Από την Υπ. Διδάκτoρα Θεατρολογίας Σιμόνη- Μαρια Γκολούμποβιτς
Η συγγραφέας Μισέλ Ριμλ μέσα από το έργο της «Sexy Laundry» πραγματεύεται τα θέματα που απασχολούν εκατομμύρια ζευγάρια -ιδίως αυτά που είναι πολλά χρόνια παντρεμένα- σχετικά με την πορεία και την εξέλιξη της σχέσης τους. Οι προτεινόμενες απαντήσεις από μεριάς της αποδίδονται μέσω μιας «σύγχρονης διαλεκτικής» σε ρεαλιστικό πλαίσιο που επιστρατεύει την κωμωδία, το χιούμορ και ενίοτε ακόμα τη σάτιρα προσώπων και καταστάσεων. Η συγγραφέας επινοεί δύο σύγχρονα πρόσωπα της εποχής μας, που καθένας θα αναγνώριζε, ένα ανδρόγυνο, που αποτελούν μια αντανάκλαση του σκέπτεσθαι του ενδοοικογενειακού μοτίβου. Οι δύο ήρωές της, ο Λάρι και η Άλις, διανύουν 25 χρόνια έγγαμου βίου γεμάτου χαρές, λύπες, εκπλήξεις, αλλά και απογοητεύσεις. Πλέον για να ξεφύγουν από τα δεσμά της ρουτίνας και της συνήθειας, αναζητούν τρόπους για να αναζωπυρώσουν τη σχέση τους και δή την ερωτική τους χημεία. Έτσι αποφασίζουν να αφήσουν την ασφάλεια του σπιτιού και να ζήσουν μια ερωτική περιπέτεια σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, με κυριότερο όπλο τους το εγχειρίδιο «Σεξ για αρχάριους» .
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος προέβη σε μια σκηνοθεσία χωρίς εκπλήξεις η οποία λειτούργησε κατά τη γνώμη μου διττά: από τη μια πλευρά προσέφερε την πειστικότητα και την απεικόνιση της πραγματικότητας μέσω της συνολικής αισθητικής όψεως, από την άλλη αυτή η άκρως ρεαλιστική συνολική αυτή προσέγγιση έπληξε εν μέρει τη θεατρική μαγεία και ώθησε την αιτιολογική ουσία της παράστασης σε μια -συμβολικά- αφαιρετική οδό. Η μετάφραση της Νικολέτας Κοτσαηλίδου εφοδίασε τον λογοτεχνικό λόγο με εικόνες που ανταποκρίνονταν και απέδιδαν καταστάσεις γνωστές ως επί το πλείστον σε όλους μας.
Σε ένα δωμάτιο πολυτελείας με δυτικό design (Ηλένια Δουλαδίρη) εκτυλίσσεται η δράση με τους δύο αμήχανους μεσήλικες να προσπαθούν να αναζωπυρώσουν τη σχέση τους. Η Ρένια Λουιζίδου ενσάρκωσε χωρίς υπερβολές την Άλις, η οποία έχει κληθεί να φέρει εις πέρας όλους τους ρόλους της σύγχρονης γυναίκας (καλή μητέρα, σύντροφος, επαγγελματίας, νοικοκυρά). Η απόδοση της ψυχοσύνθεσης της ηρωίδας της σε απόλυτα φυσικά πλαίσια συνδυάζοντας το μπρίο και το νάζι στις χαριτωμένες σκηνές του έργου αλλά και μια μελαγχολία σε στιγμές ψυχικής σφοδρότητας. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος υποδύθηκε με αμεσότητα και απλότητα τον Λάρι, έναν σύζυγο που εκ πρώτης όψεως φαίνεται απαξιωτικός και αντιμετωπίζει με επιπολαιότητα τους προβληματισμούς της γυναίκας του αλλά εν τέλει αποδεικνύεται εξίσου ευαίσθητος και συναισθηματικός. Οι φωτισμοί του Χρήστου Τζιόγκα και οι μουσικές επιλογές του Ιάκωβου Δρόσου συνέβαλαν θετικά στο συνολικό αποτέλεσμα της θεατρικής συνθήκης.
Συμπερασματικά πρόκειται για μια παράσταση, η οποία ως γίγνεσθαι αδιαμφισβήτητα θα αποτέλεσε σημείο ταύτισης με το κοινό, μέσω των συνειρμών, ως αναμνήσεων, που αναφέρονται σε εμπειρίες και σε ιδιαίτερα προσωπικές στιγμές του ζευγαριού. Η αλληλοκατανόηση και η αμοιβαία αγάπη μπορούν να θεραπεύσουν τον τραυματισμένο ψυχισμό ενός ανθρώπου και, στην περίπτωση των ζευγαριών, να σώσουν το γάμο τους.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
