tony, 2 Drama Desk Awards και έχει συγκεντρώσει επαίνους από τον ξένο Τύπο για την ικανότητα του Tracy Letts να ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία. Η αλήθεια είναι ότι οι διάλογοι είναι άλλοτε τρυφεροί, άλλοτε δηκτικοί, φλεγματικοί και άλλοτε κωμικοί . Μ ε αυτή την εναλλαγή γίνεται ακόμα πιο τραγική η κατάσταση αυτής της ανθρωποφαγικής αγίας οικογένειας.
Την τεράστια θεατρική επιτυχία ακολούθησε και η κινηματογραφική μεταφορά του έργου, με πρωταγωνιστές τους Meryl Streep, Julia Roberts, Ewan McGregor, Benedict Cumberbatch, Juliette Lewis κ.α. το 2013, που έφτασε μέχρι τα Όσκαρ.
Εδώ ερασιτέχνες ηθοποιοί σηκώνονται σε αν άλλο επίπεδο, ο ένας προσπαθεί να κατασπαράξει τον άλλο, ικανοποιούν τις ανάγκες τους, εξακοντίζουν βρισιές, μαλλιοτραβιούνται, σπάνε πιάτα, κλαίνε και γελούν. Πολύ δύσκολο εγχείρημα ακόμα και για επαγγελματίες.
Οι παγωμένες εικόνες από την αρχή, εισάγουν αμέσως τον θεατή στο σκληρό θέαμα που θα δει. Καθώς εξάλλου και ο αρχικός διάλογος του Μπέβερλυ και της γυναίκας του της Βαιολέτ.
Ένας μέθυσος, αυτοκτονικός συγγραφέας, ο Μπέρβερλυ (Τάσος Χαλινίδης), ένα φάντασμα που έχει στοιχειώσει τη ζωή όλων των μελών της οικογένειάς του, εμφανίζεται κάθε τόσο σαν leitmotiv, σαν απειλή, σαν ασθένεια αγιάτρευτη, από την οποία κανείς δε μπορεί να αποθεραπευτεί. Είναι μια φιγούρα περιθωριακή, λούμπεν αν κρίνει κανείς από τη στάση σώματος και το σύρσιμο των ποδιών. Μετά την εξαφάνισή του έρχεται και ξαναέρχεται σέρνεται σαν ένας ιός, μια γονιδιακή κατάρα, ανάμεσα στα πρόσωπα της οικογένειάς του, που βέβαια δεν τον βλέπουν αφού έχει πεθάνει. Ως φάντασμα προσομοιάζει με το φάντασμα του Βασιλιά από τον Άμλετ του Σαίξπηρ, μόνο που εδώ το φάντασμα είναι εμφανώς καταρρακωμένο και στραπατσαρισμένο, άρρωστο από φύση. Κάτι βρωμάει στο βασίλειο της Δανίας, όπως και σε αυτό εδώ το βασίλειο και σε όλα τα παράλληλα με αυτό βασίλεια. Η κίνηση του χεριού του, τα δάκτυλά του καθώς πλησιάζουν τους ήρωες, είναι σαν να προτίθεται να του βγάλει την ψυχή.
Η Βαιολέτ , σύζυγός του (Ελπίδα Κοντοσιώζου )για να ξεπεράσει τη χαοτική κατάσταση της οικογένειάς της , για να αντεπεξέλθει μέσα σε αυτή τη δύνη που ζει, έχει πέσει στα χάπια, θα λέγαμε ότι είναι μια γυναίκα εξαρτημένη από ουσίες και μόνιμα χαμένη σε μια θολή σκέψη. Η κίνησή της μιας επί μονίμου μεθυσμένης, μιας πληγωμένης γυναίκας , που έχει συσσωρεύσει μέσα της μεγάλη πίκρα, θυμό, που έχει καταλήξει σε ασθένεια, γιατί καθώς φαίνεται δεν μπορεί να τα διαχειριστεί. Καρκίνος στο στόμα, που δεν μίλησε εγκαίρως, καρκίνος από τον ανομολόγητο θυμό, από τη φιμωμένη αγανάκτηση.
Εκπληκτική στην ερμηνεία της η Ελπίδα Κοντοσιώζου, με τις απειλές της, με εκείνο το χαμένο βλέμμα την παραπαίουσα κίνηση, που μόνο με κάποια διαλείμματα μεθυσμένης ευγένειας διακόπτονταν. Όταν της λένε ότι έχει εθιστεί ανταπαντά επιζητώντας τον οίκτο, ότι « δεν έχω εθιστεί , πονάω!».
Έχουν οι δυο τους ο Μπέβερλυ και η Βαιολέτ, τρεις κόρες την Μπάρμπαρα (Ειρήνη Σεληνιωτάκη), την Άιβυ (Κέλλυ Δασκαλάκη), την Κάρεν (Τζοβάνα Σίτα) αποδέκτες της παθογένειας και των δυο. Πάνω σε αυτές και κυρίως στην Μπάρμπαρα, ξεσπούν και οι δυο, ο αγαπημένος της πατέρας, που τη λάτρευε και αυτή η μάνα που της χρεώνει το γεγονός, ότι την έχει εγκαταλείψει μιας και έκανε αλλού τη δική της οικογένεια, προσπαθώντας μάταια να σωθεί από αυτή. Δεν υπάρχει διαφυγή. Όταν εξαφανίζεται ο πατέρας επιστρέφει με τον άντρα της και την κόρη της για να συμπαρασταθεί στη μητέρα της και να διεκδικήσει το δικαίωμά της να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Τώρα όλοι θα υπακούουν σε αυτή. Ανακαλύπτει όλη την παθογένεια, προσπαθεί να την ελέγξει αποκαλύπτοντας και τη δική της κατεστραμμένη οικογένεια, την πνιγμένη στην υποκρισία και την συμβατικότητα. Υπέροχη η ερμηνεία της Ειρήνης Σεληνιωτάκη, με μια κίνηση απόλυτα ελεγμένη, με μιαν τραγική εκφραστικότητα, έχει ανάγκη να είναι με τον άντρα της, που αγαπά, αν και γνωρίζει ότι την απατά. Τρομερά πληγωμένη από την οικογένεια και από τον σύζυγο και βέβαια αμφισβητημένη από την κόρη της.
Η κόρη της Μπάρμπαρα, η Τζιν (Μαρία Τουγλή), τραγικός αποδέκτης ενός χάους, μια κοπέλα δεκαπέντε χρονών με ακουστικά, απ’ όπου ακούει σταθερά μουσική, που την αποκόβει από το περιβάλλον, που δεν έχει επιλέξει και είναι τοξικό για εκείνη. Εξαιρετική η ερμηνεία της νεαρής αυτής ηθοποιού, που υποδύεται έναν δύσκολο ρόλο μια νεαρής χωμένης στα ναρκωτικά, τα οποία καταναλώνει κρυφά, ενώ η οικογένειά της το υποψιάζεται και εθελοτυφλεί. Οξύμωρο, αλλά για την «εύρυθμη» λειτουργία αυτής της οικογένειας, το κάθε μέλος είναι χωμένο στο δικό του αδιέξοδο. Η Μπάρμπαρα πνιγμένη στην οικογενειακή ασθένεια-κατάρα, ο Μπιλ( Μανόλης Παναγιωτάκης) στην ερωτική επίδοσή του με τις νεαρές φοιτήτριές του στο πανεπιστήμιο και ο παρατηρητής το παιδί τους, να βλέπει, να μην μιλά και να πνίγει το αδιέξοδό της στο τσιγαριλίκι και τον καπνό του.
Ο Μπιλ( Μανόλης Παναγιωτάκης) είναι αλήθεια αδιάφορος. Ήρθε από υποχρέωση για να συμπαρασταθεί στη γυναίκα που απατά, την σύζυγο που έχει αναιρέσει. Υποκρισία και συμβατικότητα.
Η Άιβυ (Κέλλυ Δασκαλάκη) σε μια μόνιμη κατάθλιψη, με ένα πολύ σκοτεινό βλέμμα, που λάμπει, μόνο όταν βρίσκεται με τον αγαπημένο της και « εξάδελφό» της Τσάρλυ (Μιχάλης Παζαρακιώτης). Θα φύγουν μακριά να σωθούν και ας υπάρχουν αντιρρήσεις για τη σχέση αυτή λόγω συγγένειας. Όπως ακούγεται μέσα στο έργο «τι είμαστε όλοι; Μια τυχαία συνεύρεση κυττάρων». Σιγά μην καθίσει να την καθορίσει η συγγένεια και να χάσει την σχέση ζωής, που νομίζει ότι έχει δημιουργήσει. Ένα τραγικό ζευγάρι, με το οποίο ο Λετς δηλώνει αυτό ακριβώς το αναπόφευκτο της μοίρας.
Ο Τσάρλυ (Μιχάλης Παζαρακιώτης), ένα υποτιμημένο παιδί από την ίδια του την μάνα, τον αποκαλεί βλάκα, αλλά και από την βαριά μοίρα που κουβαλά και δεν το γνωρίζει. Εισπράττει αυτή την ενδοοικογενειακή βία και η Άιβυ είναι η μόνη του διέξοδος. Μια τραγική ειρωνεία τέλεια στημένη από τον Λετς. Δεν έβαλε σωστά το ξυπνητήρι και γι΄αυτό η Μάτι Φέι και εκείνος άργησαν και έχασαν την κηδεία του Μπέβερλυ. Όπως θα αποδειχθεί, τίποτα δε γίνεται χωρίς λόγο και αυτό αριστοτεχνικά το δημιουργεί ο συγγραφέας μέχρι το τέλος.
Ένα τυπικό οικογενειακό τραπέζι στο σπίτι των Γουέστον είναι πλήρες από τσακωμούς, σπάνε πιάτα, υποτιμούν την ινδιάνα υπηρέτριά τους Τζόνα (Άννα Μανωλικάκη) Είναι ένα ρινγκ. Η Τζόνα, αυτή η υπηρέτρια είναι μια κοπέλα που συμπυκνώνει όλη την υποτίμηση και τη βία που έχουν δεχτεί οι ινδιάνοι από τους θρασείς κατακτητές. Δεν αντιδρά ποτέ. Δεν εκνευρίζεται, η γλώσσα του σώματος της δείχνει συστολή και υποταγή. Δεν αντιδρά, ούτε και αντιμιλά, πάει να φάει στωικά στο δωμάτιό της μόνη της, όταν στον καλό λόγο για το φαγητό που ετοίμασε δέχεται την ανταπάντηση ότι «για αυτό την πληρώνουν». Δεν της αξίζει ούτε ο έπαινος.
Η Κάρεν (Τζοβάνα Σίτα), η τρίτη κόρη, έχει γνωρίσει τον Στηβ (Τάσος Χαλινίδης) και έχει ανάγκη να ζήσει επιτέλους τον έρωτα και την διαφυγή του, να αγαπηθεί σε κάποιο εξωτικό μέρος, μακριά από τα δηλητηριασμένα βέλη της οικογένειάς της. Όταν αυτό κοντεύει να χαλάσει το υπερασπίζεται με απελπισία, έστω και ισοπεδωμένο. Θα πάρει αυτή τη σανίδα σωτηρίας ακόμα κι αν μπάζει νερά. Ο Στηβ (Τάσος Χαλινίδης), είναι ο απόλυτος αλήτης, εκμαυλιστής και επίδοξος βιαστής, ενώ ο ίδιος ηθοποιός είναι εξαιρετικός ως φάντασμα του Μπέβερλυ.
Η αδελφή της Μπάρμπαρα, η Μάτυ Φέι (Μάρω Κουλουράκη), που έχει έναν γιο τον Τσάρλυ (Μιχάλης Παζαρακιώτης) διακρίνεται από ένα βαρύ εσωτερικό βαρομετρικό, που δεν εξιχνιάζεται παρά στο τέλος. Πάντως και αυτή είναι καταραμένη, όπως όλοι οι άλλοι και αντιπαλεύει το εσωτερικό της αδιέξοδο.
Στο σπίτι αυτό η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Είναι όλοι χωμένοι σε μια κινούμενη λάσπη. Ο θεατής σίγουρα θα ταυτιστεί ή θα αναγνωρίσει στοιχεία της παράστασης στο κοντινό ή στο μακρινό περιβάλλον του.
Όλοι αυτοί οι ερασιτέχνες ηθοποιοί ανέβηκαν στην σκηνή με τη διδασκαλία του πολύπειρου Μάνου Μανιά και μεταμορφώθηκαν στον ρόλο τους, τον οποίο μέσω του σκηνοθέτη τους, μπόρεσαν να εμβαθύνουν και να τον αποδώσουν συγκλονιστικά. Κάποιοι όπως η Ελπίδα Κοντοσιώζου, που φέρει πάνω της όλο το έργο, όπως και η Ειρήνη Σεληνιωτάκη η επίλεκτη κόρη, ο αμνός ή ο αποδιοπομπαίος τράγος, που σηκώνει κεφάλι για να αποδεχτεί όπως όλοι το μοιραίο κοινό τους τέλος. Ωστόσο είναι ένα έργο συνόλου. Αν κάποιο μέρος πέσει θα σωριαστεί όλο το οικοδόμημα και αυτό ακόμα το κάνει δυσκολότερο , όταν μιλάμε για ερασιτέχνες ηθοποιούς.
Σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα συντάσσονται και συντρέχουν υποστηρικτικά τα ηχητικά και ο φωτισμός του Νίκου Τριαλώνη και η μουσική επιμέλεια του ίδιου του σκηνοθέτη. Πανταχού παρόν σε όλη την παράσταση το άυπνο και άοκνο βλέμμα του σκηνοθέτη της Θεατρικής Σκηνής Ηρακλείου Μάνου Μανιά.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι φοιτητές και εργαζόμενοι σε αυτόν τον καιρό της καραντίνας εμπνεύστηκαν από τον Μάνο Μανιά και δούλεψαν πάνω σε αυτό το δύσκολο έργο τον Αύγουστο του Τρέισυ Λεττς. Το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό και επιβεβαιώνει την αξία του ερασιτεχνικού θεάτρου, που αναμφίβολα δίνει διέξοδο, δημιουργεί νέες συνθήκες και αναπλάθει την κοινωνία.
Ας αναλάβει και η Πολιτεία την ευθύνη της και ας στηρίξει τις θεατρικές ομάδες αυτές που τόσα προσφέρουν και των οποίων οι δημιουργοί εξαντλούνται ψυχικά, ενώ αιμορραγούν οικονομικά!
Ερασιτεχνικό θέατρο, ποιο ερασιτεχνικό θέατρο;
Ερασιτεχνικό θέατρο, μια άλλη μορφή τέχνης που απευθύνεται στο ευρύ κοινό, όπως κάθε άλλη επαγγελματική θεατρική παράσταση, που όμως έχει μια ιδιαιτερότητα, οι συντελεστές δεν είναι άνθρωποι που ζουν από αυτό . Οι συντελεστές, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, φωτιστές, σκηνογράφοι μπορούν να είναι εργάτες, υπάλληλοι, γιατροί, φοιτητές, οποιοιδήποτε επαγγελματίες, που επιλέγουν να αφιερώσουν τον χρόνο τους, να επενδύσουν το ταλέντο τους, ή να καλλιεργήσουν κάποια κλίση που μπορεί να έχουν μέσα από τη θεατρική δράση. Είναι κάπως ηρωικό, γιατί το θέατρο θέλει αφοσίωση και πολλή μα πολλή άσκηση.
Το σίγουρο είναι ότι το ερασιτεχνικό θέατρο έχει διαχρονική αξία, απαντάται και στο Όνειρο Καλοκαιρινής νύχτας του Σαίξπηρ, όπου μια ομάδα μαστόρων, χαμηλής κοινωνικής τάξης έχουν κανονίσει να στήσουν μια παράσταση με την ιστορία του Πύραμου και της Θίσβης για το γάμο του Θησέα και τριγυρίζουν μέσα στο δάσος κοντά στην περιοχή της Τιτάνια. Ένας δε από αυτούς μεταμορφώνεται σε γάιδαρο από τον Πουκ και τον ερωτεύεται η Τιτάνια και εξελίσσεται η δράση. Πολλοί οι συμβολισμοί. Καθόλου τυχαία που απλοί άνθρωποι, μετά την εργασία τους, συγκεντρώνονται κάπου ήσυχα και απομονωμένα για να αφοσιωθούν με τον δικό τους τρόπο στην τέχνη του θεάτρου. Έτσι γίνονται και οι πρόβες των ερασιτεχνών. Μετά. Μετά από τις υποχρεώσεις.
Οι ερασιτεχνικές παραστάσεις δίνουν μιαν άλλη πνοή στο θέατρο. Ο καθένας με τον τρόπο του βοηθά στο στήσιμο μιας παράστασης, φέρνει κοστούμια, ρούχα του που μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην σκηνή, έπιπλα από το σπίτι του, συλλέγει πράγματα που μπορεί να είναι χρήσιμα, συνεισφέρει όπως μπορεί, γιατί δεν υπάρχουν συνήθως χορηγοί. Η πρωτοβουλία αυτή όμως του ερασιτεχνικού θεάτρου κινητοποιεί την τοπική κοινωνία και συμβάλλουν πολλοί φορείς ή θα πρέπει να συμβάλλουν πολλοί φορείς για την υποστήριξη τέτοιων πρωτοβουλιών. Οι τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί για την διάδοση μιας παράστασης, τα μεγάλα μαγαζιά με την παροχή υλικών, ο Δήμος με την παροχή των χώρων εκδηλώσεων κ.λ.π
Το θέατρο είναι μια αγωγή ψυχής. Δεν περνάει κανείς μόνο ευχάριστα την ώρα του, αλλά κινητοποιεί μέσα στον καθένα μηχανισμούς σκέψης και προβληματισμού. Το θέατρο σε κάνει να ξεχνιέσαι και να περνάς καλά, σου θυμίζει όμως και όλα αυτά τα σημαντικά που χρειάζεσαι για να εξελιχθείς σαν άνθρωπος, για να βελτιώσεις τις συνθήκες γύρω σου. Είναι μια ευκαιρία να εκφράσεις όλα αυτά τα συναισθήματα που έχεις καλά κλεισμένα μέσα σου και δυσκολεύεσαι να πεις με λόγια. Είναι μια σπάνια μορφή έκφρασης, που δεν ταυτίζεται μόνο με το επαγγελματικό κομμάτι του θεάτρου, αλλά δίνει πρόσβαση στα φώτα της ράμπας σε όλους όσους έχουν ανάγκη να εκφραστούν εκεί έξω. Η έκφραση δεν αφορά μόνο την έκθεση στο κοινό, αλλά και το ξεγύμνωμα του εαυτού. Μέσα από το ερασιτεχνικό θέατρο έρχεται κάποιος αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τον γνωρίζει καλύτερα. Η συνεργασία με τους άλλους συντελεστές, είναι μια δοκιμασία και μια άσκηση, που μόνο προς το καλύτερο αποβλέπει.
Βλέποντας ένα έργο σαν τον Αύγουστο μπορεί να μην ταυτιστεί κάποιος σε όλα τα σημεία, όμως είναι σίγουρο ότι θα αναγνωρίσει στην παράσταση στοιχεία δικά του ή του περιβάλλοντός του. Στον θεατή τώρα υπάρχει ένας διάλογος εσωτερικός την ώρα της παράστασης με τον ρόλο, με το ηθοποιό στη σκηνή. Βγαίνοντας από μια τέτοια παράσταση δεν βγαίνει κάποιος ίδιος, είναι αλλαγμένος.
Οι ηθοποιοί από την άλλη που έχουν εμβαθύνει στο κείμενο και το ρόλο, δεν θα είναι ξανά οι ίδιοι. Θα έχουν αποκομίσει τέτοιο πλούτο που θα τους είναι πολύτιμος για όλη τους τη ζωή. Θα έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους σε τέτοιο βαθμό, που θα μπορούν να αναγνωρίσουν τις αδυναμίες τους, ή τα δυνατά τους σημεία και να επεξεργαστούν τροποποιώντας προς το καλύτερο το περιβάλλον τους.
Όπως πολύ σωστά έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης της θεατρικής σκηνής Ηρακλείου
« Το Θέατρο είναι ένα πολύ δύσκολο χόμπι»
Είναι καλό να υπάρχουν πολλές θεατρικές ομάδες, όμως θα πρέπει να αναρωτηθεί και η Πολιτεία για το τι κάνει για να βοηθήσει τον Πολιτισμό και να μην τον συρρικνώνει. Δεν γίνεται όλο το βάρος να βαρύνει τον ιδιώτη, ο οποίος είναι αδύνατο να ανταποκριθεί μόνος του και όταν το κάνει εξουθενώνεται ψυχικά και οικονομικά. Ο Μάνος Μανιάς για να κατορθώσει αυτό το θεατρικό όραμά του, τόσα πολλά χρόνια, έχει επιστρατέψει όλη του την οικογένεια τη σύζυγό του Ρένα Μανιά και τα δυο του παιδιά Γιάννη Μανιά και Νίκο Μανιά. Βλέποντας τη δύναμη του θεάτρου και πως ο πατέρας τους αναπνέει μόνο όταν είναι στη σκηνή, παρ’όλες τις δουλειές τους έχουν ταχθεί στο πλευρό του υποστηρικτικά.
Ο Πολιτισμός περνά μια κρίση και αυτό είναι σημείο των καιρών. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται και δημιουργούν ακόμα ή ακόμα καλύτερα εμπνέουν και άλλους είναι μια σοβαρή στάση αντίστασης στην πολιτιστική κατρακύλα.
Το τελευταίο έργο που δουλεύτηκε σε περίοδο καραντίνας διαδικτυακά και αργότερα όταν επιτράπηκαν οι συναντήσεις ήταν πάντα με τεστ είναι ο Αύγουστος του Τρέισυ Λετς. Διαπίστωσα μια δουλειά πολύ λεπτομερή, στο σύνολο του έργου, αλλά και σε κάθε έναν συντελεστή χωριστά.
Η Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου ιδρύθηκε το 1983 και από τότε μέχρι και σήμερα βρίσκεται ανελλιπώς στα πολιτιστικά πράγματα του τόπου μας. Έχει ανεβάσει 73 θεατρικά έργα ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου . Έχει ταξιδέψει σε ολόκληρη την Κρήτη. αλλά και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας καθώς και στην Αμερική, Κύπρο και στη μακρινή Αυστραλία με το έργο Ζορμπά μάθε με να χορεύω. Έχει λάβει πολλές φορές μέρος σε πανελλήνια φεστιβάλ θεάτρου και έχει βραβευτεί σε όλους τους τομείς ( βραβείο ερμηνείας αντρικού – γυναικείου ρόλου, σκηνοθεσίας, μουσικής, σκηνικών, επιλογής έργου,καλύτερης παράστασης κ.α )
ΒΡΑΒΕΙΑ-ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
ΜΑΡΤΙΟΣ 1989 «Οι γραμματιζούμενοι» Συμμετοχή στο 6ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο μουσικής [Διονύσης Μαραγκουδάκης]. Βραβείο γυναικείου ρόλου [Μαρία Σφυράκη – Τόνια Μάστακα]
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1989 «Ήταν όλοι τους παιδιά μου». Συμμετοχή στο 15ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κορίνθου. Βραβείο σκηνοθεσίας [Μάνος Μανιάς]. Βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου [Μαρία Σφυράκη] Βραβείο σκηνικών [Στέλιος Μανωλακάκης]. Βραβείο καλύτερης παράστασης επιτροπής κοινού. Έπαινος συνόλου καλύτερης παράστασης. Έπαινος ερμηνείας πρώτου ανδρικού ρόλου [Μάνος Μανιάς]
ΜΑΡΤΙΟΣ 1990 «Εϊ εσείς οι απ’ έξω». Συμμετοχή στο 7ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο επιλογής δραματολογίου. Βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου [Μάνος Μανιάς]
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1990 «Ερωφίλη». Συμμετοχή στο 16ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κορίνθου. Βραβείο συνόλου καλύτερης παράστασης επιτροπής κοινού. Βραβείο μουσικής [Μιχάλης Σταυρακάκης] Έπαινος σκηνοθεσίας [Μάνος Μανιάς]. Έπαινος γυναικείου ρόλου [Γιάννα Κεφάλα]. Έπαινος ανδρικού ρόλου [Σάκης Μαργαρίτης]
ΜΑΪΟΣ 1990 «Ήταν όλοι τους παιδιά μου». Συμμετοχή στο 18ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ιθάκης
ΜΑΡΤΙΟΣ 1992 «Οι εκτελεστές». Συμμετοχή στο 8ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο Νεοελληνικού έργου. Βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου [Δημήτρης Βαρδαλαχάκης]
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1992 «Οι εκτελεστές» . Συμμετοχή στο 17ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κορίνθου. Βραβείο καλύτερης παράστασης. Βραβείο σκηνοθεσίας [Μάνος Μανιάς] Βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου [Δημήτρης Βαρδαλαχάκης] Βραβείο συνόλου καλύτερης παράστασης επιτροπής κοινού
ΜΑΡΤΙΟΣ 1993 «Το θεριό του Ταύρου». Συμμετοχή στο 9ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο συνόλου καλύτερης παράστασης. Βραβείο σκηνοθεσίας [Μάνος Μανιάς] Βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου [Μάνος Μανιάς]. Βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου [Κική Μανουσάκη]. Βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου [Γιώργος Νταγιαντάς]
ΙΟΥΝΙΟΣ 1993 «Το θεριό του Ταύρου» . Συμμετοχή στο 21ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ιθάκης
ΜΑΡΤΙΟΣ 1994 «Το διπλανό κρεβάτι». Τιμητική συμμετοχή στο 10ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας
ΜΑΡΤΙΟΣ 1995 «Κι όμως κάπως έτσι». Συμμετοχή στο 11ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο καλύτερου έργου Βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου [Βαγγέλης Μετοχαράκης] Βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου [Άννα Τζανακάκη]. Βραβείο Β’ γυναικείου ρόλου [Κατερίνα Σεβαστού]. Έπαινος ερμηνείας [Χρόνης Μαλλιωτάκης] Έπαινος ερμηνείας [Έφη Βλατά]
ΜΑΡΤΙΟΣ 1996 «Μάνα, μητέρα, μαμά». Συμμετοχή στο 12ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο καλύτερου έργου. Βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου [Χρόνης Μαλλιωτάκης ]
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1996 «Μάνα, μητέρα, μαμά». Συμμετοχή στους Α’ Παγκρήτιους Θεατρικούς αγώνες. Γ’ βραβείο συνόλου καλύτερης παράστασης
ΗΡΑΚΛΕΙΟ 1997 «Η κλεψά». Συμμετοχή στους Β’ Παγκρήτιους Θεατρικούς αγώνες. Βραβείο ευδόκιμης παράστασης. Βραβείο μουσικής [Γιώργος Ατσαλής – Μανόλης Φανουράκης] Βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου [Γιώργος Κριτζάς]
ΜΑΪΟΣ 1998 Η ΘΕΑ.Σ.Η. ταξιδεύει στην Αμερική προσκεκλημένη της Παγκρήτιας Μικτής Ένωσης Νέας Υόρκης με το έργο «Ο μύλος»
ΜΑΡΤΙΟΣ 1999 «Ο Πατούχας». Συμμετοχή στο 15ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο επιλογής καλύτερου έργου Βραβείο μουσικής σύνθεσης
ΜΑΡΤΙΟΣ 2000 «Το διπλανό κρεβάτι». Συμμετοχή στο 16ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο συνόλου καλύτερης παράστασης. Βραβείο σκηνικών [Μιχάλης Μπουμπάκης] Βραβείο μουσικής επιμέλειας [Μάνος Μανιάς]. Βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου [Μάνος Μανιάς]. Βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου [Φαίη Αθουσάκη]
ΜΑΪΟΣ 2000 «Το διπλανό κρεβάτι». Συμμετοχή στο 1ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Βέροιας. Βραβείο συνόλου καλύτερης παράστασης. Βραβείο σκηνοθεσίας [Μάνος Μανιάς]
ΜΑΡΤΙΟΣ 2001 «Το κόκκινο ρόγδι». Συμμετοχή στο 17ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου [ Βαγγέλλης Μετοχαράκης]
ΜΑΪΟΣ 2001 «Το κόκκινο ρόγδι». Συμμετοχή στο 2ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Βέροιας. Βραβείο συνόλου καλύτερης παράστασης. Βραβείο σκηνοθεσίας [Μάνος Μανιάς] Βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου [Κωνσταντίνα Σαρρή]. Βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου [Μάνος Μανιάς]
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2002 Η ΘΕΑ.Σ.Η. προσκεκλημένη από τη Μεικτή Παγκρητική Ένωση Αμερικής παρουσιάζει το έργο «Ζωή σε λόγου μας», στις εξής πόλεις: Νιού Τζέρσεϊ, Νέα Υόρκη, Πίτσμπουργκ, Βοστώνη, Ουάσιγκτον, Ντιτρόϊτ, Τάμπα Φλόριντα.
ΜΑΡΤΙΟΣ 2002 «Ερωτόκριτος». Συμμετοχή στο 18ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας. Έπαινος ερμηνείας [Βαγγέλης Μαστορογιαννάκης]. Έπαινος μουσικής [Γιάννης Ξυλούρης]
ΜΑΪΟΣ 2002 «Ερωτόκριτος». Συμμετοχή στο 3ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Βέροιας. 1ο Βραβείο καλύτερης παράστασης. Βραβείο σκηνοθεσίας [Μάνος Μανιάς] Βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου [Κωνσταντίνα Σαρρή]. Βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου [Μιχάλης Μπαλαμούτσος]. Βραβείο Β’ γυναικείου ρόλου [Νίνα Γεραρχάκη] Βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου [Βαγγέλης Μαστορογιαννάκης]. Βραβείο μουσικής [Γιάννης Ξυλούρης]
ΜΑΙΟΣ 2004 «Ο υποψήφιος βουλευτής». Συμμέτοχη στο φεστιβάλ ΒΕΡΟΙΑΣ. Βραβείο σκηνοθεσίας (Μάνος Μανιας)
Μάρτιος 2005 «Ο βάλτος είναι πάντα εκεί» Συμμετοχή στο φεστιβάλ Καρδίτσας. Βραβείο Α γυναικείου ρόλου (Κωνσταντίνα Σαρρή). Βραβείο επιλογής έργου
Αύγουστος 2009 «Ο Πατούχας». Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κορίνθου. Βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου [Γιώργος Αποστολάκης]. Βραβείο Μουσικής επιμέλειας [Μάνος Μανιάς]
Μάρτιος 2013. Συμμετοχή στο 29ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Καρδίτσας με το έργο «Συμπέθεροι από τα Τίρανα». Βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου { Μιχαέλα Βρυθιά}
Σεπτέμβριος 2015: Συμμετοχή στο 16ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ορεστιάδας με το έργο «Μπεσαμέλα» του Μάνου Μανιά. Βραβείο φωτισμού Βραβείο καλύτερης παράστασης
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2016 Συμμετοχή στο 6ο πανελλήνιο φεστιβάλ Διστόμου. «Ερωτόκριτος» Βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου Γεωργία Μαυρογιαννάκη Βραβείο καλύτερου προγράμματος Έπαινος Α΄ ανδρικού ρόλου Γιάννης Λαμπράκης Υποψηφιότητες κίνησης Μάνος Μανιάς Μουσικής επένδυσης Χρήστος Παπαδόπουλος
ΜΑΡΤΙΟΣ 2019 Συμμετοχή στο 35ο φεστιβάλ Καρδίτσας με το έργο « Η Αγάπη άργησε μια μέρα» Βραβείο καλύτερης παράστασης κοινού Βραβείο ερμηνείας Α’ γυναικείου ρόλου στην Δήμητρα Χατζηνικολάου Υποψηφιότητες (Μάνος Μανιάς) σκηνοθεσίας, καλύτερου κειμένου, μουσικής επιμέλειας και σκηνικών .
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2019 Συμμετοχή στο 17ο πανελλήνιο φεστιβάλ Κορίνθου με το έργο « Η αγάπη άργησε μια μέρα» της Λιλής Ζωγράφου 1ο βραβείο καλύτερης παράστασης 1ο βραβείο σκηνοθεσίας στο Μάνο Μανιά 1ο βραβείο καλύτερης παράστασης κοινού 1ο βραβείο ερμηνείας Α γυναικείου ρόλου στη Δήμητρα Χατζηνικολάου 1ο βραβείο ερμηνείας Β΄ γυναικείου ρόλου στη Μιχαέλα Στεφανάκη 1ο βραβείο σκηνικών στο Μάνο Μανιά 1ο βραβείο φωτισμού στο Νίκο και Γιάννη Μανιά Έπαινος ερμηνείας γυναικείου ρόλου στην Ελπίδα Κοντοσιώζιου Έπαινος ερμηνείας ανδρικού ρόλου στον Κώστα Τσιμπούκα
Τα έργα που έχει ανεβάσει η Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου μέχρι σήμερα είναι:
1983 Ο ΦΟΝΙΑΣ , Μ.ΕΥΘΥΜΙΑΔΗ
1984 ΠΑΛΙΑΤΣΟΥΡΕΣ, Μ.ΒΕΝΕΡΗ
1984 ΨΟΦΙΟΙ ΚΟΡΙΟΙ , Μ.ΕΥΘΥΜΙΑΔΗ
1985 ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ, Κ.ΜΟΥΡΣΕΛΑ
1986 ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ, Ζ.ΓΕΝΚΕΡ
1987 ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, Μ.ΚΟΡΡΕ
1988 ΕΪ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΠ’ΕΞΩ, Ο.ΣΑΡΟΠΑΝ
1988 Ο ΑΝΤΡΙΩΜΕΝΟΣ, ΧΩΛ.- ΜΙΝΤΛΜΑΝΣ
1989 ΟΙΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕΝΟΙ, Β.ΡΩΤΑ
1989 ΕΤΣΙ ΣΩΘΗΚΕΤΟ ΔΑΣΟΣ, Μ.ΓΟΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ
1989 ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, Α.ΜΙΛΛΕΡ
1990 ΕΡΩΦΙΛΗ, Γ.ΧΟΡΤΑΤΣΗ
1991 ΤΟΥ ΨΗΛΟΜΥΤΗ Η ΚΡΗΤΗ, ΤΣΟΚΑΛΗ-ΒΕΡΙΚΙΟΥ
1992 ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ, Γ.ΣΚΟΥΡΤΗ
1993 ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ, ΑΖΙΝ ΝΕΣΙΝ
1994 ΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΚΡΕΒΑΤΙ, Μ.ΚΟΡΡΕ
1994 ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΥ, Π.ΠΡΕΒΕΛΑΚΗ
1995 ΚΑΙ ΟΜΩΣ…ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ… , Γ.ΤΑΪΠΛΙΑΔΗ
1995 ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΟ, ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΤΑΤΖΗ
1995 ΜΑΝΑ-ΜΗΤΕΡΑ- ΜΑΜΑ, Γ.ΔΙΑΛΕΓΜΕΝΟΥ
1996 Η ΔΡΑΚΑΙΝΑ, ΔΗΜ. ΜΠΟΓΡΗ
1996-97 Η ΚΛΕΨΑ, Ρ.ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ
1998 Ο ΜΥΛΟΣ, Ρ.ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ
1999 Ο ΠΑΤΟΥΧΑΣ, Ι.ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ
1999 ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ, Α.ΓΑΛΑΝΟΥ
2000 ΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ, Μ.ΚΟΡΡΕ
2000 ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΡΟΓΔΙ, Μ.ΜΑΝΙΑ
2001 ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΟ, Σ.ΠΑΤΑΤΖΗ 2001
ΖΩΗ ΣΕ ΛΟΓΟΥ ΜΑΣ, Μ.ΜΑΝΙΑ
2002 ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ, Β.ΚΟΡΝΑΡΟΥ
2002 Η ΚΛΕΨΑ, Ρ.ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ
2003 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ, Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
2003 ΧΑΙΡΕΤΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ, Μ.ΜΑΝΙΑ
2004 ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ, Σ.ΚΑΡΥΔΗ
2005 Ο ΒΑΛΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ, Γ.ΤΑΪΠΛΙΑΔΗ
2005 ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ…, Μ.ΜΑΝΙΑ
2005 ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ, ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ
2006 Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΤΗ ΛΕΡΑ, ΡΕΠΠΑ-ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2006 ΜΑΧΑΙΡΙ ΔΙΚΟΠΟ, Μ.ΜΑΝΙΑ
2007 ΔΥΟΜΙΣΗ ΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΠΟΥΛΤΟΓΚ, ΡΕΠΠΑ-ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2007 ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΘΑ
2008 ΒΓΑΛΕ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΙΖΑ, ΡΕΠΠΑ-ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2008 ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΑΚΗΔΕΣ, Λ.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
2009 ΜΠΑΜΠΑ…ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΡΗΓΑ-ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
2009 ΠΑΤΟΥΧΑΣ, Ι.ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ
2010 ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΑ, Μ.ΜΑΝΙΑ
2010 ΓΚΟΛΦΩ ALA KRETA…
2010, Σ.ΠΕΡΕΣΙΑΔΗ
2010 ΖΟΡΜΠΑ ΜΑΘΕ ΜΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΩ, Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
2011 ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ, Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
2012 ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, ΡΗΓΑ-ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
2012 ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ, Α. ΡΙΖΟΥ ΡΑΓΚΑΒΗ
2012 ΚΙ ΕΤΣΙ ΣΩΘΗΚΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ, Μ. ΓΟΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ
2013 ΣΥΜΠΕΘΕΡΟΙ ΑΠ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ, ΡΕΠΠΑ – ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2013 ΤΟ ΣΚΛΑΒΙ, Ξ. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
2014 ΡΑΟΥΣ ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΔΩ, ΡΕΠΠΑ – ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2014 ΜΥΓΑ ΤΣΕΤΣΕ, ΡΕΠΠΑ – ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2014 ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ, Π. Σ. ΔΕΛΤΑ
2014 ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΜΕ ΡΟΥΜΙ, ΡΕΠΠΑ – ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2015 ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ, ΡΕΠΠΑ- ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2015 ΚΕΡΑΜΙΔΟΤΡΕΧΑΛΟΣ, Α. ΖΕΗ
2015 ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΕΜΕΝΑ, Π.ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ – Α. ΓΙΑΜΑΛΟΓΛΟΥ
2015 5 ΣΙΩΠΕΣ, SHELAGH STEPHENSON
2016 ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΑΡΘΟΥΡ ΜΙΛΛΕΡ
2016 ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ, Β.ΚΟΡΝΑΡΟΥ
2016 ΤΖΙΤΖΙΜΙΝΖΙΧΟΤΖΙΡΙΑ,. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
2017 ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΟΥΙΛΛΙΑΜ, Λ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
2017 ΚΙ ΕΤΣΙ ΣΩΘΗΚΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ, Μ.ΓΟΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ
2018 ΣΥΜΠΕΘΕΡΟΙ ΑΠ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ, ΡΕΠΠΑ-ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2018 ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ, ΜΠΕΤΤΥΣ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
2019 Η ΑΓΑΠΗ ΑΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, ΛΙΛΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
2019 ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΑΝΑΝΕΔΑΚΗ
2019 Η ΦΟΝΙΣΣΑ,ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ & ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΤΡΕΙΣΥ ΛΕΤΣ
Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου Τηλέφωνο 2813 013218, 6932 858624 www.theatrikiskini.gr facebook:Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου.
