Κριτική για την παράσταση "Ιππόκαμπος"

Από τη θεατρολόγο Ραφαέλα Χαμπίπη 

Τι συμβαίνει όταν η Σάρα Κέιν συναντά το Eternal Sunshine of the Spotless Mind? Τι συμβαίνει όταν ο Δημήτρης και η Βερόνικα χωρίζουν; Επιβιώνει μία ερωτική σχέση χωρίς τη μνήμη; Στον «Ιππόκαμπο», σε σκηνοθεσία και κείμενο Θύμιου Διαμάντη και Κώστα Κουτρούλη, μία σχέση καθορίζεται από τις στιγμές της και καθώς αυτές σβήνουν το συναίσθημα χάνεται. Χάνεται όντως;

Λένε πως όταν πέφτεις με στόχο να τερματίσεις τη ζωή σου, απευθείας το μετανιώνεις. Η συνειδητή απόφαση του Δημήτρη και της Βερόνικα να τερματίσουν τη σχέση τους σε αυτό το σύμπαν αναστέλλεται αμέσως, με την υπενθύμιση των μοναδικών στιγμών τους. Κάθε στιγμή, αστεία, ρομαντική ή επίπονη, αποτελεί δομικό στοιχείο, ενεργό κύτταρο της κοινής τους ζωής. Υπό τις μελωδίες ενός αστροναύτη, οι δύο εραστές κυνηγούν αστερισμούς με μνήμη που τρεμοπαίζουν, κάθε άστρο και ένα κομμάτι του εαυτού τους που πεθαίνει μαζί με τη σχέση. Όμως η ενέργεια των άστρων, της μνήμης και του συναισθήματος δε χάνεται, μόνο μετουσιώνεται.

Η Βερόνικα Μπακόλα και ο Δημήτρης Μπούρας ταξιδεύουν στο σύμπαν και προσπαθούν να ελέγξουν τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου τους με εσωτερίκευση και συναισθηματική εμπλοκή, δίχως περιττή προσπάθεια για εντυπωσιασμό και με πλήρη εμπιστοσύνη στον πυρήνα της παράστασης. Αναδεικνύονται ισότιμα αφήνοντας τον απαραίτητο χώρο και χρόνο ο ένας στον άλλον μακριά από εγωισμούς και με υποδειγματική αλληλεπίδραση.

Ο επί σκηνής μουσικός, Βασίλης Ράλλης, δημιουργεί με μαεστρία μια αισθαντική ατμόσφαιρα που προσδίδει στη βασική αφήγηση το ανάλογο υφολογικό στοιχείο ενώ δημιουργεί μία οικεία κινηματογραφική συνθήκη μουσικής υπόκρουσης. Μεταφράζει με ακρίβεια τα συναισθήματα ηρώων και κοινού σε μελωδία.

Συνολικά πρόκειται για ένα εγχείρημα που καταφέρνει να μιλήσει με τρόπο ονειρικό και φαντασιακό για τα πιο γνώριμα συναισθήματα και τις πιο οικείες καταστάσεις. Μία γλυκόπικρη, ξεκαρδιστική, αισιόδοξη ιστορία αιώνιας διασυμπαντικής αγάπης.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ