Ιππόκαμπος

Αρχείο Παίχτηκε από 19/12/2023 έως 30/01/2024
στο Χώρος Κ4

2ος Χρόνος
Διάρκεια: 60’
Κείμενο: Θύμιος Διαμάντης, Κώστας Κουτρούλης
Σκηνοθέτης: Θύμιος Διαμάντης, Κώστας Κουτρούλης
Μουσική σύνθεση: Βασίλης Ράλλης
Κίνηση: Εύη Τσακλάνου
Ερμηνεύουν: Βερόνικα Μπακόλα, Δημήτρης Μπούρας
Παίζουν μουσική: Βασίλης Ράλλης

Περιγραφή

Ο έρωτας και η μνήμη είναι το θέμα του θεατρικού έργου «Ιππόκαμπος» από την Ομάδα Θεάτρου Ε.Α.Ν., που επιστρέφει για 2η χρονιά στον Χώρο Κ4, από 19 Δεκεμβρίου και για έξι μόνο παραστάσεις, κάθε Τρίτη στις 21:00.

Περισσότερα

Ο Δημήτρης και η Βερόνικα χώρισαν. Και από κοινού αποφάσισαν να διαγράψουν κάθε κοινή τους μνήμη. Ένας αστροναύτης που… βρίσκεται στον δρόμο τους βοηθά να ανακαλύψουν κάτι πολύ βαθύ και κρυμμένο από καιρό.

Ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου ονομάστηκε έτσι επειδή το σχήμα του μοιάζει αόριστα με τον αντίστοιχο θαλάσσιο οργανισμό. Είναι υπεύθυνος για την κωδικοποίηση της μακροπρόθεσμης μνήμης του ανθρώπου.

Ο ιππόκαμπος είναι αυτός που βοηθά τον άνθρωπο να «πλοηγείται» στο χώρο. Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα φυλογενετικά τμήματα του εγκεφάλου και αποτελεί μέρος του μεταιχμιακού συστήματος. Ελέγχει το κέντρο της μνήμης

Μεταφέρει πληροφορίες όσο μακρινές κι αν είναι. Αλλά και κοντινές. Άνθρωποι με εκτεταμένες βλάβες στον εγκέφαλο δεν συγκρατούν μνήμες.

 

Εμείς αφηγούμαστε μια ιστορία για τον Δημήτρη, την Βερόνικα, τις αναμνήσεις τους και τον Ιππόκαμπο. Μια ιστορία τόσο παλιά, όσο ο και ο κόσμος.

 

Η παράσταση βασίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της στον αυτοσχεδιασμό.

 

 

Σημείωμα της Ομάδας Θεάτρου Ε.Α.Ν.

«Συνεχίζοντας στη λογική που χτίσαμε και την παράσταση το “Σπίτι με τα Κόκκινα Γιασεμιά”, μέσω δηλαδή του αυτοσχεδιασμού πάνω σε ελεύθερα θέματα, καταλήξαμε να ασχολούμαστε αυτή τη φορά με τον έρωτα.

Τί θα γινόταν αν από τον πολύ πόνο αποφάσιζες να διαγράψεις τον άλλο για πάντα από την μνήμη σου ώστε να μην πονάς πια; Με αυτό ασχοληθήκαμε και μαζεύοντας κομμάτια από ταινίες, βιβλία και τη φαντασία μας, δημιουργήσαμε έναν κόσμο “μέσα στο κεφάλι των χαρακτήρων” όπου οι δυο τους θα βιώσουν τη λήθη από επιλογή, συνειδητοποιώντας όμως στην πορεία πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις επιλογές και τη ζωή του. Οι επιλογές μας αυτές θα εμφανιστούν ξανά μπροστά μας, ίσως με άλλη μορφή, ίσως καλύτερη, ίσως χειρότερη και μένει σε εμάς να την διαχειριστούμε και να ζήσουμε μ’ αυτήν μαθαίνοντας από τα λάθη μας.

Ο κόσμος της παράστασης θα μπορούσε να είναι ένας σουρεαλιστικός, διαστημικός κόσμος, όπως και η σχέση μας με το σύμπαν, είμαστε όπως λέει και ο Moby “όλοι φτιαγμένοι από αστέρια” και μέσα στο μυαλό μας είναι σίγουρο πως υπάρχουν μαύρες τρύπες αλλά και φωτεινοί γαλαξίες».

Φωτογραφίες: Σίμος Πράσινος

Teaser

Video: Γιώργος Διάκος Λομνιός

Montage: Παντελής Πέτρου

Μουσική: Βασίλης Ράλλης - Tέλος [από το δίσκο χωρίς εισιτήριο]

Βeat: Δίχως Χρώμα

Μίξη: Δίχως Χρώμα

Mastering: Δίχως Χρώμα, Πάνος Μπόθος

 

Γραφιστικά αφίσας: Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Ιδιαίτερες ευχαριστίες: Ράνια Αντύπα

Φωτογραφίες

Βίντεο

6 ΣΧΟΛΙΑ

  1. πολύ ωραία η παράσταση!
    μίλαγε για τον ιππόκαμπο το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνος για την μνήμη και ονομάστηκε έτσι γιατί μοιάζει με τον θαλάσσιο οργανισμό
    Η Βερόνικα και ο Δημήτρης αποφάσισαν να χωρίσουν και μέσα από μια διαδικασία θυμούνται ευχάριστα και δυσάρεστα γεγονότα από την σχέση τους τα οποία σιγά σιγά σβήνονται παράλληλα μπροστά τους αυτό οδηγεί σε κάποιες εντάσεις και γέλια

  2. Πόσο απογοητεύτηκα που τελείωσε.. Ένα εξαιρετικό εγχείρημα, και οι πρωταγωνιστές θα μπορούσε να είμαστε εμείς, το κοινό, όλοι μας!! Και ποιός δεν έχει ζήσει τέτοια ιστορία.. Τόσο οικείο, τόσο ανθρώπινο, τόσο συναισθηματικό, τόσο αληθινό.. Σκηνοθεσία πολύ ξεχωριστή και πρωτότυπη, ηθοποιία (ιδίως ο άνδρας) φανταστική! Φαινόταν να ζούσε τη σχέση! Και μαζί τους τη γευόμαστε κι εμείς. Και αντίθετα μ'εκείνους, οι θεατές είχαν αναμνήσεις.. Σενάριο πανέξυπνο, και μουσική -που παιζόταν ζωντανά επί σκηνής- υπέροχη. Ένα διαμαντάκι μικρής διάρκειας..

  3. Η παράσταση ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ γεμάτη συναίσθημα. Δεν ήθελες να τελειώσει! Η ευρυματική σκηνοθεσία σε συνδυασμό με την αισθαντική και υπέροχη μουσική και φωνή του Βασίλη Ράλλη άγγιξαν πολλές ευαίσθητες χορδές. Πραγματικά με μάγεψε ο "αστροναύτης".Τα παιδιά ήταν τέλεια, παραστατικά, είχαν άριστη χημεία και αστείρευτο ταλέντο επί σκηνής! Ο φωτισμός υποδειγματικός! Ο χώρος καθώς και οι άνθρωποι πολλοί θετικοί. ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ σε όλους τους συντελεστές για την άριστη παράσταση που μας προσέφεραν. Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια για την πρόσκληση!

  4. Από τη θεατρολόγο Ραφαέλα Χαμπίπη

    Τι συμβαίνει όταν η Σάρα Κέιν συναντά το Eternal Sunshine of the Spotless Mind? Τι συμβαίνει όταν ο Δημήτρης και η Βερόνικα χωρίζουν; Επιβιώνει μία ερωτική σχέση χωρίς τη μνήμη; Στον «Ιππόκαμπο», σε σκηνοθεσία και κείμενο Κωνσταντίνου Διαμάντη και Κώστα Κουτρούλη, μία σχέση καθορίζεται από τις στιγμές της και καθώς αυτές σβήνουν το συναίσθημα χάνεται. Χάνεται όντως;

    Λένε πως όταν πέφτεις με στόχο να τερματίσεις τη ζωή σου, απευθείας το μετανιώνεις. Η συνειδητή απόφαση του Δημήτρη και της Βερόνικα να τερματίσουν τη σχέση τους σε αυτό το σύμπαν αναστέλλεται αμέσως, με την υπενθύμιση των μοναδικών στιγμών τους. Κάθε στιγμή, αστεία, ρομαντική ή επίπονη, αποτελεί δομικό στοιχείο, ενεργό κύτταρο της κοινής τους ζωής. Υπό τις μελωδίες ενός αστροναύτη, οι δύο εραστές κυνηγούν αστερισμούς με μνήμη που τρεμοπαίζουν, κάθε άστρο και ένα κομμάτι του εαυτού τους που πεθαίνει μαζί με τη σχέση. Όμως η ενέργεια των άστρων, της μνήμης και του συναισθήματος δε χάνεται, μόνο μετουσιώνεται.

    Η Βερόνικα Μπακόλα και ο Δημήτρης Μπούρας ταξιδεύουν στο σύμπαν και προσπαθούν να ελέγξουν τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου τους με εσωτερίκευση και συναισθηματική εμπλοκή, δίχως περιττή προσπάθεια για εντυπωσιασμό και με πλήρη εμπιστοσύνη στον πυρήνα της παράστασης. Αναδεικνύονται ισότιμα αφήνοντας τον απαραίτητο χώρο και χρόνο ο ένας στον άλλον μακριά από εγωισμούς και με υποδειγματική αλληλεπίδραση.

    Ο επί σκηνής μουσικός, Βασίλης Ράλλης, δημιουργεί με μαεστρία μια αισθαντική ατμόσφαιρα που προσδίδει στη βασική αφήγηση το ανάλογο υφολογικό στοιχείο ενώ δημιουργεί μία οικεία κινηματογραφική συνθήκη μουσικής υπόκρουσης. Μεταφράζει με ακρίβεια τα συναισθήματα ηρώων και κοινού σε μελωδία.

    Συνολικά πρόκειται για ένα εγχείρημα που καταφέρνει να μιλήσει με τρόπο ονειρικό και φαντασιακό για τα πιο γνώριμα συναισθήματα και τις πιο οικείες καταστάσεις. Μία γλυκόπικρη, ξεκαρδιστική, αισιόδοξη ιστορία αιώνιας διασυμπαντικής αγάπης.