Κριτική για την παράσταση "Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού"

Από τον Κωνσταντίνο Πλατή

Η νέα δουλειά της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη διατρέχει την ιστορία της οικογένειας Ροδοκανάκη με εμβόλιμα στοιχεία από το ερωτικό αδιέξοδο του Περικλή Γιαννόπουλου και της Σοφίας Λασκαρίδου και χαρακτηρίζεται ώς site-specific αφού παρουσιάζεται στον εξωτερικό χώρο του άσυλου ανιάτων, στην Κυψέλη, ένα χώρο με μεγάλη ιστορική σημασία.

Η συγκέντρωση του υλικού από τον Άρη ασπρούλη διήρκησε δέκα χρόνια και το κείμενο έχει επεξεργαστεί από τον ίδιο και την Ιόλη Ανδρεάδη με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να διατηρεί συγχρόνως το σασπένς ενός αστυνομικού θρίλερ αλλά και την ποιητική-ρομαντική αίσθηση που αποπνέουν οι ήρωες του έργου.

Είναι σημαντικό οι θεατές να έχουν πέντε με δέκα λεπτά στη διάθεση τους πριν ξεκινήσει η παράσταση έτσι ώστε να διαβάσουν τις πληροφορίες που τους δίνονται σε ένα χαρτοφύλακα. Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο έντεχνα η σκηνοθέτιδα Ιόλη Ανδρεάδη δίνει εξαρχής  τη δυνατότητα στο θεατή να ακολουθήσει την πλοκή από "απόσταση αναπνοής".

Ο "δύσκολος" τρόπος με τον οποίο δίνονται οι πληροφορίες κατά τη διάρκεια της παράστασης στον θεατή απαιτούν τον υψηλό βαθμό προσήλωσης του σε αυτή, αλλά του δίνουν και τη δυνατότητα να νοιώσει ότι είναι μέσα στη σκηνή και "οδηγεί" το χαρακτήρα του μυστηριώδη αστυνόμου προς τη λύση του μυστηρίου. Σε κάθε περίπτωση η φράση "Οι μυημένοι θα το καταλάβουν , οι υπόλοιποι απλώς θα το απολαύσουν" την οποία δανείστηκαν οι συγγραφείς του έργου από τον Γκαίτε, ταιριάζει απόλυτα στην παράσταση.

Η επισήμανσή που γίνεται στις αλλαγές των ρόλων δεν φαίνεται απλά ως πληροφορία αλλά έχει αισθητική και βοηθά το θεατή να ακολουθήσει τη πλοκή του έργου.

Η ερμηνεία του νεαρού και φερέλπιδος πρωταγωνιστή Κώστα Νικούλι είναι εντυπωσιακή αν και έχει δώσει ήδη το στίγμα του από την συμμετοχή του στην ταινία "Ξενία" του Πάνου Κούτρα. Η ενέργεια του σε καθηλώνει και η σιγουριά και η ακρίβεια με την οποία φαίνεται να ερμηνεύει το ρόλο του είναι κάτι που δεν συναντάμε συχνά σε νέους ηθοποιούς.

Αντίστοιχα πολύ ουσιαστική και με σωστή αντίστιξη στους άλλους δύο ηθοποιούς είναι η ερμηνεία της Δέσποινας Σαραφείδου η οποία  χρησιμοποιεί με απόλυτο έλεγχο τα εκφραστικά της μέσα.

Η Ρούλα Πατεράκη είναι επίσης εξαιρετική στο ρόλο της έχοντας μέτρο" και ακολουθώντας με σωστό ρυθμό το κείμενο.

Η σκηνογραφία και τα κοστούμια της Πηνελόπης Ασλάνογλου επένδυσαν κατάλληλα τη σκηνή και βοήθησε τους ηθοποιούς να έχουν ακόμα καλύτερες ερμηνείες με τα χρηστικά αντικείμενα που χρησιμοποίησαν.

Αξίζει βέβαια και η αγορά του προγράμματος το οποίο περιέχει όλο το κείμενο για ενδελεχή μελέτη στο σπίτι. Άλλωστε αρκετές ώρες μετά την παράσταση αν και το μυστήριο έχει λυθεί, ο θεατής νιώθει ότι θέλει να βυθιστεί κι άλλο μέσα στον αποκρυφιστικό "κόσμο" της οικογένειας Ροδοκανάκη, να μεταφερθεί σε άλλες εποχές και να δημιουργήσει ακόμα περισσότερες εικόνες με τη φαντασία του.

Η παράσταση αυτή είναι πάνω απ' όλα ένα προσωπικό ταξίδι των εμπνευστών της, δηλαδή της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη, συνεπικουρούμενοι βεβαίως από τους ηθοποιούς και τους υπόλοιπους συντελεστές και το κατόρθωμα τους είναι ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν την αίσθηση του "συνταξιδιώτη" και στους θεατές.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ