Αυτογονία

Αρχείο Παίχτηκε από 15/02/2016 έως 19/04/2016
στο Αλκμήνη
Διάρκεια: 70' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Αύγουστος Κορτώ 
Σκηνοθέτης: Μιράντα Κατσιβέλου
Ερμηνεύουν: Σταυριανός Κιναλόπουλος, Στέλλα Σαπουνάκη, Έυη Τσάφου, Μιράντα Κατσιβέλου

Περιγραφή

Τι θα διάλεγε ένας άνθρωπος που αυτοκτόνησε αν, στον άλλο κόσμο, του δινόταν η δυνατότητα να ξαναγεννηθεί;

Περισσότερα

Αυτός που αυτοκτονεί έχει ήδη επιλέξει να έχει τον τελευταίο λόγο στο τέλος του. Με την ίδια λογική, αν του δινόταν η δυνατότητα στον άλλον κόσμο να ξαναγεννηθεί, πάλι τον τελευταίο λόγο θα είχε. Και για τη ζωή του και για το τέλος του. Ποιος μπορεί να απαντήσει; H αγωνία μεγαλώνει και το απρόβλεπτο ανατρέπει τα πάντα.

Στο στόχαστρο τρεις διάσημες συγγραφείς, θρυλικές τόσο για το έργο τους, όσο και για το γεγονός ότι επέλεξαν οι ίδιες πότε θα αποχωρήσουν από τη ζωή. Καλούνται, λοιπόν, να απαντήσουν στο ερώτημα, με οδηγό και υπηρέτη τους έναν ποιητή και ιδανικό αυτόχειρα και μια δαιμόνια μηχανή. Η Dorothy Parker, σε μια σπαρακτική στιγμή, έλεγε το εξής ευφυές: "Τα ξυράφια πονάνε, τα ποτάμια έχουν λάσπες, το οξύ αφήνει σημάδια, τα δηλητήρια φέρνουν σπασμούς, τα όπλα δεν είναι νόμιμα, οι θηλιές ξεχειλώνουν, το αέριο μυρίζει απαίσια. Καλύτερα, τελικά, να ζήσεις".

Καλύτερα, τελικά, να ζήσεις. Γιατί δεν ξέρουμε τι παίζει και στον άλλο κόσμο.

ΚΕΙΜΕΝΟ: Αύγουστος Κορτώ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μιράντα Κατσιβέλου
ΣΚΗΝΙΚΑ: Χρήστος Γράπας
ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ: Αργυρώ Καλλιάφα
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥ: Μανώλης Μπράτσης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: Άντζυ Νομικού
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: GREENSTUDIOS

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Την παράσταση αυτή την είδα πριν από 2 εβδομάδες και μπορώ να πω ότι είναι μια απ' τις ωραιότερες παραστάσεις που έχω δει ποτέ.
    Καταρχήν το δίλημμα που τίθεται στην περιγραφή του έργου "Τι θα διάλεγε ένας άνθρωπος που αυτοκτόνησε αν . . ." δεν είναι και τόσο δύσκολο να απαντηθεί. Αν τώρα αντικαταστήσουμε την λέξη "άνθρωπος" με την λέξη "καλλιτέχνης", όπως σε αυτήν την περίπτωση, τότε τα πράγματα περιπλέκονται και γίνονται πιο ενδιαφέροντα!
    Απ την πρώτη στιγμή η παράσταση με παρέσυρε και με συνεπήρε μέχρι το τέλος. Ομολογώ ότι σε αυτήν την "κλειστοφοβική" αίθουσα, όταν στο 1ο λεπτό άκουσα το παλικάρι της παράστασης, να απαγγέλει "βαρύγδουπα" με σοβαροφάνεια αναρωτήθηκα "τι θα δω πάλι σήμερα, θεέ μου". Όταν όμως παρατήρησα τι έλεγε (ποτ πουρί παλιών γνωστών ξένων τραγουδιών μεταφρασμένο στα ελληνικά) προσπαθούσα να πνίξω τα γέλια γιατί με κοιταζαν παράξενα οι συνθεατές τριγύρω μου. Από κει και πέρα όλα ήταν υπέροχα.
    Εξαιρετικός συνδυασμός χιούμορ, φιλοσοφικών αναζητήσεων, ευαισθησίας με υπέροχες ερμηνείες από όλα τα παιδιά και απίστευτη, ευρηματικότατη σκηνοθεσία!
    Το κείμενο του Κορτώ είναι εξαιρετικό.
    Το όνομα Μιράντα Κατσιβέλου δεν το είχα ξανακούσει, αλλά όταν μετά την παράσταση και αφού έλεγα πόσο μου άρεσε η υποκριτίκή της έμαθα ότι έχει κάνει και την σκηνοθεσία, εξεπλάγηκα! Συγχαρητήρια σε όλους τους παράγοντες και ελπίζω να σας ξαναδώ σύντομα σε δράση. . .